Ο Παύλος Ντε Γκρες χορεύει το «Ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας» στην πίστα του Αντώνη Ρέμου. Και το χορεύει με την αρχοντιά του κιμπάρη άνδρα, αλλά συνάμα με την ευλυγισία που θα επιδείκνυε ο Ιωάννης Μελισσανίδης σε κατάσταση τύφλας. Αντικειμενικά είναι καλός. Τόσο καλός που σε κάνει να σκέφτεσαι ότι αν είχε το στέμμα στο κεφάλι κάθε Πάσχα θα ψάχναμε να κλείσουμε τραπέζι στο στρατόπεδο που επρόκειτο να επισκεφθεί. Υπάρχει, άραγε, κάποιο σχέδιο πίσω από τη χορογραφία; Ποιος ξέρει; Πριν από λίγες μέρες πήρε επίθετο και ελληνικό διαβατήριο. Και τώρα μας δείχνει ότι είναι τόσο αυθεντικός Ελληνας που τον παίρνεις όπως είναι και τον πας σε καλοκαιρινή ταβέρνα στη Ρόδο να του σπάνε πιάτα οι τουρίστες. Λέτε να προετοιμάζεται για κόμμα; Μακάρι! Ενα εστέτ κόμμα βασιλοφρόνων είναι η ψηφίδα που λείπει για να γίνει τέλεια η εικόνα.