Ο Αρης έγινε η δεύτερη ομάδα του γκρουπ των πέντε πρωτοπόρων του πρωταθλήματος που στραβοπάτησε σε αυτή την τελευταία πριν από την εορταστική διακοπή αγωνιστική. Προηγήθηκε η ΑΕΚ που την Κυριακή το βράδυ σώθηκε από ήττα στο εντός έδρας ματς με τον Λεβαδειακό χάρη σε ένα γκολ του Μήτογλου στις καθυστερήσεις. Ο Αρης έχασε στην Τρίπολη από τον ψυχωμένο Αστέρα με 2-1 κι ενώ στο ημίχρονο προηγήθηκε με 0-1. Θα ‘πρεπε να πω ότι αυτή η αγωνιστική πριν από τη χριστουγεννιάτικη διακοπή είναι πραγματική παγίδα – η ΑΕΚ τα τελευταία δέκα χρόνια δεν έχει κερδίσει στο τελευταίο ματς της χρονιάς εννέα φορές – γιατί πολύ συχνά οι παίκτες έχουν το μυαλό τους στην άδεια, ειδικά μάλιστα οι ξένοι που γυρνάνε και στις χώρες τους. Αλλά δεν το λέω διότι η αστάθεια που χαρακτηρίζει τους πρωτοπόρους δεν έχει να κάνει με τις γιορτές: τη βλέπουμε από την αρχή της σεζόν.
Αδυναμίες
Οι ομάδες που προηγούνται και διεκδικούν το πρωτάθλημα έχουν σαφώς κάποιες αρετές, πλην όμως ειδικά φέτος αυτό που παρακολουθούμε είναι αδυναμίες. Ο Ολυμπιακός δυσκολεύεται να κερδίσει στο Γ. Καραϊσκάκης ομάδες που τα προηγούμενα χρόνια έχαναν πριν αρχίσει το ματς. Ο ΠΑΟΚ πέρασε τρεισήμισι μήνες χωρίς νίκη στην Τούμπα. Η πρόοδος του ΠΑΟ έχει να κάνει με νίκες στο γκολ, που συχνά ήρθαν με γκολ στο τέλος των αγώνων κι απέναντι σε ομάδες που αγωνίζονται με παίκτη λιγότερο: δεν φταίνε για αυτό οι Πράσινοι πλην όμως είναι οξύμωρο να μιλάμε για θεαματική βελτίωση ομάδας κι αυτή να μην μπορεί να βάλει δύο γκολ. Η ΑΕΚ έχει τη μεγαλύτερη αστάθεια στην απόδοσή της από όλους τους πρωτοπόρους: αυτή η εβδομάδα είναι ενδεικτική – η ίδια ομάδα που την Τετάρτη για το Κύπελλο κέρδισε τον ΠΑΟΚ καλά καλά χωρίς να ιδρώσει, έφτυσε αίμα με τον Λεβαδειακό για να πάρει ισοπαλία στις καθυστερήσεις.
Συνέπεια
Δεν είναι τυχαίο ότι οι δυσκολίες των πρωτοπόρων φαίνονται πιο πολύ στα εντός έδρας ματς. Στις περιπτώσεις του Ολυμπιακού, της ΑΕΚ και του ΠΑΟ το πρόβλημα είναι η δημιουργία και η εκτέλεση, δηλαδή η επίθεση. Για να παίξεις επίθεση στο ποδόσφαιρο δεν χρειάζεσαι φαντεζί ντριμπλαδόρους, «δεκάρια» που ξεσηκώνουν τον κόσμο και φορ που σκοράρουν με δεμένα μάτια: αυτά είναι φαντασιώσεις άλλων εποχών που ουδεμία σχέση έχουν με το ποδόσφαιρο του καιρού μας. Σήμερα χρειάζεσαι στοχευμένο και οργανωμένο παιχνίδι, αλλά κυρίως σωστή νοοτροπία, δηλαδή όρεξη να διασκεδάσεις το κοινό που πάει στο γήπεδο να σε δει. Σε αυτό φοβάμαι πως κυρίως πάσχουν οι ελληνικές ομάδες που διεκδικούν το πρωτάθλημα. Διότι όλες ξεχνούν αυτό το κοινό που αγοράζει διαρκείας εισιτήρια ή που πληρώνει ένα εισιτήριο κάθε Κυριακή κι όλες έχουν το μυαλό τους στο άλλο κοινό, αυτό των social media. Τις υπερβολές αυτού του κοινού στις νίκες και στις ήττες τις ξέρουμε: και μόνο αυτές θα έπρεπε να είναι λόγος να μη λαμβάνονται σοβαρά οι αντιδράσεις. Ομως αυτό δεν ισχύει. Προπονητές, ποδοσφαιριστές και καθώς φαίνεται ακόμα και παράγοντες φοβούνται τη διαδικτυακή ισοπέδωση – με την αποθέωση δεν έχουν πρόβλημα. Και για να την αποφύγουν έχουν στο μυαλό μόνο τη νίκη και όχι το πώς αυτή θα έρθει.
