![Σαντορίνη: Ο μεγάλος σεισμός του 1956](https://www.tanea.gr/wp-content/uploads/2025/02/ap_seismos_santorini_1956.jpg-300x194.jpg)
Η ισχυρή σεισμική δόνηση μεγέθους 7,5 Ρίχτερ ξύπνησε τη Σαντορίνη στις 5:11 τα ξημερώματα της 9ης Ιουλίου 1956. Μέχρι σήμερα θεωρείται ο μεγαλύτερος σεισμός του 20ου αιώνα στην Ελλάδα. Σκότωσε 53 άτομα, σήκωσε τσουνάμι 25 μέτρων και ισοπέδωσε το νησί.
Όλα ξεκίνησαν το μεσημέρι της 8ης Ιουλίου 1956, όταν σεισμός 4,9 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ χτυπά την Αμοργό. Η σεισμική δόνηση δεν ανησυχεί τόσο τους κατοίκους των Κυκλάδων. Ξημερώματα της επόμενης ημέρας (9 Ιουλίου 1956) στις 5:11 στην ίδια περιοχή καταγράφεται σεισμός 7,5 Ρίχτερ.
Η ιστορία του Βαγγέλη Σιγάλα για τον μεγάλο σεισμό στη Σαντορίνη
Ο Βαγγέλης Σιγάλας ήταν έξι ετών το 1956 και βίωσε τον μεγάλο σεισμό. Περιγράφει πώς η οικογένειά του απομακρύνθηκε από το σπίτι τους και πώς το πρώτο βράδυ οι κάτοικοι έμειναν στα χωράφια. Θυμάται ότι την επόμενη ημέρα, όταν αεροπλάνα έριξαν σκηνές.
«Τότε δεν υπήρχε Καμάρι. Ήμουν στη Μέσα Γωνιά. Το σπίτι ήταν παλιό, πέτρινο. Ήταν Ιούλιος και έχει ξαπλώσει. Το πρωί βλέποντας το ταβάνι να πέφτουν σοβάδες παραξενεύτηκα» διηγείται στο in.
«Δεν ήξερα άκουσα την μητέρα μου να λέει στον πατέρα μου “Λευτέρη, Λευτέρη τον μικρό’’. Βλέπω τον πατέρα να αγκαλιάζει τον μικρό μου αδερφό (ενός έτους) να τρέχει έξω. Φοβισμένος, βγήκα εγώ. Βρισκόμασταν στην άκρη του χωριού. Πήγα στα χωράφια» αναπολεί.
Συνεχίζει να μας εξιστορεί τα όσα συγκλονιστικά βίωσε. «Αισθάνομαι έναν ζεστό αέρα και ένα βουητό. Ήταν ο δεύτερος σεισμός. Ακούγονταν φωνές και έβλεπα τον κόσμο να φεύγει από τα σπίτια προς τα χωράφια. Την επόμενη ημέρα είδαμε τα αεροπλάνα που έριξαν σκηνές. Κοιμόμασταν εκεί από την τρίτη ημέρα, ομαδικά οι οικογένειες».
«Δεν ήταν φίδι, ήταν ρήγμα χωρίς βάθος»
Στη μνήμη του οι εικόνες είναι χαραγμένες. «Κάποιες μέρες μετά ήθελα να έρθω στο Καμάρι, παρέα με κάποιους φίλους μου. Όπως έτρεχα προς το χωριό οι ντομάτες ήταν ντάνες δίπλα μου. Βλέπω κάτι που έμοιαζε με φίδι. Δεν ήταν όμως. Ήταν ένα ρήγμα μερικών εκατοστών που δεν έβλεπα βάθος!», θυμάται.
«Θύματα δεν είχαμε στο δικό μου χωριό. Στη Μεσαριά, τα Φηρά και την Οιά τραυματίστηκαν θανάσιμα άνθρωποι», λέει.
Έχοντας την εμπειρία του 1956 αναφέρει πως η σημερινή κατάσταση είναι επικίνδυνη αν δεν έχεις το σωστό κατάλυμα. «Οι περισσότεροι έχουν σωστά σπίτια» σημειώνει και προσθέτει πως «δεν πιστεύει πως θα γίνει ένας σεισμός 7 Ρίχτερ και πάνω».