Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι «σαν το Τσερνόμπιλ», ο χώρος έχει ραδιενέργεια, είπε προχθές ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης στην κρατική τηλεόραση… Είπε κι άλλα, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι τοξικός κι ότι έχει κλείσει τον ιστορικό του κύκλο. Επισήμανε επίσης ότι ο ίδιος έφυγε από το κόμμα το 2015 και επέλεξε να επιστρέψει πρόσφατα στη Νέα Αριστερά επειδή πιστεύει συνολικά στην Αριστερά. Αν όλα αυτά τα έλεγε κάποιος εκτός ριζοσπαστικής Αριστεράς, είναι βέβαιο ότι οι συριζαίοι θα τον χαρακτήριζαν όχι με κολακευτικά λόγια.
Προσωπικά, θα συμφωνήσω σε αυτό με τον Γαβριήλ Σακελλαρίδη: όντως ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ραδιενέργεια. Αλλά κι η Νέα Αριστερά δεν πάει πίσω. Στο κάτω κάτω, τα στελέχη της Νέας Αριστεράς βρέθηκαν στις κυβερνήσεις των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ με το κόμμα του Καμμένου, συνέβαλαν στην εχθροπάθεια της περασμένης δεκαετίας, ήταν υπέρ του «Οχι» στο δημοψήφισμα του 2015 και, κατόπιν, ουδείς υπερασπίστηκε το δικαίωμα του Τύπου να κάνει κριτική, είτε την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης.
Συμφωνώ, πάντως, ότι η Αριστερά είναι απαραίτητη στις κοινωνίες μας. Προσωπικά, θα την προτιμούσα περισσότερο στοχαστική, δημοκρατική, ανανεωτική – και θα περίμενα απ’ όσους βρέθηκαν στη φωτιά του λαϊκισμού περισσότερη αυτοκριτική. Δεν αρκεί απλώς να βγαίνουν εκ των υστέρων από το κάδρο.