Το πελώριο κέντημα – «μανίκι» στο δεξί του χέρι, κανονικός πίνακας ζωγραφικής. Πάνω από τον καρπό και ως τον αγκώνα η «mamba force» αναφορά στον Κόμπι Μπράιαντ, φόρος τιμής λες στη mentality που εξελίχθηκε σε κίνημα και ίσως τελικά σε ολοκληρωμένη σπορ κουλτούρα «για όλες τις άσχημες στιγμές που δημιουργούν την ομορφιά σε ένα ταξίδι». Και ψηλότερα, στο μπράτσο ως (και) τον ώμο, ένα επιβλητικό λιοντάρι που λες και έχει αγκαλιάσει το Europa Conference League 2024 τρόπαιο: Το ίδιο που από τον περασμένο Μάη θυμίζει – σε επίπεδο συλλόγων – το μεγαλύτερο κατόρθωμα του ελληνικού ποδοσφαίρου. «Ξεκουράσου στο τέλος και όχι στη μέση» συμπληρώνουν με νόημα δύο σπιθαμές μελάνης στον καθρέφτη της ψυχής του Φρανσίσκο Λεονέλ Λίμα Σίλβα Μασάντο από το Σάντο Τίρσο του Οπόρτο: «Τσικίνιο» για τους απανταχού φίλους του ποδοσφαίρου αλλά και για εκείνους που του χάρισε προσωπικά το ποδόσφαιρο.
Τέσσερις διαφορετικές χώρες, οκτώ διαφορετικές ομάδες, κάτι παραπάνω από 300 επίσημα ματς. Μια ταξιδιάρα ψυχή με μια μπάλα στα πόδια. O αγαπημένος «μετρονόμος» του Ρότζερ Σμιντ στη Λισαβόνα για την Μπενφίκα. Το «τσιπ» που άλλαξε τη μεσαία γραμμή του Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ τον περασμένο Φλεβάρη, όταν ο Βάσκος έφτιαξε με τα χέρια του μια απίθανη ιστορία για αουτσάιντερ που κατέληξε στην κατάκτηση του Κυπέλλου Ευρώπης. Ενα box to box ολοκληρωμένο χαφ που μπορεί να κάνει όλες τις δουλειές είτε η αποστολή του είναι «6», είτε «8», είτε στο «10» που εσχάτως έχει την τιμητική του. Μα πάνω από όλα κάποιος που νιώθει ευγνώμων για όσα ζει σε φόντο ερυθρόλευκο: «Η καλύτερη απόφαση της καριέρας μου ήταν να έρθω στον Ολυμπιακό» λέει στα «ΝΕΑ». Αν και δεν έχει συμπληρώσει ούτε χρόνο στο μεγάλο λιμάνι, σου δίνει την εντύπωση πως νιώθει ότι βρίσκεται στο σπίτι του.
«Το πρωτάθλημα είναι απαιτητικό»
«Και τι θα έλεγες σε κάποιον που έχει μια πρόταση από την Ελλάδα, αλλά θεωρεί το πρωτάθλημα της χώρας… δεύτερης ταχύτητας» τον ρωτώ σχεδόν προβοκατόρικα. Κοντρολάρει με ευκολία όμως: «Ο καθένας έχει τη γνώμη του. Η δική μου είναι πως το πρωτάθλημα είναι πολύ απαιτητικό και διαθέτει πολλούς ποιοτικούς ποδοσφαιριστές» απαντά. «Επίσης, εδώ έχεις μια πόλη όπου όλα είναι όμορφα. Το φαγητό, η ζωή, ο σύλλογος πολύ μεγάλος με τεράστιους φιλάθλους. Ολα είναι υπέροχα για να απολαύσεις το ποδόσφαιρο και να εξελιχθείς» συμπληρώνει. Δικός μας άνθρωπος! Αραγε μπορούσε να τα φανταστεί όλα αυτά στις πρώτες ημέρες του 2024 όταν ο Ολυμπιακός εξασφάλιζε πρώτα τη δική του υπογραφή – έμενε ελεύθερος το καλοκαίρι – και αργότερα με μαεστρία τα έβρισκε με την Μπενφίκα ώστε όλα να συμβούν άμεσα: «Οχι, εννοείται πως δεν μου περνούσε απ’ το μυαλό. Ποτέ δεν ξέρεις τι θα συμβεί όταν αλλάζεις σύλλογο Γενάρη και ειδικά όταν φεύγεις από έναν μεγάλο σύλλογο όπως η Μπενφίκα. Δεν ξέρεις τι θα συναντήσεις. Η αλήθεια όμως είναι πως η προσαρμογή ήταν εύκολη χάρη στον σύλλογο και σε όλους τους ανθρώπους».
