Την καλημέρα του μας λέει και σήμερα ο γνωστός σκιτσογράφος Αρκάς με τον τρόπο που όλοι ξέρουμε- με ένα σκίτσο.
Στο σημερινό σκίτσο βλέπουμε ένα σκύλο μεγάλης ηλικίας να κάθεται με ένα σάλι στους όμως, χοντρές κάλτσες κι ένα σκούφο στο κεφάλι του να λέει: «Αφού δεν είχες λεφτά για πετρέλαιο, γιατί δεν έπαιρνες χάσκι;».
Γιατί ο Αρκάς σήμερα αναφέρεται στα χάσκι
Τα χάσκι είναι μία από τις πιο γνωστές ράτσες σκύλων και θεωρείται ο κατεξοχήν σκύλος των βόρειων κλιμάτων – και άρα και του κρύου που συνοδεύει τις μέρες μας αν δεν έχουμε βάλει πετρέλαιο. Μάλιστα, διαθέτει τα βασικά χαρακτηριστικά των βόρειων φυλών: διπλό τρίχωμα, ένα μαλακό, απαλό υπόστρωμα πάνω από το δέρμα που καλύπτεται από ένα πιο μακρύ και σκληρό εξωτερικό- σαν το πανωφόρι του σκύλου στην εικόνα ένα πράγμα.
Παρότι μπορεί να νομίζουμε πως όλα τα χάσκι έχουν ανοιχτόχρωμα μάτια, αυτό δεν είναι αλήθεια. Κάποια χάσκι έχουν καστανά ή ακόμη και τη λεγόμενη ετεροχρωμία δηλαδή το ένα μάτι να έχει άλλο χρώμα από το άλλο.
Επιπλέον, δεν υπάρχει ένα, αλλά πέντε είδη χάσκι – αυτά της Σιβηρίας, αυτά της Αλάσκας, αυτά της Γροιλανδίας, αυτά του ποταμού Μακένζι και αυτά της Σαχαλίνης.
Φημολογείται πως η φυλή των Τσάκτσι ήταν οι «δημιουργοί» της φυλής των σημερινών Χάσκι. Αυτοί κατοικούσαν στην ανατολική Σιβηρία. Περίπου χίλια χρόνια πριν, οι Τσάκτσι πολύ συχνά άφηναν τα σπίτια τους και έφευγαν για την Αρκτική ακτή αναζητώντας τροφή, φώκιες, δέρματα και ξύλα για τη φωτιά που θα ζέσταινε τα σπίτια τους.
Λόγω της μεγάλης απόστασης καθώς και του αφιλόξενου περιβάλλοντος της Αρκτικής, χρειάζονταν για να αντιμετωπίσουν αυτές τις συνθήκες σκυλιά σκληρά, γρήγορα και πρόθυμα για εργασία, που θα είχαν την ικανότητα να μεταφέρουν πίσω στα χωριά τα λάφυρα των κυνηγών, αψηφώντας τις σκληρές καιρικές συνθήκες.
Έτσι γεννήθηκε ο πρόγονος των σημερινών Χάσκι, από λύκο και σκύλο, και λόγω ανάγκης ύπαρξης ενός σκύλου μεσαίου μεγέθους, που θα είχε την ικανότητα να εργαζόταν ομαδικά, να τραβάει μεγάλα βάρη και να ολοκληρώνει τη δουλειά του με λίγη κατανάλωση ενέργειας.