H πληθώρα των ντέρμπι ανάμεσα στον Ολυμπιακό και τον ΠΑΟ έχει γίνει λόγος να μη θυμόμαστε τα πιο πολλά από αυτά – κι όχι μόνο όσα δεν έχουν νικητή. Πέρυσι π.χ. ο Παναθηναϊκός απέκλεισε τον Ολυμπιακό στον προημιτελικό του Κυπέλλου. Η πρόκριση κρίθηκε στη διαδικασία των πέναλτι. Οι οπαδοί του Παναθηναϊκού σίγουρα θυμούνται την επιτυχία της ομάδας τους, ωστόσο αμφιβάλλω αν θυμούνται το πώς αυτή προέκυψε και το ίδιο ισχύει και για τους οπαδούς του Ολυμπιακού που εκείνο το βράδυ στενοχωρήθηκαν. Αμφιβάλλω αν οι πρώτοι θυμούνται ότι το τελευταίο πέναλτι του ΠΑΟ χτύπησε ο Σένκεφελντ, ο οποίος ευστόχησε κι αν οι δεύτεροι θυμούνται ότι ο Καρβάλιο κι ο Καμαρά ήταν οι μοιραίοι της βραδιάς καθώς είχαν αστοχήσει. Επειτα από εκείνα τα ματς, σε ένα διάστημα ελάχιστων μηνών, οι δύο ομάδες αγωνίστηκαν άλλες επτά φορές – πώς διάβολο η μνήμη να κρατά τις λεπτομέρειες μιας πρόκρισης από την οποία μοιάζει να πέρασαν χρόνια ολόκληρα; Ωστόσο τη νίκη του Ολυμπιακού στο ντέρμπι με τον ΠΑΟ την Τετάρτη το βράδυ στον φετινό προημιτελικό στο Κύπελλο Ελλάδος είναι αρκετοί αυτοί που δεν θα την ξεχάσουν. Ο λόγος έχει όνομα και επώνυμο: λέγεται Χρήστος Μουζακίτης, είναι δεν είναι 18 χρονών και πέτυχε το πρώτο του γκολ σε ντέρμπι κρίνοντας το ματς ένα λεπτό πριν από τη λήξη του.
Ρόλος
Ο Μουζακίτης είχε κάνει ένα πολύ καλό ματς σε έναν ρόλο που δεν είναι ακριβώς ο δικός του. Ο κόουτς Μεντιλίμπαρ αποφάσισε να χρησιμοποιήσει πίσω από τον φορ Ελ Κααμπί τους Τσικίνιο, Ζέλσον και για πρώτη φορά μετά την επιστροφή του τον Ορτα. Αυτή η επιλογή είχε ως αποτέλεσμα ο Μουζακίτης να βρεθεί δίπλα στον Εσε, αλλά κάποια μέτρα πιο πίσω από εκεί που έχει συνηθίσει να παίζει. Επρεπε πιο πολύ να κόβει παρά να ράβει, όπως κάνει συνήθως, και πλησίασε λιγότερο την αντίπαλη περιοχή. Για την ακρίβεια το έκανε δύο φορές: την πρώτη, στο ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου, βρήκε τον Ορτα ανενόχλητο, αυτός σούταρε, ο τερματοφύλακας Λοντίγκιν έδειξε τα αντανακλαστικά του, ο Ελ Κααμπί σκόραρε στο ριμπάουντ, αλλά από θέση οφσάιντ. Τη δεύτερη φορά που βρέθηκε σε θέση βολής ο μικρός (ο «ελ νίνιο» όπως τον λέει ο Μεντιλίμπαρ), έπιασε αυτό το μονοκόμματο βολέ και σκόραρε. Προκαλώντας ένα ντελίριο ενθουσιασμού στο κατάμεστο Γ. Καραϊσκάκης που είχε παγώσει όταν είδε στο 90′ τον Ελ Κααμπί να αστοχεί σε ένα πέναλτι και στο 92′ τον Τζούρισιτς να δημιουργεί και να χάνει τη μοναδική ευκαιρία του ΠΑΟ σε όλο το ματς. Το κοντράστ των χαμένων ευκαιριών στο φινάλε ήταν μοναδικό, αλλά κι αυτό ακόμα θα ξεχαστεί. Αυτό που δεν θα ξεχαστεί είναι το γκολ του Μουζακίτη γιατί ο μικρός είναι τόσο δημοφιλής και αξιαγάπητος, που το γκολ αυτό ήταν σαν να το περίμενε καιρό τώρα όλο το γήπεδο και το είδε την καταλληλότερη στιγμή!
