O Τζόρτζιο Μαρκέτι, εμπνευστής της νέας φόρμουλας του Τσάμπιονς Λιγκ, έλεγε το καλοκαίρι ότι «χάρη στο νέο σύστημα δεν θα υπάρχει πλέον μονοτονία». Αποκλείεται ωστόσο να είχε φανταστεί πως μετά το τέλος της τέταρτης αγωνιστικής της League Phase – στα μισά της πρώτης φάσης δηλαδή – η Λίβερπουλ θα ήταν η μοναδική ομάδα με τέσσερις νίκες σε τέσσερα ματς και πως κολοσσοί όπως η Μάντσεστερ Σίτι, η Ρεάλ Μαδρίτης και η Μπάγερν Μονάχου θα χρειαζόταν να ιδρώσουν για να μπουν στην πρώτη οκτάδα και να εξασφαλίσουν θέση στους «16». Είναι φυσιολογικό η αλλαγή ενός συστήματος διεξαγωγής να σταθεί αιτία για πολλές εκπλήξεις: συμβαίνει πάντα. Αλλά ότι θα είχαν τόσα πολλά προβλήματα ομάδες που κάνουν συλλογή από νίκες στη διοργάνωση έμοιαζε απίθανο.
Ηττες
Η Ρεάλ Μαδρίτης είναι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα. Υστερα από τέσσερις αγωνιστικές έχει μόλις δύο νίκες – κατά σύμπτωση με γερμανικές ομάδες, τη Στουτγάρδη και την Μπορούσια Ντόρτμουντ. Και στις δύο αυτές νίκες που ήρθαν σε ματς που ήταν γηπεδούχος, ο καλύτερος ποδοσφαιριστής της ήταν ο τερματοφύλακας Κουρτουά. Την Τρίτη στο ματς με τη Μίλαν ο Βέλγος έλειψε και ήρθε κατάρρευση. Είχε προηγηθεί πάλι στο Μπερναμπέου η συντριβή με 0-4 από την Μπαρτσελόνα για την ισπανική λίγκα. Η Βασίλισσα ξεκίνησε για να κατακτήσει το Τσάμπιονς Λιγκ και διαπιστώνει πως οι αδυναμίες της είναι τεράστιες. Είναι φανερό πως της λείπει ο Τόνι Κρος, πως δεν υπολόγισαν σωστά στις δυνατότητες προσφοράς του Λούκα Μόντριτς, πως ξόδεψαν πάρα πολλά για τον Εμπαπέ με αποτέλεσμα η πρωταθλήτρια Ισπανίας να είναι «γυμνή» σε άλλες θέσεις: μετά τον τραυματισμό του Καρμπαχάλ όλοι ανακάλυψαν πως δεν υπάρχει δεξιός οπισθοφύλακας. Γιατί ένας έμπειρος προπονητής όπως ο Αντσελότι έκανε το καλοκαίρι τόσα κατασκευαστικά λάθη; Νομίζω είναι απλό: όλα τα προηγούμενα χρόνια χάρη στο σύστημα των ομίλων οι προπονητές των μεγάλων ομάδων είχαν σύμμαχο τον χρόνο. Στους ομίλους είχαν δύο πανεύκολα ματς και ήταν μάλλον απίθανο να μην κερδίσουν τουλάχιστον δύο από τα τρία παιχνίδια που θα έδιναν στην έδρα τους. Και προβλήματα να είχαν η πρόκρισή τους ήταν δεδομένη και κάθε στραβοπάτημα απλά βοηθούσε τους προπονητές να βγάλουν χρήσιμα συμπεράσματα. Πριν από τρία χρόνια η Ρεάλ έχασε στο Μπερναμπέου από τη Σέριφ Τιρασπόλ: δεν έγινε απολύτως τίποτα και πρώτοι οι μαδριλένοι σχολιαστές έγραφαν ότι το ποδόσφαιρο είναι όμορφο γιατί επιτρέπει και τέτοιου είδους εκπλήξεις. Τώρα η Ρεάλ έχασε από τη Μίλαν και συζητάνε όλοι αν ο Αντσελότι ολοκλήρωσε τον κύκλο του. Οι ήττες προκαλούν εκνευρισμούς γιατί πληγώνουν.
Παρί
Ενα άλλο ανάλογο παράδειγμα είναι και η Παρί Σεν Ζερμέν. Πάντα τα τελευταία χρόνια πλήρωνε στο Τσάμπιονς Λιγκ την ευκολία με την οποία κερδίζει το γαλλικό πρωτάθλημα, όμως φέτος οι εμφανίσεις της είναι κατώτερες των πλέον απαισιόδοξων προβλέψεων. Ενώ η Μονακό, η Μπρεστ και η Λιλ που στο γαλλικό πρωτάθλημα την κυνηγάνε τα πάνε μια χαρά, η Παρί δεν μπορεί να κερδίσει ακόμα και σε ματς που είναι καλύτερη από τον αντίπαλό της – συνέβη την Τετάρτη στο ματς με την Ατλέτικο Μαδρίτης στο Παρκ Ντε Πρενς. Προφανώς ο Εμπαπέ δεν έχει αντικατασταθεί, λείπει δηλαδή στον Λουίς Ενρίκε ο παίκτης με προσωπικότητα που θα βρει το γκολ της νίκης σε κλειστά ματς. Ο Εμπαπέ που στη Ρεάλ Μαδρίτης μοιάζει να περισσεύει, στην πρώην του ομάδα απουσιάζει. Κι ας μην παίζει καλά. Κι ας λέει ο Τερί Ανρί πως αν δεν μάθει να παίζει τη θέση του σέντερ φορ δεν θα μπορεί να είναι χρήσιμος ούτε στη Βασίλισσα, ούτε στην Εθνική Γαλλίας.
