Οι γυναίκες των ΗΠΑ δεν συσπειρώθηκαν γύρω από τη γυναικεία υποψηφιότητα. Ρεπουμπλικανές προτίμησαν να στηρίξουν έναν δεδηλωμένο μισογύνη, ο οποίος δεν κρύβει καν την πρόθεσή του να κάνει το ανδρικό φύλο μεγάλο ξανά εις βάρος τους – και κέρδισε δύο μονάδες στη γυναικεία ψήφο. Για την περίπτωση των ισπανόφωνων ψηφοφόρων του, η επιστήμη της ψυχολογίας προσφέρει μια ερμηνεία. Κάποιος που έχει αμερικανική υπηκοότητα ίσως νιώθει πως είναι σε καλύτερη μοίρα απ’ αυτόν που προσπαθεί να περάσει τα σύνορα αλλά ταυτόχρονα τον αντιμετωπίζει σαν απειλή για τη δουλειά του. Αυτό που αποφεύγουν να σκεφτούν σοβαρά οι λατίνοι τραμπικοί, βέβαια, είναι ότι όποιος θεωρεί τους ανθρώπους ισπανικής καταγωγής «σκουπίδια», δεν θα αλλάξει γνώμη επειδή μερικοί έχουν χαρτιά ενώ άλλοι όχι. Εστιάζοντας στη διαφορά τους με τους παράτυπους μετανάστες, και παραβλέποντας πως και οι ίδιοι – ή οι οικογένειες τους – μετανάστευσαν κάποτε, δεν προστάτευσαν τα συμφέροντά τους. Γιατί συνέβαλαν στη νίκη ενός υποψηφίου που ο ρατσισμός ξεχειλίζει απ’ τους πόρους του. Η ψήφος δεν είναι πάντα μια ορθολογική επιλογή, καθοδηγείται συχνά από το θυμικό. Το συναίσθημα του φόβου, όμως, δεν θα έπρεπε να τους βάλει στη θέση όποιων θα βρίσκονται από την άλλη πλευρά του τείχους που φαντασιώνεται να τελειώσει ο 47ος πρόεδρος;