Υπολογισμοί για γέλια
Το ανέκδοτο που άκουσα χθες, σε μια συνάθροιση, είναι ότι ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ ή ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ (για να μην έχουμε και προβλήματα με τη σειρά των ονομάτων στη… μαρκίζα του θεάτρου…) ερίζουν για το ποιος από τους Τ. Γιαννίτση και Λ. Κατσέλη θα πάρει τις περισσότερες ψήφους κατά τη διαδικασία εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας το προσεχές Σάββατο! Γέλασα με την καρδιά μου. Εχει καμία σημασία; Και ποια ακριβώς είναι αυτή, γιατί εγώ με το φτωχό μου το μυαλό δεν μπορώ να την προσδιορίσω. Θα αλλάξει κάτι; Τώρα που θα λάβει η υποψηφία του ΣΥΡΙΖΑ τις ψήφους της Νέας Αριστεράς, των πρώην συριζαίων δηλαδή, θα πει ο κόσμος αααα, τι λες τώρα; Εδώ αλλάζουν εντελώς τα δεδομένα. Μήπως πρέπει να ξαναγίνω ΣΥΡΙΖΑ, τώρα που οι 28 ψήφοι που θα έπαιρνε η Κατσέλη έγιναν 35 ή 37;
Ποιος τα σκέφτεται αυτά; Και για ποιον λόγο; Ακόμη κι αν η κυρία Κατσέλη λάβει περισσότερες ψήφους από τον κ. Γιαννίτση, υπάρχει η ζωντανή πραγματικότητα. Που θέλει, το μαγαζί αυτό, να τα βγάζει με το ζόρι πέρα. Η όλη συζήτηση είναι για μένα της κατηγορίας «να ‘χαμε να λέγαμε». Δεν είναι σοβαρή…
Το ΠΑΣΟΚ και τα κόμματα της δραχμής
Περί της επικοινωνιακής υπεροπλίας του Μεγάρου Μαξίμου, τα έχουμε ξαναπεί, να μην τα επαναλαμβάνουμε. Θα αναφέρω τώρα ιστορία πρόσφατη, εκτυλιχθείσα στο περιθώριο της προεδρολογίας, μετά την ανακοίνωση του ονόματος του Κώστα Τασούλα ως του επόμενου Προέδρου της Δημοκρατίας, τα οποία ισχυροποιούν τα προαναφερόμενα. Καλείται σε ένα ραδιόφωνο ο Νίκος Ανδρουλάκης. Ερωτάται κλασικά αν θα συνεργαστεί με τη Νέα Δημοκρατία μετά τις εθνικές εκλογές, καθώς δεδομένων των αποτελεσμάτων των ευρωεκλογών, δεν υπάρχει στον ορίζοντα πιθανότητα σχηματισμού αυτοδύναμης κυβέρνησης. Απαντάει ο Ανδρουλάκης ότι περίπτωση να συνεργαστούμε με τη ΝΔ δεν υπάρχει. Τα λέει αυτά, κι έπειτα αρχίζουν με τη βοήθεια του επικοινωνιακού επιτελείου του Μεγάρου Μαξίμου, οι συνειρμοί και οι ερμηνείες: αφού δεν θα συνεργαστεί με τη Νέα Δημοκρατία, δεν μπορεί, θα συνεργαστεί με τον ΣΥΡΙΖΑ, τη Νέα Αριστερά και ποιος ξέρει με ποιον άλλο. Αρπάζει την ευκαιρία (ευκαιρία, που έχει κατασκευάσει η ίδια), η ΝΔ και το κάνει εντελώς… λύσσα το πράγμα: το ΠΑΣΟΚ σχεδιάζει να συνεργαστεί με τα κόμματα της… δραχμής! Δεν τα λέμε εμείς, ο Ανδρουλάκης τα λέει…
Αλλα λένε τα στελέχη…
Μέχρι να προλάβει να σκεφτεί κανείς ότι ο Ανδρουλάκης πρέπει να είναι εντελώς βλαξ για να δηλώσει κάτι τέτοιο, την ώρα που διεκδικεί το Κέντρο το οποίο εγκαταλείπει ο Μητσοτάκης, τα αετόπουλα της ΝουΔου έχουν προλάβει και έχουν πασάρει το συμπέρασμα ως… είδηση στους «γυπαετούς» της «ενημέρωσης», κι αμέσως να τη η «αποκάλυψη» του αιώνα: ο Ανδρουλάκης δήλωσε πως θα συνεργαστεί με την «προοδευτική» αντιπολίτευση! Είναι ακριβώς η στιγμή που το γλυκό «δένει», υπέροχα.
