Γράφω αυτό το κείμενο παρακολουθώντας το debate των 4 υποψήφιων αρχηγών του ΣΥΡΙΖΑ. Και καθώς βλέπω τους συνομιλητές να μιλάνε ο ένας μετά τον άλλον για τα μεγάλα θέματα που μας απασχολούν δεν αντέχω να μη γράψω ότι υπάρχει κάτι σουρεαλιστικό σε αυτό που παρακολουθώ (και είμαι σίγουρος ότι η πλειονότητα των αναγνωστών δεν παρακολούθησε!). Τέσσερις κύριοι αναλύουν με σοβαρό ύφος και ενίοτε με πάθος τι θα έκαναν αν είχαν κυβερνητική εξουσία. Μα υπάρχει περίπτωση να τους δοθεί αυτή η ευκαιρία;
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πλέον ένα κόμμα του 4-5%. Είναι μια περιθωριακή ομάδα στο πολιτικό μας σύστημα, που απασχολεί την επικαιρότητα περισσότερο για το δράμα που παράγουν οι εσωκομματικές κόντρες παρά για τις θέσεις του!
Σε κάθε περίπτωση, στο debate αυτό είδαμε κάτι ενδιαφέρον. Κανένας υποψήφιος δεν έκανε προσπάθεια να αναδείξει τις αδυναμίες των ανθυποψηφίων του ή να τους φέρει σε δύσκολη θέση για να τονώσει τη δική του υποψηφιότητα. Ο Νικόλας Φαραντούρης αξιοποίησε τη δυνατότητα να κάνει ερωτήσεις για να δώσει «πάσα» στους άλλους να αναπτύξουν τις απόψεις τους! Ο Παύλος Πολάκης κουνούσε επιδοκιμαστικά το κεφάλι του όταν μιλούσε ο Σωκράτης Φάμελλος! Δεν είδαμε να προβάλουν διαφορές σε θέματα πολιτικής. Ισως αντιλαμβάνονται ότι πια το κόμμα μίκρυνε τόσο πολύ που δεν αντέχει άλλες διαφωνίες!
Αρα, όποιος και να κερδίσει, η πολιτική γραμμή θα είναι ίδια; Χμ… Θεωρώ ότι αυτό τελικά δεν θα ισχύσει αν κερδίσει ο Πολάκης. Παρά την εμφανή προσπάθειά του να είναι κόσμιος, οι θέσεις του τόσο στα οικονομικά όσο και στα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής κλείνουν το μάτι και προς τα (πολύ) δεξιά! Οραματίζεται προφανώς χωρίς να το αποκαλύπτει ακόμη ένα κόμμα που θα ξεφύγει από την κλασική αριστερή γραμμή. Αν του δοθεί η ευκαιρία, ο αντίπαλός του θα είναι ο Στέφανος Κασσελάκης. Αυτός που μας έλειψε από το debate δηλαδή!
Ο Χάρης Γούλιος είναι επικοινωνιολόγος,
διευθυντής μάρκετινγκ του Mega