Καθώς η δημόσια διαβούλευση για τις νέες διατάξεις του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας είναι ήδη σε εξέλιξη (αναμένεται να ολοκληρωθεί στις 24 Ιανουαρίου) και ενώ η αύξηση του αριθμού των τροχαίων ατυχημάτων προβληματίζει ειδικούς και πολιτεία, ο Πανελλήνιος Σύλλογος Εκπαιδευτών Οδήγησης (ΠΣΕΟ) με μια συνολική του πρόταση, κάνει μια παρέμβαση – τομή στην Κοινωνία της Κυκλοφορίας.
Κύριοι άξονές της είναι η ενίσχυση κυκλοφοριακής αγωγής από μικρή ηλικία, η αναμόρφωση της διαδικασίας εξέτασης των υποψήφιων οδηγών, η συμπερίληψη ως βασική συνιστώσα της κινητικότητας του μέλλοντος, η προώθηση των υποδομών για μικροκινητικότητα και βιώσιμες λύσεις μετακίνησης και η αναβάθμιση της εκπαίδευσης των εκπαιδευτών οδήγησης.
Συγκεκριμένα, στις προτάσεις του ΠΣΕΟ, ένα νομοσχέδιο με παραρτήματα (που ήδη έχει παρουσιαστεί στο ελληνικό κοινοβούλιο και που προέκυψε στην Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του Συλλόγου στα τέλη του περασμένου χρόνου), εκτιμάται ότι ο ισχύων νόμος που διέπει την εκπαίδευση εκπαιδευτών οδήγησης δεν ανταποκρίνεται πλέον στις ανάγκες της εποχής μας.
Γίνεται, λοιπόν, λόγος για την ανάγκη αναβάθμισης της εκπαίδευσης των οδηγών θεωρώντας ότι είναι μια απαιτητική και πολυδιάστατη υπόθεση που δεν μπορεί να υποστηριχθεί από τους σημερινούς εκπαιδευτές, οι οποίοι είναι απόφοιτοι λυκείου και ΙΕΚ.
Τριτοβάθμια εκπαίδευση
Μέχρι πρόσφατα, η διαδικασία εκμάθησης της οδήγησης ακολουθούσε τις ανάγκες της αυτοκινητοκεντρικής μηχανικής. Σκοπός του δασκάλου ήταν, με δυο λόγια, να μας μάθει πώς να αλλάζουμε ταχύτητες, πώς να παρκάρουμε κ.λπ. Οι καιροί όμως έχουν αλλάξει. Σήμερα μιλάμε παγκοσμίως για τη σύγχρονη κινητικότητα η οποία έχει να κάνει με τη συνύπαρξη, τη συμπερίληψη κ.λπ.
Κι αυτά είναι ζητήματα, τα οποία λόγω εκπαίδευσής μόνο μια μικρή μειοψηφία των εκπαιδευτών είναι σε θέση να διαχειριστεί. «Εμείς θεωρούμε ότι το μέλλον της κινητικότητας είναι διαφορετικό. Τα εγγόνια μας ίσως δεν θα χρειάζεται καν να μάθουν να οδηγούν. Πρέπει, όμως, να μάθουν να συνυπάρχουν – αυτή είναι η όλη φιλοσοφία», λέει στα «ΝΕΑ» ο πρόεδρος του Πανελληνίου Συλλόγου Εκπαιδευτών Οδήγησης Αρης Ζωγράφος.
Οπως εξηγεί, ο μελλοντικός εκπαιδευτής υποψήφιων οδηγών και κυκλοφοριακής αγωγής δεν θα είναι απλώς ένας δάσκαλος πρακτικών δεξιοτήτων οδήγησης. Δεν θα περιορίζεται, λοιπόν, όπως γίνεται σήμερα, στην εκμάθηση πρακτικών δεξιοτήτων οδήγησης, αλλά θα λειτουργεί και ως επιστήμονας της κυκλοφοριακής αγωγής και επαγγελματίας με πολυδιάστατη εξειδίκευση. Και για να γίνει αυτό θα πρέπει να έχει ανώτατη εκπαίδευση και εξειδικευμένη κατάρτιση.
Μια πρόταση θα ήταν να ιδρυθεί στο Πολυτεχνείο Σχολή Κινητικότητας και Οδικής Ασφάλειας. «Ηδη έχουμε έρθει σε επαφή με τα αντίστοιχα τμήματα. Θα μπορούσε για παράδειγμα να γίνει σε συνεργασία με το Τμήμα Βιώσιμης Κινητικότητας. Το πού θα είναι, όμως, είναι κάτι το δευτερεύον. Το ζητούμενο είναι να διαμορφωθεί ένα τέτοιο πρόγραμμα» λέει ο Αρης Ζωγράφος. Η Σχολή αυτή, σύμφωνα με την πρόταση του ΠΣΕΟ, θα παρέχει πενταετές πρόγραμμα σπουδών με εξειδίκευση σε κυκλοφοριακή αγωγή, στην έρευνα τροχαίων ατυχημάτων και στη βιώσιμη κινητικότητα.
Σήμερα στη χώρα μας η εκπαίδευση των οδηγών γίνεται αποκλειστικά από τις ιδιωτικές σχολές. Πρόταση του ΠΣΕΟ είναι να δημιουργηθούν δημόσιες σχολές, οι οποίες θα λειτουργούν παράλληλα με τις ιδιωτικές αλλά και θα είναι πρότυπα γι’ αυτές. «Δεν μπορούν φυσικά να γίνουν παντού δημόσιες σχολές» λέει ο Αρης Ζωγράφος. «Θα μπορούσε, όμως, να γίνει τουλάχιστον μία σε κάθε περιφέρεια υπό την εποπτεία του υπουργείου Μεταφορών. Οι σχολές οδήγησης, καθώς θα είναι δημόσιες, θα μπορούσαν να κάνουν έρευνα, θα μπορούσαν να δημιουργήσουν πρωτόκολλα με τεχνητή νοημοσύνη για άτομα με αναπηρία, με αυτισμό, με μαθησιακές δυσκολίες, θα μπορούσαν να συνεργαστούν με σχολεία και οργανισμούς για την προώθηση της κυκλοφοριακής αγωγής κ.λπ. Ολα αυτά είναι ζητήματα που δεν είναι σε θέση να κάνει μια ιδιωτική σχολή οδήγησης, η οποία λειτουργεί για την επιβίωσή της».