Η εικόνα του Κώστα Σλούκα στο ματς του Παναθηναϊκού με τη Φενέρμπαχτσε δεν είναι απλά ενδεικτική της αξίας του αρχηγού των πρωταθλητών Ευρώπης. Αλλωστε δεν θα περιμέναμε να φτάσει στα 35 του για να αποδείξει το πόσο μεγάλος παίκτης είναι. Η εμφάνισή του, το πάθος του για τη νίκη, τα τρίποντα που κράτησαν όρθιο τον Παναθηναϊκό στο ντέρμπι με τους Τούρκους και οι άμυνες που έβγαλε είναι η απόδειξη ότι όσο ο Αταμάν έχει στα χέρια του έναν τέτοιο ηγέτη, μπορεί να καταφέρει τα πάντα παρά τις απουσίες.
Ο Σλούκας μοιάζει κάθε σεζόν τα τελευταία χρόνια να ακολουθεί το ίδιο ακριβώς μοτίβο: πηγαίνει σε χαμηλό τέμπο στο ξεκίνημα και μοιάζει να προετοιμάζει τον εαυτό του για τη στιγμή που θα κρίνονται όλα. Σαν να ανεβάζει στροφές όλο και περισσότερο μήνα με τον μήνα ώστε να είναι στο πικ του το δίμηνο Μάιο – Ιούνιο. Οπως ακριβώς έκανε και πέρσι. Εκείνος ο πρωταγωνιστής του τελικού της Euroleague, εκείνος ο πρωταγωνιστής του 5ου τελικού του ελληνικού πρωταθλήματος, δηλαδή των δύο πιο κρίσιμων αγώνων που έδωσε η ομάδα του. Εμφανίστηκε όπως έπρεπε, όταν έπρεπε και πήρε στις πλάτες του τον Παναθηναϊκό.
Το ίδιο έκανε και το βράδυ της Τρίτης απέναντι στη Φενέρ που ερχόταν στο ΟΑΚΑ με την αύρα της πιο φορμαρισμένης ομάδας στην Ευρώπη. Σε μια περίοδο που ο Παναθηναϊκός τον χρειάζεται όσο ποτέ, τώρα που η έλλειψη των ψηλών έχει αρχίσει να αφήνει για τα καλά τα σημάδια της εντός ομάδας. Τώρα που μπήκε ο σπόρος της αμφιβολίας για τη θέση που θα καταλήξει ο Παναθηναϊκός στη regular season ήρθε η ώρα να μιλήσουν οι πρωταγωνιστές και οι ηγέτες. Ο Σλούκας αντέχει ακόμα αυτό το βάρος και μπορεί να το σηκώσει με μεγαλύτερη επιτυχία από κάθε άλλον στο ρόστερ.