Προσέγγιση
Συνέπεια αυτής της προσέγγισης είναι όσα βλέπουμε: όποιος κερδίζει, έστω και 1-0, κυρίως ανακουφίζεται. Φυσικά από την αρχή της σεζόν όλοι απλά κοιτάζουν ο ένας τον άλλο. Κάθε μετριότατη εμφάνιση των αντιπάλων αποτελεί δικαιολογία για τα δικά του προβλήματα: ισχύει για όλους. Στο τέλος φυσικά ένας θα κερδίσει το πρωτάθλημα και οι άλλοι θα αναμετρώνται όλο το καλοκαίρι με την οπαδική γκρίνια. Διότι όπως εξελίσσεται αυτό το πρωτάθλημα, όποιος το χάσει θα κατηγορείται από τους οπαδούς του πως έχασε κάτι που ήταν του χεριού του να κατακτήσει αφού οι αντίπαλοί του ήταν μετριότατοι.
Διαιτητές
Η μετριότατη παραγωγικότητα των ομάδων που διεκδικούν το πρωτάθλημα κάνει τους διαιτητές πρωταγωνιστές. Μια απόφασή τους σε ματς που θα ‘πρεπε να είναι για τις ομάδες που διεκδικούν το πρωτάθλημα πανεύκολα μπορεί να γίνει λόγος για απερίγραπτες εντάσεις. Η ΑΕΚ π.χ. αναμφίβολα ισοφάρισε με ένα γκολ που δεν θα έπρεπε να μετρήσει αφού ο σκόρερ Μήτογλου κάνει φάουλ. Αν είχε παίξει όπως έπρεπε και άνοιγε το σκορ με τον Λεβαδειακό θα είχε αποφύγει τις κρίσεις των τηλεδιαιτητών αλλά και την γκρίνια των οπαδών της. Ενώ τώρα μπορεί να βγάλει τίποτα ανακοινώσεις εναντίον του αρχιδιαιτητή Λανουά αν πει κι αυτός αυτό που είπαν όλοι, ότι δηλαδή το γκολ της ισοφάρισης δεν θα έπρεπε ποτέ να μετρήσει. Ομοίως αν ο Ολυμπιακός έβαζε τρία γκολ στη Λαμία, όπως στο πρώτο ματς, κανένας δεν θα ασχολούνταν με τον διαιτητή Παπαπέτρου που ήταν στο VAR και που ο Ολυμπιακός αφήνει να κυκλοφορήσει πως δεν θέλει να ξαναδεί παρόντα σε κάποιο παιχνίδι του, καθώς πάντα όποτε τον συναντά έχει προβλήματα. Θέλω να πω πως οι μετριότατοι έλληνες διαιτητές που έχουμε, βρίσκουν και τα κάνουν. Γίνονται πρωταγωνιστές σε ένα πρωτάθλημα που δεν διευθύνουν ούτε καν ντέρμπι. Σαφώς και μπορεί να γελάει κανείς με την ανεπάρκειά τους: είναι αδιανόητο ότι ο Βεργέτης π.χ., που δεν έδωσε ένα πέναλτι το Σάββατο στον Ολυμπιακό και μέτρησε στην Οpap Arena την Κυριακή το γκολ του Μήτογλου, έγινε διεθνής. Αλλά είτε γελάς, είτε κλαις δεν μπορείς να κάνεις και πολλά με τους διαιτητές. Μπορείς όμως να παίξεις καλύτερα.
Χριστούγεννα
Μέρες που είναι δεν θέλω να κλείσω γκρινιάζοντας. Ας είμαστε για όλους αισιόδοξοι. Ο Ολυμπιακός παρά τις δυσκολίες του κόντρα σε μικρομεσαίους (εντός κι εκτός έδρας) έκλεισε τη χρονιά πρώτος και μάλιστα αυτό συμβαίνει ενώ μεγαλώνει και μικρά παιδιά. Ο ΠΑΟΚ κόντρα στον Ατρόμητο, παίζοντας βέβαια με παίκτη παραπάνω, έβαλε τρία γκολ δείχνοντας πως ξορκίζει το πιο μεγάλο του πρόβλημα: τον εφιάλτη της Τούμπας. Ο ΠΑΟ με έξι σερί νίκες πλησιάζει την κορυφή κι αν την πάρει κανείς δεν θα θυμάται πως σε τέσσερα ματς έβαλε γκολ σε ομάδες που έπαιζαν με παίκτη λιγότερο κι απλά λύγισαν στο τέλος. Και η ΑΕΚ αφού αντέδρασε ψύχραιμα στη μεγάλη της γκέλα με τον Λεβαδειακό ίσως αυτό το εισπράξει προσεχώς. Ας πούμε ότι όλα είναι καλά. Και καλά Χριστούγεννα.