Εκείνο το απόγευμα Σαββάτου στο άδειο «Γ. Καραϊσκάκης», κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί τη συνέχεια. Ούτε οι φίλοι του Ολυμπιακού που έβλεπαν στα τηλεοπτικά πλάνα τον Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ καθισμένο σε μια από τις σουίτες του γηπέδου να συγκεντρώνει στο χαρτί τις πρώτες πληροφορίες για την επόμενη ομάδα του. Ούτε φυσικά ο ίδιος ο Βάσκος που πατημένα στα εξήντα τρία ανταποκρίθηκε στο «ερυθρόλευκο φλερτ», τολμώντας για πρώτη φορά να προπονήσει μια ομάδα έξω από την Ισπανία.
Και μεταξύ μας; Μπορεί αρκετοί να μην τα καταφέρνουν ακόμη με τη… φαντασία (τους). Να πιστέψουν, όσα έζησαν, ρουφώντας ως το μεδούλι την ευτυχία. Και ας ήταν εκεί. Και ας συνέβησαν μπροστά στα μάτια τους εκείνα που χάρισαν το πρώτο ευρωπαϊκό τρόπαιο στον Πειραιά και το ελληνικό ποδόσφαιρο. Που οδήγησαν την «αλεπού του Θαλδίβαρ» σε ένα αδιανόητο προσωπικό back to back – προηγήθηκε η κατάκτηση του Europa League με τη Σεβίλλη, τον Μάη του 2023 – που η Ευρώπη είχε να δει μια εικοσαετία, από τα χρόνια του Ράφα Μπενίτεθ στη Βαλένθια (2004 Κύπελλο UEFA) και τη Λίβερπουλ (2005 Champions League).
Τη Δευτέρα
Ηταν 10 Φεβρουαρίου 2024 και ο Ολυμπιακός με υπηρεσιακό προπονητή τον Σωτήρη Συλαϊδόπουλο σκορπούσε με 4-0 τον ΟΦΗ με τα γκολ του Μασούρα, του Ελ Κααμπί, του Ποντένσε και του Φορτούνη. Η αρχή μιας απίθανης ιστορίας που τη Δευτέρα βάζει το πρώτο της κεράκι στο κέικ των γενεθλίων. Ναι, πότε ήρθε, πότε συνέβησαν όλα, πότε πέρασε ένας χρόνος. Πότε κατάφερε ο Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ όχι μόνο να μπει στη λίστα με τους «αγαπημένους προπονητές» του λιμανιού αλλά να περπατά ανάμεσα στα ιερά τέρατα ενός club που σύντομα συμπληρώνει 100 χρόνια ζωής.
Στις ψυχές
Γιατί αυτό είναι δεδομένο. Προφανώς και δικαιούται μια καρέκλα γύρω από το τραπέζι με τους καλύτερους όλων των εποχών. Και ας είναι εδώ λιγότερο από όλους. Ο Βάσκος δεν οδήγησε απλά ένα γκρουπ ποδοσφαιριστών κόντρα σε όλες τις πιθανότητες, ως την κατάκτηση του Conference League και αναπόφευκτα ένα μεγάλο club στην πιο μεγάλη στιγμή της – ποδοσφαιρικής – Ιστορίας του. Κατάφερε να ακουμπήσει στις ψυχές των ανθρώπων. Τους έπεισε ότι όλα μπορεί να συμβούν, αν το πιστεύεις και το προσπαθήσεις. Καμιά φορά, ακόμη και θαύματα. Και αυτή είναι η πραγματική παρακαταθήκη του.
Με υπογραφή…
Φυσικά ο πολύπειρος προπονητής δεν έπεσε στην Ελλάδα με αλεξίπτωτο. Και δεν παρέμεινε εδώ συγκυριακά. Η έκτη αίσθηση του Βαγγέλη Μαρινάκη έπαιξε τον δικό της καθοριστικό ρόλο. Ου μην τον πρωταγωνιστικό. Διότι ο ισχυρός άνδρας του Ολυμπιακού στην ιδέα της πρόσληψης εκείνου που τον περασμένο Μάρτη ανέλαβε τη Σεβίλλη στο χείλος του γκρεμού απειλούμενη με υποβιβασμό και δύο μήνες μετά την οδήγησε στην κατάκτηση του Europa League, σκέφτηκε και έδρασε… έξω από το κουτί. Αρχές Δεκέμβρη είχε αντικαταστήσει ο Κάρλος Καρβαλιάλ τον Ντιέγκο Μαρτίνεθ στον πάγκο των Πειραιωτών. Αλλος θα σκεφτόταν ότι δεν είναι λογικό ένα νέο ποντάρισμα σε προπονητή. Ενα ακόμη ανακάτεμα της τράπουλας.
Αλλος. Οχι ο Βαγγέλης Μαρινάκης. Ο άνθρωπος που δέχθηκε την επιθυμία του Μεντιλίμπαρ να έρθει στην Ελλάδα δίχως συμβόλαιο – ως το τέλος της χρονιάς. Ο ίδιος που βράδυ Ολυμπιακός – Μακάμπι Τελ Αβίβ 1-4 στο «Γ. Καραϊσκάκης» (7/3) του έδωσε την ευκαιρία να υπογράψει σε «λευκή επιταγή» προκειμένου να παραμείνει ως το καλοκαίρι του 2025. Τα σκέφτεσαι καμιά φορά όλα όσα έγιναν και λες πως τελικά μπορεί να ήταν κάτι… ανώτερο. Πως έπρεπε να γίνουν, για να εκπληρώσουν κάποια «προφητεία» λίγο πριν απ’ τα 100α γενέθλια. Ενα δώρο στην ίδια την Ιστορία ενός αθλητικού κολοσσού.
Δεν έτυχε
Δεν είναι έτσι όμως. Απλά κάποιος που 15 χρόνια τώρα δημιουργεί έναν προσωπικό κύκλο επιτυχίας στο διεθνές ποδόσφαιρο, επέλεξε και εμπιστεύτηκε έναν από εκείνους τους ανθρώπους που λες και ξέρουν τον τρόπο να φέρουν τη… βροχή: Ακόμη και αν την περιμένουν μέσα σε ένα τζιν πουκάμισο! Ο Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ συμπληρώνοντας έναν χρόνο στον Ολυμπιακό, δεν είναι μόνο o προπονητής του Conference League. Είναι ο ίδιος που οδήγησε την ομάδα του στο Top 8 του φετινού Europa League προχωρώντας στην επόμενη… περιπέτεια. Που έχει την ομάδα του πρώτη στο πρωτάθλημα της Super League. Που έφερε στο προσκήνιο και μάλιστα στην πρώτη «διανομή» του κάστινγκ τον «αφρό του Ρέντη», μέσα στα γάντια του Κωσταντή Τζολάκη, το αριστερό πόδι του Χρήστου Μουζακίτη και τα γκολ του Μπάμπη Κωστούλα. Εκείνος που κοιτάζεις να περπατά μπροστά από τον πάγκο και νιώθεις ότι όλα θα πάνε καλά…