Το βράδυ της Δευτέρας είχε θύμησες από το χθες και ταυτόχρονα το βλέμμα στραμμένο στο αύριο. Εδώ και περίπου ένα μήνα ο Απόλλωνας γύρισε σελίδα, μολονότι η ιστορική ομάδα γυροφέρνει στην άγονη γραμμή της Α’ Αθηνών, δηλαδή στο τοπικό πρωτάθλημα. Για τους φίλους της πάλαι ποτέ Ελαφράς Ταξιαρχίας, ο κατήφορος ισοδυναμούσε με μαχαιριά. Μπορεί, άραγε, να αλλάξει ρότα το σκάφος; Οσοι βρέθηκαν στην αίθουσα τροπαίων της ομάδας, αναφώνησαν πως «ναι». Μια γλυκιά συγκίνηση σε έκανε να το πιστέψεις. Κάποιες στιγμές εκεί στη Ριζούπολη και βλέποντας το πλήθος των φωτογραφιών, ένιωθες πως μπορεί να λάμψουν ξανά οι μορφές του Ταουξή και του Δερμάτη, του Καμάρα και του Κορωνάρχη, του Παθιακάκη και του Παπάζογλου, του Μαστρακούλη και του Βελέντζα. Ναι, πολλοί ποδοσφαιριστές έδρεψαν δάφνες με τη φανέλα του Απόλλωνα. Στην εκδήλωση του χορηγού για την παρουσίαση της νέας φανέλας, όλα διοργανώθηκαν στην εντέλεια. Τα κορίτσια της ομάδας βόλεϊ σκόρπισαν χαμόγελα και οι ποδοσφαιριστές της ομάδας λες και έδωσαν υπόσχεση πως αυτή η σεζόν σύντομα θα αποτελέσει μια «κακή παρένθεση», γιατί όταν ένας σύλλογος του βεληνεκούς του Απόλλωνα παίζει στις αλάνες της πρωτεύουσας, δεν το αποκαλείς και κατόρθωμα. Κι όμως, υπάρχει φως στην άκρη του τούνελ. Γιατί το όνομα της ομάδας παραμένει ηχηρό και ελκυστικό για όσους γνωρίζουν από ελληνικό ποδόσφαιρο. Ο κ. Κουκάς ανέλαβε πριν από λίγες εβδομάδες να «τρέξει» το ποδοσφαιρικό τμήμα και έχει βλέψεις για άνοδο, έστω κι αν υπάρχει απειρία, κάτι λογικό σε αυτά τα πρώτα του βήματα. Οι αντίπαλοι του Απόλλωνα, ομάδες που άλλοτε δεν… θα τις έβλεπε, ο Αρης Καλαμακίου, ο Κένταυρος Βριλησσίων ή ο Ηφαιστος Περιστερίου, για να αναφερθούν κάποιες από αυτές, έχουν τους δικούς τους στόχους. Οι Μπλε, όμως, είναι κάτι διαφορετικό. Αλλη οντότητα στον χώρο. Η δε φανέλα, αναμφίβολα ελκυστική και το σύνθημα «light of Smyrna» ήταν κάτι που σου κίνησε την περιέργεια. Οι πορτοκαλί λεπτομέρειες στα μανίκια, ουδέποτε συνδυάστηκαν με τον Απόλλωνα, οι αρμόδιοι όμως θέλησαν να σηματοδοτήσουν με την επιλογή αυτή τη φλόγα της Σμύρνης. Την κληρονομιά. Τον πολιτισμό. Τη νέα αρχή.
Περπατούσες προς τον αγωνιστικό χώρο και έβλεπες την ταμπέλα «χώρος μη καπνιζόντων» και αυτή σε οδηγούσε δεξιά στις κερκίδες. Μια καινοτομία που στις μέρες μας έχει ενδιαφέρον. Οπως και η όλη προσπάθεια των ανθρώπων που έδωσαν τα ηνία στον πολύπειρο Σάκη Τσώλη, ένα δυνατό όνομα του χώρου. Αλλά και στον πιστό στρατιώτη της ομάδας και με γνώση της θέσης του τερματοφύλακα και των αναγκών της, τον Τάκη Παντέλη.
Ασφαλώς, η όλη διαδρομή του Απόλλωνα ενδιαφέρει όλους τους ρομαντικούς του ποδοσφαίρου. Αυτούς που αρνούνται να δουν κάποιες ομάδες να εξαφανίζονται από τον χάρτη…