Ολα αυτά καταλήγουν κατά τη Σπίβακ και σε ένα ορισμένο χρέος της γυναίκας διανοούμενης σήμερα όταν έρχεται αντιμέτωπη με την πραγματική συνθήκη υποτέλειας: «Οι υποτελείς δεν μπορούν να ομιλούν. Οι παγκόσμιοι μακροσκελείς κατάλογοι που περιλαμβάνουν τη «γυναίκα» ως ιερό αντικείμενο δεν έχουν κάποιο νόημα. Η απονέκρωση της αντιπροσώπευσης – αναπαράστασης δεν έχει επέλθει. Η γυναίκα διανοούμενη, έχει μια οριοθετημένη αποστολή που δεν πρέπει να απαρνηθεί με μια υπόκλιση».