Η ζωντανή απόδειξη του ότι τη διαφορά στο μπάσκετ κάνει το ίδιο το μπάσκετ. Ο Ντόντσιτς δεν τρέχει γρήγορα, δεν πηδάει ψηλά, δεν χαμηλώνει ως το έδαφος για να μαρκάρει τον αντίπαλό του. Ξέρει, όμως, μπάσκετ όσο λίγοι, έχει μυαλό ξυράφι, μάτια ακόμα και στην πλάτη και κάθε του έμπνευση σε αφήνει με το στόμα ανοικτό να αναρωτιέσαι: «Μα πώς στο καλό το έκανε αυτό»; Την πρώτη του σεζόν στο ΝΒΑ (2019) αναδείχθηκε ρούκι της χρονιάς, τις επόμενες πέντε ήταν σταθερά μέλος της καλύτερης πεντάδας. Πέρυσι το όνομά του έπαιξε πολύ δυνατά για το βραβείο του MVP, καθώς αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος με 33,9 πόντους κατά μέσο όρο, ενώ αγωνίστηκε με τους Μάβερικς για πρώτη φορά και στους τελικούς. Δεν κέρδισε τον τίτλο, διότι οι Σέλτικς δεν παίζονταν, φέτος όμως μπορεί να ελπίζει βάσιμα ότι θα τα καταφέρει. Επειδή κάθε χρόνο συνηθίζει να είναι καλύτερος, αλλά και επειδή θα έχει στο πλευρό του τον Κλέι Τόμπσον, που αποφάσισε να αφήσει τους Ουόριορς και τον Στεφ Κάρι και να αναζητήσει μια νέα πρόκληση παίζοντας δίπλα στον Ντόντσιτς.