Η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ) κατά της προσφυγής του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών (ΔΣΑ) εναντίον του διορισμού διοίκησης σε ΑΔΑΕ και ΕΣΡ έχει πολύ ενδιαφέρον. Το ΣτΕ (πρόεδρος η Ευαγγελία Νίκα, εισηγήτρια η σύμβουλος Επικρατείας Κωνσταντίνα Κονιδιτσιώτου) αποφάσισε με πλειοψηφία ότι δεν νομιμοποιείται ο ΔΣΑ να προσφεύγει κατά ατομικών διοικητικών πράξεων, που αφορούν συγκεκριμένα φυσικά πρόσωπα, όπως είναι η επιλογή «τρίτων προσώπων σε δημόσια θέση, καθόσον, υπό τις περιστάσεις αυτές, η αίτηση θα προσελάμβανε τον χαρακτήρα λαϊκής αγωγής».
Διαβάζω αντιρρήσεις, που αποδίδουν στο ΣτΕ θεσμικές εξαπλουστεύσεις, για φορμαλισμό και για αποφυγή, εκ μέρους του ανώτατου δικαστηρίου, να ελέγξει την κομβική συνταγματική και θεσμική ουσία του θέματος. Δεν ξέρουμε ακόμα την αιτιολόγηση της δικαστικής απόφασης, αλλά το βέβαιο είναι ότι ο ΔΣΑ, και ανάλογα σωματεία που κυρίως στηρίζουν κομματικά αφηγήματα, συχνά μάλιστα επιφανειακά και συνθηματολογικά, δεν έχουν το κύρος να ελέγχουν τη «συνταγματική και θεσμική» ουσία σοβαρών θεμάτων – την οποία, άλλωστε, πρωτίστως προστατεύουν οι θεσμοί και όχι τα συνδικάτα. Υπ’ αυτή την άποψη, είναι κατανοητή η αιτιολογία περί «λαϊκής αγωγής» του δικαστηρίου. Αλίμονο αν οι αποφάσεις της πολιτείας έπρεπε να τυγχάνουν της εγκρίσεως των συνδικάτων.