Εξήγηση με όνομα και επώνυμο
Και στο θαύμα της Νέας Φιλαδέλφειας «βεβαίως – βεβαίως» που θα συμπλήρωνε και ο αείμνηστος Χρήστος Τσαγανέας. Αλήθεια πώς φαντάζει πλέον ένα θαύμα όταν το κοιτάζεις από – χρονική – απόσταση πέντε μηνών; Πώς μια ομάδα που ως τον Φλεβάρη έψαχνε (sic) να βρει τον εαυτό της μέσα από τρίτο διαφορετικό προπονητή και μισό «νέο» ρόστερ από την αγορά του χειμώνα καταφέρνει ό,τι δεν μπόρεσε άλλη καμιά στα μέρη μας; «Αυτό που μοιάζει απίθανο, παύει να είναι απίθανο όταν είμαστε ενωμένοι και αλλάζει η ψυχολογία. Νομίζω ότι από την πρώτη στιγμή που ήρθε ο coach Μεντιλίμπαρ άλλαξε η ψυχολογία και ο τρόπος του παιχνιδιού. Ολοι αποκτήσαμε κίνητρο σε κάθε προπόνηση και κάθε παιχνίδι. Aκόμη και εκείνοι που δεν αγωνίζονταν τόσο, ήταν εκεί έτοιμοι για να βοηθήσουν. Νομίζω πως αυτό έκανε τη διαφορά. Γρήγορα αποκτήσαμε υψηλή αγωνιστική νοοτροπία και όλοι νιώσαμε πως μπορούσαμε να κερδίσουμε απέναντι σε οποιονδήποτε αντίπαλο. Προσωπικά άρχισα να πιστεύω πως θα φτάναμε στον τελικό μετά τον αγώνα με τη Μακάμπι στη Σερβία. Σαν να ήταν γραφτό μας να πάμε στον τελικό. Γιατί ήταν στη χώρα μας, γιατί ήταν στην Αθήνα. Στο τέλος όλα πήγαν καλά…».
Η νοοτροπία του Ολυμπιακού
Στο ποδόσφαιρο όμως όπως και στη ζωή, όταν κάνεις το παραπάνω, την επόμενη στιγμή το προσθέτεις στις… υποχρεώσεις σου. Και όπως ο καθένας καταλαβαίνει ήδη η κουβέντα στο αθλητικό κέντρο του Ρέντη είναι λογικά στα επόμενα. Στη σεζόν των 100 χρόνων και την ομάδα που πατά ξανά από αύριο στις ράγες για τον τρίτο αγωνιστικό κύκλο της νέας αγωνιστικής περιόδου. Την ίδια που διαθέτει οκτώ από τους έντεκα του τελικού στην πρώτη της γραμμή αλλά μοιάζει ήδη διαφορετική. Εκείνη που λίγες εβδομάδες πριν σκορπώντας την Μπράγκα (3-0) στο Φάληρο δημιούργησε την προσδοκία ότι (ξανά) κάτι καλό ετοιμάζει. Ακόμη και με τον Ροντινέι σε ρόλο winger και τον Τσικίνιο «10άρι»: «Εγώ και ο Ρόντι θα είμαστε πάντα εκεί για οτιδήποτε ζητήσει ο προπονητής. Και η θέση που παίζω δεν είναι καινούργια σε εμένα, καθώς έπαιζα εκεί για πολλά χρόνια. Το σημαντικό όμως είναι η ομάδα. Να είμαστε ανταγωνιστικοί. Να μπαίνουμε σε όλα τα παιχνίδια για τη νίκη. Εχουμε πολλούς νέους παίκτες που βρίσκονται στη διαδικασία να καταλάβουν την ιδέα του τι σημαίνει Ολυμπιακός και πώς να παίζεις με τον τρόπο που ζητάει ο προπονητής Μεντιλίμπαρ. Είναι φυσιολογική η διαδικασία προσαρμογής στην ομάδα. Νομίζω πως μέρα με τη μέρα βελτιωνόμαστε και μπορούμε να περιμένουμε έναν μεγάλο Ολυμπιακό για τη σεζόν, που θέλει να κερδίσει τα πάντα. Παλεύουμε σε όλα τα παιχνίδια και σε όλες τις προπονήσεις σαν να είναι οι τελευταίες. Διότι σε αυτόν τον σύλλογο, αυτή είναι η νοοτροπία» εξηγεί ο 29χρονος.
