Οσο ο Αρης οδηγούσε την κούρσα στο πρωτάθλημα και πήγαινε από επιτυχία σε επιτυχία, τόσο σε ντέρμπι όσο και σε ματς με μικρότερου βεληνεκούς ομάδες, τόσο σχεδόν… ξεχνούσες ποιος είναι ο ιδιοκτήτης του. Ο Θόδωρος Καρυπίδης «στόμα είχε και μιλιά δεν είχε» μέχρι που άρχισαν οι γκέλες. Γκέλες που έφεραν συμπεριφορές οι οποίες δεν έχουν χώρο πια στο ελληνικό ποδόσφαιρο και οι αρμόδιοι (στην προκειμένη ο αθλητικός δικαστής) θα πρέπει να εκμηδενίσουν αν θέλουμε να κάνουμε βήματα μπροστά και να μην επιστρέφουμε στην τοξικότητα και σε ένα ποδόσφαιρο που βολεύει τέτοιου είδους κατακριτέες συμπεριφορές.
Δεν είναι μακριά και είναι πρόσφατες οι μνήμες από τον περασμένο Μάιο και τον τελικό του Κυπέλλου με τον Παναθηναϊκό στον Βόλο, εκεί που… στόχος του Καρυπίδη ήταν η Φραπάρ, η γαλλίδα διαιτήτρια που ήρθε για να σφυρίξει. Με σκηνές που έκαναν τον γύρο του κόσμου και αμαύρωσαν την εικόνα του ελληνικού ποδοσφαίρου, αφού τότε ο Καρυπίδης είχε πάρει… εργολαβία το κυνήγι της Φραπάρ. Εντός αγωνιστικού χώρου ξεκίνησε και τελείωσε στα αποδυτήρια, με τα «ντου» να διαδέχονται το ένα το άλλο. Αυτή τη φορά, το βράδυ του Σαββάτου, στόχος ήταν ο Τσαγκαράκης και ο Λανουά.
Ο πρώτος για πέναλτι που έδωσε υπέρ του Αρη, αλλά με τη βοήθεια του VAR το πήρε πίσω και ο δεύτερος γιατί απλά… βρισκόταν στο γήπεδο. Αρα, μάλλον έπρεπε να τα… ακούσει. Αυτή τη φορά ο Καρυπίδης δεν περίμενε το τέλος του αγώνα, αφού επιτέθηκε φραστικά στον διαιτητή στο ημίχρονο. Θεώρησε πως ο Αρης αδικήθηκε και όπως φαίνεται κάθε φορά που θεωρεί πως η ομάδα του αδικείται, δεν αποκλείεται να κάνει επίθεση σε διαιτητές. Μετά το τέλος του αγώνα έκανε τα ίδια και με τον Λανουά. Συμπεριφορές που πλέον δεν μπορεί να είναι ανεκτές από κανέναν και θα πρέπει να ληφθούν μέτρα προκειμένου να σταματήσουν.