Η ενέδρα που, προχθές τη νύχτα, έστησαν στο Αμστερνταμ, κατά μαρτυρίες, ομάδες μουσουλμάνων που είχαν εμφανιστεί ως διαδηλωτές, το κυνηγητό μέσα στην πόλη κατά φιλάθλων που είχαν βρεθεί στο γήπεδο για να υποστηρίξουν την ομάδα τους, τη Μακάμπι, η βία και τα μαχαιρώματα ήταν, τηρουμένων των αναλογιών, μια μικρογραφία της επίθεσης της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου 2023 κατά του Φεστιβάλ Νόβα, στο Νότιο Ισραήλ. Ενα οργανωμένο μικρό (λόγω των δυνατοτήτων τους) πογκρόμ σε ευρωπαϊκό έδαφος κατά Εβραίων οργανώθηκε για πρώτη φορά μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Μια επίθεση με σοβαρά αποτελέσματα (όπως προκύπτει από τις πρώτες πληροφορίες), αφού υπάρχει σοβαρός αριθμός τραυματιών στα νοσοκομεία και χθες το πρωί γινόταν λόγος για τρεις αγνοούμενους. Μια μικρή Νύχτα των Κρυστάλλων.
Δεν είναι κάτι καινούργιο – είναι κάτι που υπάρχει στις κοινωνίες, αναπτύσσεται, μεγαλώνει και διεκδικεί την έκφρασή του. Εχει μάλιστα διευρύνει την απήχησή του, ενώ είναι σαφής η ιδεολογία του: ο αντισημιτισμός (συχνά κρυμμένος πίσω από έναν «προοδευτικό αντισιωνισμό»). Η ιδεολογία αυτή διαχέεται και διαδίδεται περίπου τα τελευταία τριάντα χρόνια σε σχεδόν όλες τις φιλοχαμάς αλλά και φιλοπαλαιστινιακές διαδηλώσεις, στις οποίες συμμετέχει, ή τις καλύπτει, η Αριστερά, στην απόλυτη πληθυντικότητά της. Ο σύγχρονος προοδευτικός αντισιωνισμός, μάλιστα, νομιμοποιήθηκε με απόψεις και με βιβλία που σχετικοποίησαν το Ολοκαύτωμα, αποδίδοντας στο κράτος του Ισραήλ εσκεμμένη εργαλειοποίησή του. Κάπως έτσι η ιδεολογία αυτή έφτασε να εκφράζεται προοδευτικά στις διαδηλώσεις με συνθήματα τύπου «Θάνατος στο Ισραήλ».
Το επόμενο βήμα είναι αυτονόητο. Ποιοι θα σκοτώσουν το Ισραήλ αν όχι αυτοί που πιστεύουν στον θάνατό του; Κι αν το Ισραήλ, στα όρια του κράτους του και σε σχέση με τους εχθρούς του στη Μέση Ανατολή, βρίσκει τρόπο να αμύνεται, ο επόμενος στόχος είναι οι Εβραίοι στον υπόλοιπο κόσμο – και ιδίως στη Δύση.
Από τη στιγμή, μάλιστα, που το Παλαιστινιακό έχει λάβει τη διάσταση μιας αραβοϊσραηλινής σύγκρουσης, ανασύρονται οι παλιοί μηχανισμοί, τα παλιά εργαλεία εναντίον του σιωνισμού. Και το πιο παλιό εργαλείο είναι η προτροπή του μεγάλου μουφτή Αλ-Χουσεϊνί, θεμελιωτή και «πρώτου υπερασπιστή της παλαιστινιακής υπόθεσης» και συνεργάτη του Χίτλερ, ο οποίος με διάγγελμα από το ναζιστικό ραδιόφωνο της χιτλερικής Γερμανίας, την 1η Μαρτίου 1941, ζητούσε από τους Αραβες να μεταφέρουν τη στρατηγική της «Τελικής Λύσης» στα αραβικά εδάφη: «Αραβες, ξεσηκωθείτε σαν άνδρες και πολεμήστε για τα ιερά σας δικαιώματα. Σκοτώστε τους Εβραίους όπου τους βρίσκετε. Αυτό χαροποιεί τον Θεό, την Ιστορία και τη θρησκεία. Αυτό σώζει την τιμή σας. Ο Θεός είναι μαζί σας».
Αυτό το υπόβαθρο έχει και η επίθεση κατά των φιλάθλων της ισραηλινής ομάδας στο Αμστερνταμ. Ακόμα κι αν γίνει προσπάθεια να υποβαθμιστεί το μέγεθός της και η σημασία της, είναι ένα μήνυμα που οφείλει να το λάβει καλά υπόψη της η Ευρώπη. Ριζοσπαστικές ομάδες ισλαμοφασιστικής ιδεολογίας δρουν συστηματικά μέσα στα ευρωπαϊκά κράτη, στις μεγάλες πόλεις, αναμένοντας τις συγκυρίες για να δραστηριοποιηθούν. Ομάδες ευρύτερες των τρομοκρατικών δικτύων, που σήμερα είναι έτοιμες να μεταφέρουν στην Ευρώπη την παλαιστινιακή σύγκρουση – με πρώτο αποτέλεσμα την αποσταθεροποίηση της ανοιχτής κοινωνίας.
Οπως οι κοινωνίες οργανώθηκαν εναντίον της ισλαμιστικής τρομοκρατίας, έτσι οφείλουν να οργανωθούν και κατά του ριζοσπαστικού ισλαμοφασισμού.