Η κυβέρνηση αντιμετώπιζε την πολυσυλλεκτικότητά της με το να είναι η πιο «πρωθυπουργοκεντρική» όλων των εποχών, με το Μαξίμου να επιβάλλει μια εικόνα φιλελεύθερου Κέντρου με κάποια δείγματα κοινωνικού προοδευτισμού. Η απεύθυνση στις δεξιές κομματικές ρίζες είναι δείγμα ότι κάτι δεν της έβγαινε πια. Ούτε ο καλύτερος ακροβάτης, όμως, δεν μπορεί να επιβιώσει πατώντας συνεχώς σε δύο βάρκες. Ενώ τέτοιες ακροβασίες καταλήγουν να δίνουν στους πολίτες την αίσθηση ότι στην πολιτική τα πάντα περιστρέφονται γύρω από την εξουσία και ότι οι αρχές, αν υπάρχουν, προσαρμόζονται ανάλογα με τη συγκυρία και τις περιστάσεις. Δεν το λες και θετικό μήνυμα αυτό, ε;
ΤΖΙΝΑ ΜΟΣΧΟΛΙΟΥ