Πώς ο Ανδρουλάκης έβαλε το ΠΑΣΟΚ στο κάδρο του δικομματισμού

Τη στιγμή που ο Κυριάκος Μητσοτάκης επέλεξε αντίπαλο, ο Νίκος Ανδρουλάκης απέκτησε τη μεγαλύτερη ευκαιρία που είχε αρχηγός του ΠΑΣΟΚ εδώ και δεκαπέντε χρόνια: να σηκώσει το βάρος, εντός και εκτός Βουλής, του βασικού προοδευτικού πόλου του πολιτικού συστήματος απέναντι στην κυβερνητική ΝΔ. Από την πλευρά του, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ συμπεριφέρεται πια ως κύριος εκπρόσωπος της αντιπολίτευσης – ανοίγοντας και ένα νέο παράθυρο διαλόγου μεταξύ των δύο πλευρών, σε μια λογική που δεν θα θυμίζει το 2021.

Το σύνθημα του Ανδρουλάκη ήταν χθες: «Εμείς θα ασκούμε δημιουργική, σοβαρή, αξιόπιστη αντιπολίτευση, προσφέροντας ένα εναλλακτικό σχέδιο προοδευτικής πολιτικής για τη διακυβέρνηση της χώρας». Στην πραγματικότητα, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ επιλέγει να «χτυπήσει» τον αντίπαλό του στη διττή φύση της κεντροδεξιάς ΝΔ, επιχειρώντας να στριμώξει την κυβέρνηση στα δεξιά, ώστε να διεκδικήσει με αξιώσεις το κεντρώο ακροατήριο – καθόλου τυχαία, χθες ανέδειξε το ζήτημα της τροπολογίας κατά της χρηματοδότησης των «Σπαρτιατών», αναδεικνύοντας την πολιτική αρχή σε κόμματα δεξιά της Δεξιάς μερικών εκ των υπουργών και στενών συνεργατών του Μητσοτάκη, αλλά και το θέμα των «ψευδεπίγραφων μεταρρυθμίσεων», την ώρα που οι πολίτες «διψούν για αξιοκρατία και διαφάνεια». Παράλληλα, κάθε φορά που ο Πρωθυπουργός επιχείρησε να αποδώσει μηδενιστική προσέγγιση στο ΠΑΣΟΚ, στη λογική πως δεν λειτουργεί ως δύναμη ευθύνης, ο Ανδρουλάκης σήκωνε το γάντι: «Μαθήματα υπευθυνότητας δεν δεχόμαστε», ανέφερε στη δευτερολογία του ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, ξεκαθαρίζοντας επί της ουσίας πως ο Μητσοτάκης δεν θα μπορεί να χρησιμοποιήσει εναντίον του επιχειρήματα παρόμοια με αυτά που χρησιμοποίησε απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ – όχι μόνο γιατί η ιστορία του ΠΑΣΟΚ τα χρόνια της κρίσης δεν προσφέρεται με τον ίδιο τρόπο, αλλά και γιατί η Χαριλάου Τρικούπη έχει αποφασίσει να ισορροπήσει μεταξύ της συναινετικής διάθεσης στα μεγάλα και τα σημαντικά και της αντιπολιτευτικής ρητορικής. Πράγμα που σημαίνει ότι κάθε σημείο συμφωνίας, ακόμα και για τη θέση του Συνηγόρου του Πολίτη, εξετάζεται με βάση τα δεδομένα και τη διαχείριση της κυβέρνησης τη δεδομένη στιγμή – ενώ για το ζήτημα του ΑΣΕΠ, ο Ανδρουλάκης αιτιολόγησε την αρνητική επί της αρχής στάση του κόμματος στις αλλαγές (παρά την υπερψήφιση συγκεκριμένων άρθρων), αναδεικνύοντας την επιλογή της ΝΔ για αυξημένη πριμοδότηση της εντοπιότητας για τον διορισμό στο Δημόσιο.

Η πόρτα του Μαξίμου

Παράλληλα με τη δική του πρόταση, το ΠΑΣΟΚ και ο Ανδρουλάκης επιδιώκουν να αναδείξουν την εικόνα μιας κυβέρνησης σε αποδρομή, που βρίσκεται στην πόρτα της εξόδου από το Μέγαρο Μαξίμου – μια πόρτα που, όπως είπε ο Ανδρουλάκης, το ΠΑΣΟΚ θα ανοίξει «με μεγάλη χαρά». Να μπουν στο κάδρο, δηλαδή, για τη διεκδίκηση της διακυβέρνησης της χώρας – συγκρινόμενοι πια όχι με τα υπόλοιπα κόμματα της αντιπολίτευσης, αλλά με τη ΝΔ. Και αυτό σημαίνει πως, από εδώ και πέρα, το δίπολο που θα αναδεικνύει και η Χαριλάου Τρικούπη είναι το «Ανδρουλάκης εναντίον Μητσοτάκη». Ποιο είναι το επόμενο βήμα; Αφού μπήκε στο κάδρο του δικομματισμού, να θεωρηθεί και καλύτερη λύση.