Προσπαθεί να το μαζέψει κάπως το πράγμα το ΠΑΣΟΚ, να εξηγήσει ότι όλα αυτά είναι ένα κατασκεύασμα, αλλά δεν έχει υπολογίσει ότι τώρα έρχεται η σειρά να μπουν στον χορό οι… ερμηνευτές – όχι του τραγουδιού, του Ανδρουλάκη!
Πρώτος αναλαμβάνει να σύρει τον χορό ο Γερουλάνος, για να εξηγήσει στον λαό που αδημονεί, ότι όχι μόνο με τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και γιατί όχι και με τη Ζωή Κωνσταντοπούλου και με το κόμμα Βαρουφάκη θα συνεργαστούμε – όλοι οι καλοί χωράνε, ως γνωστόν. Υστερα παίρνει αμπάριζα ο Κατρίνης, και πάει μια χαρά το πράγμα. Αλλα να λέει ο Ανδρουλάκης και άλλα να δηλώνουν τα στελέχη του!
Επιστροφή στη μιζέρια
Ερώτηση: είναι το ΠΑΣΟΚ στον προθάλαμο της εξουσίας, ώστε να το απασχολεί πώς θα σχηματίσει κυβέρνηση; Δεν είναι.
Ερώτηση δεύτερη: έχουμε εκλογές, την άλλη εβδομάδα, τον άλλο μήνα, σε έξι μήνες ή στο τέλος του χρόνου; Δεν έχουμε.
Ερώτηση τρίτη: τι είναι αυτό που κάνει τον Γερουλάνο, τον Κατρίνη, τον Δούκα, και δεν ξέρω ποιον άλλο, να αισθάνονται την ανάγκη να επεξηγήσουν στο εκλογικό σώμα με ποιον θα πάει και ποιον θα αφήσει το ΠΑΣΟΚ, εάν και εφόσον προκύψει θέμα για τη διακυβέρνηση της χώρας; Ερώτηση συμπληρωματική της προηγουμένης: τη σύγχυση που προκαλούν στον κόσμο, την αντιλαμβάνονται ή μπα, όχι;
Ερώτηση τέταρτη: ποιος ακριβώς είναι ο λόγος που ορισμένοι από το ΠΑΣΟΚ προσπαθούν να αναστήσουν τον πεθαμένο ΣΥΡΙΖΑ; Διότι με προσπάθεια ανάνηψης μοιάζει, να χρίζεις τον ΣΥΡΙΖΑ κυβερνητικό σου εταίρο, από τώρα, τη στιγμή που τον βλέπεις ότι πνέει τα λοίσθια, ρόγχος ακούγεται.
