Μέσα από τα κάγκελα του Πολυτεχνείου ήταν ελεύθεροι. Εξω από αυτά δέσμιοι της χούντας. Οκτώ πρωταγωνιστές του αντιδικτατορικού αγώνα που βρέθηκαν στα κελιά της Ασφάλειας και στα κολαστήρια της ΕΣΑ, άνθρωποι της διπλανής πόρτας που αγωνίζονταν για την ελευθερία, χωρίς να έχουν ιδέα ότι γράφουν Ιστορία, ξεδιπλώνουν τις αναμνήσεις τους. Αφορμή οι ερωτήσεις που δέχονται από τέσσερα ζευγάρια εφήβων, μαθητών και μαθητριών 15-17 ετών, που ζητούν να μάθουν όχι μόνο τα γεγονότα, αλλά τα συναισθήματα, όσα επινοούσαν για να καταφέρουν να επιβιώσουν, τις αγωνίες, αλλά και τον απολογισμό τους μισό αιώνα μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας.
Το αποτέλεσμα αυτής της συνάντησης των διαφορετικών γενεών με άξονα τα γεγονότα του Πολυτεχνείου βιντεοσκοπήθηκε στο πλαίσιο του προγράμματος «Οι γενιές συνομιλούν: Οι έφηβες και οι έφηβοι ρωτούν τους αντιστασιακούς της χούντας» από την Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων και τα Αρχεία Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας (ΑΣΚΙ) στο πλαίσιο των επετειακών εκδηλώσεων «1974 & 1944: Η Αθήνα γιορτάζει την ελευθερία της» του Δήμου Αθηναίων. Και τα οκτώ σύντομα βίντεο διατίθενται δωρεάν μέσω Διαδικτύου.
«Νιώθω πολύ τυχερή που συνάντησα ανθρώπους που έχουν αγωνιστεί για να στεριώσει η Δημοκρατία», λέει στα «ΝΕΑ» η 17χρονη Λυδία-Ελένη Αγγελίδη, μαθήτρια της Γ’ Λυκείου σε πρότυπο δημόσιο σχολείο, η οποία και έθεσε ερωτήσεις στη Μέλπω Λεκατσά και τον Δημήτρη Παπαχρήστο. Και διαπίστωσε με αφορμή τις συνεντεύξεις αυτές ότι τα παιδιά της γενιάς της δεν διδάσκονται πολλά κεφάλαια της ελληνικής Ιστορίας του 20ού αι. «Εφυγα από το γύρισμα προβληματισμένη από όσα άκουσα και θέλησα να τα μοιραστώ με τους φίλους μου. Συνειδητοποίησα ότι όλοι μπορούμε να φέρουμε την αλλαγή αρκεί να το πιστέψουμε και να προσπαθήσουμε».