Μηδέν
Ο Παναθηναϊκός έβγαλε μια περίεργη ανακοίνωση για τη διαιτησία του Ισπανού Μονουέρα – τη χαρακτηρίζει κακή, χωρίς καμία αναφορά σε φάσεις και αποφάσεις. Θα ‘πρεπε να τον απασχολεί πώς γίνεται η ομάδα του Βιτόρια να τελείωσε το ματς χωρίς καμία ευκαιρία: η στατιστική περιγράφει αυτό που είδαν τα μάτια μας, ότι δηλαδή δεν υπήρξε σουτ ή προσπάθεια ποδοσφαιριστή του ΠΑΟ στην οποία να χρειάστηκε να κάνει επέμβαση ο τερματοφύλακας Πασχαλάκης, που αγωνίστηκε με πυρετό και ήταν και κομμάτι ασταθής. Αυτό το στατιστικό κατόρθωμα (διότι περί κατορθώματος πρόκειται…) θα ήταν αποκλειστικά αποτέλεσμα της καλής δουλειάς της άμυνας του Ολυμπιακού, αν δεν υπήρχαν και τα προηγούμενα ντέρμπι του ΠΑΟ: ακόμα και σε αυτά που κέρδισε πρόσφατα ο ΠΑΟ δεν κυριάρχησε και πήρε νίκες και βαθμούς απλά γιατί άντεξε αμυντικά ή γιατί βρέθηκε να παίζει με παίκτη παραπάνω – όπως συνέβη στα παιχνίδια του πρωταθλήματος με τον ΠΑΟΚ και τον Ολυμπιακό. Η φτωχή επιθετική παραγωγή (αποτέλεσμα της νοοτροπίας του προπονητή του ΠΑΟ που παραλαμβάνοντας την ομάδα τον Οκτώβριο ασχολήθηκε κυρίως με το πώς θα τη μάθει να αμύνεται) θα ‘πρεπε να απασχολεί τους πάντες στον Παναθηναϊκό γιατί παίκτες με ταλέντο δεν λείπουν. Αλλά προφανώς οι αναφορές στη διαιτησία είναι ευκολότερες. Βέβαια δεν οδηγούν και κάπου: όσο και να διαμαρτύρονται οι μεγάλες ελληνικές ομάδες για υπαρκτά ή ανύπαρκτα διαιτητικά λάθη, οι γκρίνιες τους δεν επηρεάζουν καθόλου τους ξένους διαιτητές που έρχονται για τα ντέρμπι.
ΠΑΟΚ
Ο ΠΑΟ δεν έπαθε κάτι τρομερό γνωρίζοντας έναν αποκλεισμό στο Κύπελλο Ελλάδος, έστω κι αν αυτός ήταν σκληρός. Πέρυσι ο ΠΑΟΚ αποκλείστηκε από τον Παναθηναϊκό στον ημιτελικό με τον πλέον οδυνηρό τρόπο: στη διαδικασία των πέναλτι τρεις παίκτες του είχαν τη δυνατότητα να δώσουν στην ομάδα τους την πρόκριση ευστοχώντας και απέτυχαν όλοι! Στη συνέχεια όμως της σεζόν, ο Ραζβάν Λουτσέσκου δούλεψε με τους παίκτες του, κέρδισε τα ντέρμπι χάρη στην ποιοτική βελτίωση του παιχνιδιού της ομάδας και κατέκτησε το πρωτάθλημα. Αυτό πρέπει να κάνει κι ο Παναθηναϊκός: να συγκεντρωθεί στο πώς θα παίξει καλό ποδόσφαιρο και θα κερδίσει τα κρίσιμα ματς. Συχνά ο ΠΑΟ δημιουργεί την εντύπωση πως στο στρατόπεδό του πανηγυρίζουν όλοι πιο πολύ αν υπάρχουν φάσεις που να προσφέρονται για διαμαρτυρίες παρά όταν η ομάδα κερδίζει. Εχω μεγάλη περιέργεια να δω τον ΠΑΟ με τον Αρη την Κυριακή στο Κλ. Βικελίδης: θα φανεί αμέσως αν ο αποκλεισμός από τον Ολυμπιακό άφησε κάποια πληγή.
Γολγοθάς
Ο Ολυμπιακός από την άλλη κατάφερε να χαρίσει χαρά στον κόσμο του (διότι μια νίκη κόντρα στον αιώνιο αντίπαλο αυτό προκαλεί πάντα…), αλλά το μόνο που εξασφάλισε είναι έναν αγωνιστικό Γολγοθά στη συνέχεια. Εντός των επόμενων σαράντα ημερών θα δώσει τρία ματς με την ΑΕΚ (δύο για το Κύπελλο κι ένα για το πρωτάθλημα) και θα τον περιμένουν κι άλλα δύο με την Ενωση στα playoffs: όλα αυτά εν μέσω σημαντικών υποχρεώσεων και στην Ευρώπη – η ΑΕΚ ματς ευρωπαϊκά δεν έχει. Οσο η σεζόν προχωρά, γίνεται φανερό πως ο μεγάλος αντίπαλος του Ολυμπιακού θα είναι κυρίως η κόπωση, που φέρνει και τραυματισμούς: στο ματς με τον ΠΑΟ χτύπησε ο Παναγιώτης Ρέτσος που μπορεί να μείνει και έναν μήνα έξω. Υπό αυτό το πρίσμα το παιχνίδι του Ολυμπιακού την Κυριακή με τον Αστέρα Τρίπολης, που μετρά οκτώ νίκες στη σειρά, είναι κι αυτό ένα ακόμα ντέρμπι. Εκτός κι αν η νίκη με τον ΠΑΟ λειτουργήσει ως γκάζι, πράγμα που όποια ομάδα κάνει πρωταθλητισμό χρειάζεται.