Αλλαγή
Το πιο εντυπωσιακό που συμβαίνει με τη νέα φόρμουλα είναι ότι η αλλαγή των συνθηκών δημιουργεί και αλλαγή των πρωταγωνιστών. Οι εκπλήξεις επιτρέπουν σε παίκτες κατά κανόνα άγνωστους να τραβήξουν πάνω τους τους προβολείς της δημοσιότητας ενώ τα αστέρια χρεώνονται αποτυχίες – έστω της μιας βραδιάς. Αυτή την αγωνιστική στο εδώλιο των κατηγορούμενων μαζί με τον Εμπαπέ βρέθηκαν και ο Μπέλιγχαμ (άφαντος στο ματς της Ρεάλ) και ο Χάαλαντ (που έχασε πέναλτι στο Σπόρτινγκ Λισαβόνας – Μάντσεστερ Σίτι 4-1) και ο Βινίσιους (που έκανε θέατρο στο Μπερναμπέου) και ο Χάρι Κέιν (η αστοχία του οποίου θα μπορούσε να στοιχίσει πολύ ακριβά στην Μπάγερν). Επειδή το παλκοσένικο δεν είναι ποτέ άδειο τα μάτια τράβηξε ο Σουηδός Γκιόκερες, που πέτυχε τρία γκολ σε βάρος της Σίτι και ο κόουτς Αμορίμ ρωτήθηκε αν θα τον πάρει μαζί του στη Γιουνάιτεντ, ο Καρίμ Κονατέ που με τη φανέλα της Ζάλτσμπουργκ έγινε ο πρώτος παίκτης από την Ακτή Ελεφαντοστού με δύο γκολ σε ένα ματς του Τσάμπιονς Λιγκ (πράγμα που δεν είχε καταφέρει ο μεγάλος Ντρογκμπά), ο σέντερ φορ της Λιλ Νταβίντ που πέτυχε το τρίτο του γκολ στη διοργάνωση σε βάρος της Γιούβε έχοντας δίπλα του τον σπουδαίο Ζεγκρόβα από το Κόσοβο: ο Νταβίντ ήδη έχει βάλει γκολ στην Ατλέτικο και στη Ρεάλ. Μαζί τους ο γερμανός ηγέτης της άμυνας της Μίλαν Μαλίκ Τιάου και ο επίσης γερμανός μεσοεπιθετικός και σκόρερ της Σέλτικ Νίκολας Κουν για τον οποίο η «Μπιλντ» έγραψε ότι πρόκειται για ένα σπουδαίο γερμανό ποδοσφαιριστή που στη Γερμανία δεν γνωρίζει κανένας! Αυτή η διάσταση του εφετινού Τσάμπιονς Λιγκ είναι και η πιο ενδιαφέρουσα: είναι σαν να προέκυψε ξαφνικά ένας νέος ποδοσφαιρικός κόσμος.
Υποφέρουν
Θα συνεχιστούν όλα αυτά; Μάλλον δύσκολα. Οι δυνατές ομάδες που το εφετινό φθινόπωρο ξαφνικά υποφέρουν θα βρουν τρόπους να ξεπεράσουν τις κρίσεις τους: οι καλοί παίκτες δεν λείπουν και αυτοί είναι που πάντα κάνουν τη διαφορά. Αλλά είναι ωραίο πως δεν υπάρχει τίποτα δεδομένο και τίποτα εύκολα προβλέψιμο. Την επόμενη αγωνιστική το πρόγραμμα έχει Λίβερπουλ – Ρεάλ Μαδρίτης – οι Κόκκινοι θα προσπαθήσουν να διασκεδάσουν την πρωτιά τους και η Βασίλισσα δεν έχει περιθώρια για νέα στραβοπατήματα. Η βαθμολογία της League Phase του Τσάμπιονς Λλιγκ αυτή τη στιγμή είναι τόσο παράξενη που πλέον δεν είναι να αναρωτιέσαι ποιοι θα είναι στην πρώτη οκτάδα, αλλά ποιοι θα καταφέρουν να συνεχίσουν. Για πρώτη φορά ύστερα από πολλά χρόνια οι πιο πλούσιοι είναι αυτοί που φοβούνται και μάλιστα πολύ. Γιατί μια πιθανή αποτυχία τους θα είναι και οικονομική καταστροφή – μην το ξεχνάμε…