Η ζωή μου πάντοτε μοιραζόταν ανάμεσα στην Ελλάδα και την Αλβανία. Οταν επέστρεψα στην Αλβανία το 2015, θεωρούσα ότι θα βρω μια Δημοκρατία που θα είχε ωριμάσει με τα χρόνια και δεν θα ήταν επιρρεπής στις παθογένειες που υπήρχαν επί Χότζα. Οι ελπίδες μου γρήγορα διαψεύστηκαν. Με αποκορύφωμα τις πραξικοπηματικές μεθοδεύσεις, προκειμένου να μην αναλάβω ποτέ τα καθήκοντά μου ως εκλεγμένος δήμαρχος Χιμάρας. Ενα προηγούμενο αυταρχισμού που στιγμάτισε τη χώρα και άνοιξε βαθιές πληγές στο κράτος δικαίου της.
Δεκαέξι ολόκληρους μήνες. Τόσο διήρκεσε η περιπέτειά μου στις αλβανικές φυλακές. Και κάθε μέρα που περνούσε δυνάμωνε η πίστη μου ότι θα αποδειχθεί διδακτική για τα όρια, τις αντοχές και εν γένει την ποιότητα της Δημοκρατίας στην Αλβανία. Αλλά και ότι θα ρίξει φως στις αδικίες που έχουμε υποστεί τα μέλη της ελληνικής εθνικής μειονότητας με τρόπο που δεν θα είχε γίνει ξανά στο παρελθόν.
Βέβαια τότε δεν μου είχε περάσει ποτέ η σκέψη από το μυαλό ότι θα επισκεφθώ την αλβανική Βουλή ως μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και της Διακοινοβουλευτικής Επιτροπής Ευρωπαϊκής Ενωσης και Αλβανίας. Δεν μου είχε περάσει ποτέ η σκέψη ότι οι διεκδικήσεις μας θα αποκτούσαν φωνή στην καρδιά της Ευρώπης. Και αυτό οφείλεται στην αποφασιστικότητα του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη και την εμπιστοσύνη του ελληνικού λαού.
Οταν λοιπόν ενημερώθηκα για την πρώτη αποστολή της Επιτροπής στα Τίρανα, γνώριζα ότι δεν θα έπρεπε να περιμένω μια υποδοχή μετά βαΐων και κλάδων. Σίγουρα όμως δεν περίμενα και αυτή την προσβλητική και αντιθεσμική στάση του κ. Ράμα. Να απαξιώνει πλήρως τον ευρωπαϊκό θεσμό, στον οποίο σύντομα θέλει να γίνει μέλος. Και να συναντά στα κρυφά τους υπόλοιπους ευρωβουλευτές, επιλέγοντας τον διάλογο μόνο με αρεστούς στον ίδιο. Από το αξίωμα απορρέουν και οι υποχρεώσεις, αυτή είναι η πραγματικότητα στις διεθνείς σχέσεις.
Σαν να μην έφτανε αυτό, έξω από το αλβανικό κοινοβούλιο δέχθηκα μια απαράδεκτη επίθεση. Οταν μια χώρα αδυνατεί να τηρήσει τις διεθνείς συμβάσεις που έχει υπογράψει και να προστατέψει διπλωματικές αποστολές, αλλά και ταυτόχρονα υπονομεύει την επίσκεψη των εκπροσώπων της Ενωσής μας, προφανώς αυτό δεν μπορεί να γίνει ανεκτό από την Ευρώπη.
Σήμερα η Αλβανία έχει εισέλθει σε μια μακρά αλλά άκρως θεραπευτική για την ίδια ενταξιακή διαδικασία. Για τους θεσμούς της, την αξιοπιστία της, τις υποδομές της. Αυτό πρέπει να το συνειδητοποιήσει όμως και να αποδείξει ότι έχει τη βούληση, την αποφασιστικότητα και την τόλμη να τρέξει προς αυτή την κατεύθυνση. Πρέπει να γνωρίζει ότι έχει μεγάλη ακόμη απόσταση να διανύσει.
Η Αλβανία και η ηγεσία της πρέπει να σταματήσουν να έχουν τη λογική του κυνηγημένου, να κοιτούν συνεχώς πίσω από τον ώμο τους προς την Ανατολή. Ηρθε η ώρα να ολοκληρώσουν με ταχύτητα αναγκαίες μεταρρυθμίσεις. Κυρίως όμως να σεβαστούν τις προϋποθέσεις της πρώτης δέσμης κεφαλαίων που άνοιξαν, όπου περιλαμβάνονται τα δικαιώματα της ελληνικής εθνικής μειονότητας και κυρίως τα περιουσιακά μας δικαιώματα, ενώ ταυτόχρονα καταγράφεται ρητά η υποχρέωση της Αλβανίας να υιοθετήσει άμεσα τους εφαρμοστικούς νόμους που αφορούν το δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό και στη χρήση της ελληνικής γλώσσας σε επαφές με δημόσιες υπηρεσίες. Αυτός είναι ο μόνος δρόμος προς την Ευρώπη και περνά μέσα από την Ελλάδα. Το μόνο διαβατήριο για να περάσει το κατώφλι της Ενωσής μας είναι ο σεβασμός στο ευρωπαϊκό κεκτημένο και τις καταστατικές αρχές της. Χωρίς αστερίσκους και κουτοπονηριές.
Ο Φρέντι Μπελέρης είναι ευρωβουλευτής της Νέας Δημοκρατίας και του ΕΛΚ