Ερώτηση πέμπτη, δεν έχει. Παρατήρηση όμως έχει: αν δεν κάνει κάτι ο Ανδρουλάκης να τους μαζέψει όλους αυτούς τους «ερμηνευτές», θα ξαναγυρίσει το ΠΑΣΟΚ στην προ των ευρωεκλογών μιζέρια. Τότε που είχαν βαλθεί πολλοί και διάφοροι να τον πριονίζουν, το κόμμα έμοιαζε με σκορποχώρι, και ο λογαριασμός πληρώθηκε στην κάλπη του Ιουνίου…
Μα δεν καταλαβαίνει ότι κάποιοι δεν θέλουν; Απορώ. Αφού είναι ολοφάνερο ότι δεν θέλουν…
Στο γήπεδο με στρατιά αστυνομικών
Περιήλθε στην κατοχή μου ένα βίντεο το οποίο αρχικά μου φάνταζε ως αθλητικού περιεχομένου, ίσως και με μια δόση ευθυμίας, διότι απεικόνιζε τον πρόεδρο της ΑΕΚ κύριο Ηλιόπουλο, ο οποίος συχνά-πυκνά δίνει παραστάσεις καλλιτεχνικού χαρακτήρα ανά τα μπουζούκια της επικράτειας. Ωστόσο κοιτάζοντας προσεκτικά, διαπίστωσα ότι πλην της ευθυμίας την οποία μπορεί να αποπνέει η κάθε εμφάνιση του νέου προέδρου της ομάδας της Νέας Φιλαδέλφειας, υπάρχει και ένα σοβαρότατο σκέλος, το οποίο αφορά τον φίλτατο Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, υπουργό Προστασίας του Πολίτη.
Οτι ο εν λόγω επιχειρηματίας και πρόεδρος, ακολουθείται από στρατιά αστυνομικών υπαλλήλων. Ενστολων και με πολιτική αμφίεση. Κατά την πρόσφατη αναμέτρηση της ΑΕΚ με τον ΠΑΟΚ στη Θεσσαλονίκη, για το Κύπελλο Ελλάδος, εντυπωσιακός αριθμός εποχούμενων αστυνομικών, με μηχανές και περιπολικά, είχε διατεθεί για τη μετακίνηση του προέδρου και της ομάδας του! Μηχανές προπορεύονταν του πούλμαν, άλλες το πλαισίωναν και άλλες ακολουθούσαν μαζί με περιπολικά. Και με τις σειρήνες στη διαπασών. Να είσαι στο κρεβάτι σου, να το ακούς αυτό να εισβάλλει στ’ αφτιά σου, και να πετάγεσαι αλαφιασμένος…
Υπόλογη η κυβέρνηση
Δεν είναι αστείο. Αυτός που μου έστειλε το βίντεο, τραβηγμένο από το μπαλκόνι του σπιτιού του, κοντά στο γήπεδο του ΠΑΟΚ στην Τούμπα, κάπως έτσι το έπαθε. Πετάχτηκε έξω, «τρόμαξα» μου είπε. «Νόμιζα ότι συνέβη κάτι τρομακτικό». Φυσικά εξοργίστηκε με ό,τι είδε. Οταν ηρέμησε, μου έστειλε το βίντεο. Το συνόδευσε με τη λεζάντα «αν ερχόταν Θεσσαλονίκη ο Τραμπ, πιθανόν να είχε κάτι λιγότερο σε αστυνομική προστασία από τον Ηλιόπουλο, φαντάζομαι».
Εγώ δεν φαντάζομαι, είμαι βέβαιος. Τούτου δοθέντος, διερωτώμαι ειλικρινά, ποιος ή τι απειλεί έναν λαοφιλή «καλλιτέχνη» και παρεμπιπτόντως πρόεδρο ποδοσφαιρικής ομάδας, ώστε να διαθέτει τέτοια φύλαξη; Και τι εικόνα σχηματίζει ο πολίτης ο οποίος βλέπει στον δρόμο αυτό το «θέαμα»;
Και μετά τίθενται άλλα ερωτήματα, πιο ειδικά: τη διάθεση μιας τόσο προκλητικά μεγάλης αστυνομικής δύναμης στον Ηλιόπουλο, την αιτήθηκε ο ίδιος από τον υπουργό Χρυσοχοΐδη; Την αιτήθηκε άλλος για λογαριασμό του από την κυβέρνηση; Την αποφάσισε κάποιος τοπικός αστυνομικός διευθυντής; Ο,τι και να συμβαίνει πάντως, στις εποχές που ζούμε, η κυβέρνηση είναι υπόλογη…