«Δεν φοβόμαστε κανέναν…»
Και όσο για την «καλώς τα παιδιά, καλώς τα 3-0» παράσταση κόντρα στην πρώην ομάδα του (Μπράγκα); «Νομίζω πως ναι, για εμένα και για όλους ήταν το καλύτερο παιχνίδι, τόσο στην επίθεση όσο και στην άμυνα. Η ομάδα ήταν πολύ συμπαγής, άσκησε πίεση στον αντίπαλο, ανέβηκε ψηλά και νομίζω πως καταφέραμε ένα τέλειο παιχνίδι. Το καλύτερο της σεζόν». «Ενα σημείο εκκίνησης και μια εικόνα που θέλουμε να δείχνουμε όλη τη σεζόν. Δυνατός Ολυμπιακός με ανεβασμένη ψυχολογία που θα αντιμετωπίζει οποιονδήποτε αντίπαλο με πίεση ψηλά, για τη νίκη. Στα πρώτα παιχνίδια πότε το είχαμε και πότε όχι. Είναι κάτι που συμβαίνει στην αρχή, αλλά έχουμε χρόνο για να βελτιωθούμε. Εχουμε την ιδέα μας στο παιχνίδι, έχουμε παίκτες καινούργιους που προσαρμόζονται στην ομάδα και νομίζω πως όλα θα πάνε καλά. Αυτός είναι ο δρόμος. Να ακολουθήσουμε το παιχνίδι με την Μπράγκα και να εξελιχθούμε σαν ομάδα. Νομίζω πως παιχνίδι με παιχνίδι βελτιωνόμαστε. Δεν φοβόμαστε κανέναν και έχουμε την ικανότητα να νικήσουμε κάθε αντίπαλο». Και μιας και ο λόγος για τους νέους; Από τη μια οι (πολλές) μεταγραφές και από την άλλη η κυριολεξία. Η θαυματουργή γενιά της U-19 πρωταθλήτριας Ευρώπης του Ολυμπιακού (Youth League) που ήδη δείχνει τα δόντια της. Χρήστος Μουζακίτης και Μπάμπης Κωστούλας μάλιστα έχουν πιάσει στασίδι στην πρώτη γραμμή των επιλογών. «Trust the process». Εμπιστοσύνη στη διαδικασία.
Ο Μούζα παίζει… 20-30 χρόνια
«Ολα τα παιδιά έχουν ποιότητα. Ο Μούζα παίζει περισσότερο τώρα, τα πάει πολύ καλά και μας βοηθάει. Είναι 17 ετών όμως φαίνεται σαν να παίζει σε αυτό το επίπεδο… 20-30 χρόνια (γέλια). Δεν αγχώνεται, ποτέ. Ο Μπάμπης (σ.σ. Κωστούλας) το ίδιο, ο Μπακούλας, ο Παπακανέλλος, όλοι όσοι είναι μαζί μας. Προέρχομαι από μια ομάδα (Μπενφίκα) που δουλεύει πολύ καλά με τα ταλέντα και πιστεύω πως και στον Ολυμπιακό τα παιδιά έχουν υψηλή ποιότητα. Ομως όπως είπες είναι μια διαδικασία και χρειάζεται να προσαρμοστούν με τον καλύτερο τρόπο, γιατί το επαγγελματικό ποδόσφαιρο είναι διαφορετικό. Νομίζω πως ο προπονητής κάνει πολύ σωστή δουλειά. Τους βάζει μαζί μας βήμα – βήμα και νομίζω πως όλοι θα είναι πολύ σημαντικοί κατά τη διάρκεια της χρονιάς. Χωρίς αμφιβολία θα έχουν λαμπρό μέλλον και μεγάλη καριέρα».