Ευθύνες στον ΟΣΕ και την Hellenic Train που γνώριζαν τα κενά στην ασφάλεια των σιδηροδρόμων και και παρόλα αυτά επέτρεπαν τη διενέργεια δρομολογίων επιρρίπτει η πρώτη δικαστική απόφαση που επιδικάζει αποζημίωση στους συγγενείς εργαζομένου αμαξοστοιχίας από την τραγωδία στα Τέμπη.
Η ιδιαίτερη σημασίας απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών εντοπίζεται στο σκεπτικό πάνω στο οποίο θεμελιώνει την ευθύνη των δύο εξαγόμενων εταιρειών, δηλαδή του ΟΣΕ και της Ηellenic Τrain. Ο δικαστικός λειτουργός που εξέδωσε την απόφαση για τα Τέμπη αποδίδει στις δύο εταιρείες βαρύτατες ευθύνες για τα κενά ασφαλείας των σιδηροδρόμων που ήταν τέτοια τα οποία εξέθεταν σε κίνδυνο τη ζωή των επιβατών και των εργαζομένων.
Οι ελλείψεις αυτές εντοπίζονται τόσο στη μη λειτουργία της τηλεδιοίκησης και της σηματοδότησης και ήταν κατά την κρίση του δικαστηρίου τόσο σημαντικές ώστε θα έπρεπε οι δύο εταιρείες να είχαν σταματήσει κάθε δρομολόγιο στο δίκτυο.
Σε ό,τι αφορά τον ρόλο του σταθμάρχη ο δικαστής τον χαρακτηρίζει μοιραίο, αλλά επισημαίνει και πάλι ότι αν δεν υπήρχαν τα κενά ασφαλείας και λειτουργούσαν τα συστήματα τότε δεν θα υπήρχε το ενδεχόμενο να κινούνται τα δύο μοιραία τρένα στην ίδια γραμμή.
Στιγμιότυπο μετά τη φονική σύγκρουση στα Τέμπη.
Η πρώτη απόφαση για τα Τέμπη
Το Τμήμα Εργατικών Διαφορών του Μονομελούς Πρωτοδικείου της Αθήνας εξέδωσε την πρώτη δικαστική απόφαση για την τραγωδία των Τεμπών, επιδικάζοντας αποζημίωση συνολικού ύψους 800.000 ευρώ στη σύζυγο και τα τρία παιδιά εργαζόμενου ελεγκτή ο οποίος έχασε τη ζωή του στο πολύνεκρο σιδηροδρομικό δυστύχημα.
Με την υπ’ αρ. 966/2024 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου της Αθήνας υποχρεώνονται ο ΟΣΕ και η Hellenic Train να καταβάλλουν εντόκως μέχρι την ολοσχερή εξόφληση, ποσό 200.000 ευρώ στον καθένα, και επιπλέον 12.000 ευρώ για τα δικαστικά έξοδα θεωρώντας ότι και οι δύο εταιρείες φέρουν «διττή» ευθύνη για το δυστύχημα.
Σύμφωνα με την απόφαση, η ευθύνη τους συνίσταται σε παραλείψεις των αναγκαίων μέτρων ασφαλείας και «βαριά συγκλίνουσα αμέλεια» που οδήγησαν στο τραγικό αποτέλεσμα.
«Η βάσει των παραπάνω νομοθετικών επιταγών παράνομη συμπεριφορά των αρμοδίων οργάνων των εναγομένων εταιριών έγκειται στην παράλειψη εγκατάστασης και θέσης σε λειτουργία επί του δικτύου και των συρμών των προαναφερθέντων συστημάτων ασφαλείας, η χρήση των οποίων θα είχε με βεβαιότητα αποτρέψει τη σύγκρουση των αμαξοστοιχιών και ήταν το πλέον πρόσφορο μέτρο ασφαλείας, ενόψει των προαναφερθεισών συνθηκών της συγκεκριμένης περίπτωσης», αναφέρεται χαρακτηριστικά την απόφαση.
«Το λάθος του σταθμάρχη θα το σταματούσε η τηλεδιοίκηση»
Σύμφωνα με το σκεπτικό του δικαστηρίου, «το αρχικό λάθος του σταθμάρχη Λάρισας υπήρξε μοιραίο ακριβώς επειδή δεν λειτούργησαν οι ασφαλιστικές δικλείδες. Το λάθος που σταθμάρχη θα το σταματούσε η τηλεδιοίκηση, δηλαδή ο πιο έμπειρος σταθμάρχης που θα ασκούσε την τηλεδιοίκηση. Στο πλαίσιο της τηλεδιοίκησης θα υφίστατο και σηματοδότηση και δεν θα ήταν ποτέ δυνατόν να χαραχθούν δύο τρένα σε μία γραμμή. Ελείππουσα της τηλεδιοίκησης και σηματοδότησης στο συγκεκριμένο τμήμα της διαδρομής, ο στερούμενος εμπειρίας σταθμάρχης που βρισκόταν μόνο στη βάρδια ήταν εντελώς ανεπαρκής για τη διαχείριση της κυκλοφορίας. Με βάση όλα τα προαναφερθέντα και δεδομένου ότι όπως αποδείχθηκε δεν λειτουργούσαν τα προσήκοντα συστήματα ασφαλείας και συνακόλουθα δεν λειτουργούσαν σωστά οι σιδηροδρομικές γραμμές, δεν έπρεπε να πραγματοποιούνται κατά τον κρίσιμο χρόνο τα δρομολόγια.
Η δεύτερη εναγόμενη ο ΟΣΕ ως φορέας διαχείρισης υποδομής καθώς και η πρώτη εναγόμενη Hellenic Train, φορέας λειτουργίας των μεταφορών, οι οποίες αποδείχθηκε γνώριζαν ότι δεν λειτουργούσε η σηματοδότηση και η διοίκηση και παρόλα αυτά οι μεν πρώτη ΟΣΕ επέτρεπε τη διενέργεια των μεταφορών η δεύτερη hellenic train ενεργούσε τις μεταφορές επιβατών εκθέτοντας και τους τελευταίους αλλά και τους εργαζόμενους σε κίνδυνο ζωής και υγείας ευθύνονται σωρευτικά για το επελθόν αποτέλεσμα».
Ο ελεγκτής επέστρεφε για διανυκτέρευση σε ξενοδοχείο
Ο συγκεκριμένος εργαζόμενος είχε την ειδικότητα του ελεγκτή αμαξοστοιχιών και εισιτηρίων στην Hellenic Train και κατά το χρόνο του επίδικου δυστυχήματος είχε ολοκληρώσει την εργασία του και μετά το πέρας αυτής επέστρεφε για διανυκτέρευση σε ξενοδοχείο που παρείχε η εταιρεία του, προκειμένου την επόμενη ημέρα να αναλάβει υπηρεσία σε αμαξοστοιχία με δρομολόγιο από τη Θεσσαλονίκη προς την Αθήνα. Η ταυτοποίηση της διαμελισμένης σορού του έγινε μέσω της εξέταση dna.