Οποιος δεν αναγνωρίσει πόσο μελέτησε τις λεπτομέρειες της διαδικασίας, θα είναι άδικος, πάντως. Εντρύφησε τόσο σ΄ αυτές, ώστε ένιωσε την άνεση να διορθώσει δύο φορές τη νεοδημοκράτισσα πρόεδρο της TRAN όταν εκείνη προσπάθησε να τον διακόψει. Η εμπιστοσύνη που είχε στον εαυτό του φάνηκε κι από τα αγγλικά του. Μπορεί η προφορά του να μην ήταν οξφορδιανή, αλλά έδειξε πως τα μιλάει καλύτερα από τους πιο πολλούς εκλεγμένους σε ευρωπαϊκά όργανα Ελληνες. Η φοίτηση σε αμερικανικό και βρετανικό πανεπιστήμιο κι ένα κοινωνικοοικονομικό υπόβαθρο πολύ πάνω απ’ της εγχώριας μεσαίας τάξης εξηγούν πώς ανταποκρίθηκε χωρίς πρόβλημα στον έλεγχο της καταλληλότητάς του για τη θέση.
Τέτοια στοιχεία του βιογραφικού του, ωστόσο, επικαλούνται ορισμένοι όχι και τόσο παλιοί νεοδημοκράτες όποτε αναφέρουν σε συνομιλητές τους πως η λαϊκότητα που εκπέμπει είναι περισσότερο κατασκευασμένη παρά αυθεντική. Μερικοί, μάλιστα, υπογραμμίζουν ότι στον φάκελο που κατέθεσε στην Επιτροπή Νομικών Υποθέσεων της Ευρωβουλής η ακίνητη περιουσία του καταγραφόταν σε τέσσερις σελίδες (βιτριολικοί διαδρομιστές υπολόγισαν πως του ανήκουν εκτάσεις ίσες με έξι Παρίσια). «Εμφανίζεται όσο λαϊκός και πατριώτης χρειάζεται να είναι κάποιος για να εκλέγεται με μεγάλα ποσοστά από τα Τέμπη και πάνω, αλλά είναι παραπάνω ελίτ απ´ όσο αντέχει να μάθει ο μέσος Βορειοελλαδίτης», διατείνονται κακές γαλάζιες γλώσσες. Αν δεχτούμε την ορθότητα της παρατήρησής τους, τότε αναμφίβολα εκείνος υποδύεται τον ορίτζιναλ μακεδόνα πολιτευτή πειστικά. Οι ατάκες για το κατσικάκι που δεν του «ξηγήθηκαν» οι κάτοικοι των Προμάχων και τα πλάνα όπου διαρκώς κάτι μασουλάει στο βίντεο από το προεκλογικό τουρ σε λαϊκές και μικρομεσαίους καταστηματάρχες πέρυσι τον Σεπτέμβριο, π.χ., δένουν αισθητικά με τον πολιτικό χαρακτήρα που είχε δείξει στο παρελθόν – εκείνον του φίλου του ξανθού γένους του Βορρά το 2013 ή του μακεδονομάχου που έβγαζε τη σάρισα στα κανάλια το 2019, λέγοντας «όσο είμαι περιφερειάρχης οι πινακίδες στους δικούς μας δρόμους θα αναγράφουν Σκόπια».
Οι πινακίδες πλέον γράφουν Βόρεια Μακεδονία, αλλά ένας υπουργός που κυκλοφορεί στα ευρωπαϊκά σαλόνια δεν είναι σίγουρος πως θα προσαρμοστεί εξίσου εύκολα στο νέο του αξίωμα ώστε να αντεπεξέλθει. «Του είναι αναγκαίοι συνεργάτες που να ξέρουν καλά τις Βρυξέλλες», σημειώνει με νόημα. Γιατί το Κολέγιο των Επιτρόπων είναι δύσκολη πίστα. Μεταξύ μας, όμως, δεν περιμένει κανείς ο Τζίτζι να εξελιχθεί και σε Μαργκρέτε Βεστάγκερ, να παίρνει το ένα μετά το άλλο τα βαριά χαρτοφυλάκια της ΕΕ και να βασίσουν πάνω του τον πρωταγωνιστικό ρόλο μιας επιτυχημένης σειράς σαν το «Borgen».