Προβλήματα υπάρχουν παντού. Η οικονομία πάει από το κακό στο χειρότερο και στην Ιταλία. Τα τελευταία νέα σε έναν νευραλγικό τομέα δεν είναι καλά. Το Εθνικό Σύστημα Υγείας (SSN) της γειτονικής χώρας έχει υποστεί σημαντική μείωση τα τελευταία 10 χρόνια, με μια ολοένα και μεγαλύτερη κυριαρχία του ιδιωτικού τομέα και έναν περιορισμό των δημόσιων υπηρεσιών υγείας.
Σύμφωνα με την ετήσια στατιστική έκθεση του ιταλικού υπουργείου Υγείας για το 2022, σε σύγκριση με το 2012, ο συνολικός αριθμός των νοσοκομείων μειώθηκε κατά 9%, από 1.091 σε 996, με τις δημόσιες δομές να καταγράφουν 67 λουκέτα. Παράλληλα, οι εξειδικευμένες εξωτερικές δομές περίθαλψης μειώθηκαν από 9.268 σε 9.085 την ίδια περίοδο. Οι δημόσιες δομές υγείας εμφανίζουν γενικά μείωση, ενώ η ανάπτυξη του ιδιωτικού τομέα είναι ξεκάθαρη.
Σε ό,τι αφορά το υγειονομικό προσωπικό, το SSN απασχολούσε 629.713 άτομα το 2012, αριθμός που μειώθηκε σε 625.282 το 2022. Αξίζει να σημειωθεί ότι το 2019, πριν από την πανδημία, ο αριθμός ήταν ακόμη χαμηλότερος, στις 603.856 μονάδες, δείχνοντας μια μικρή ανάκαμψη τα τελευταία χρόνια.
Οι γιατροί γενικής ιατρικής, παιδίατροι και ιατροί συνεχούς φροντίδας έχουν μειωθεί, γεγονός που καθιστά το σύστημα Υγείας λιγότερο προσβάσιμο, ειδικά σε πιο απομακρυσμένες περιοχές. Ενώ η αναλογία των προσλήψεων στην κοινότητα αυξήθηκε σε ορισμένες περιοχές, η μείωση των συμβουλευτικών υπηρεσιών, όπως τα κέντρα ψυχικής υγείας και οι οικογενειακοί γιατροί, παραμένει ανησυχητική.
Ο αριθμός των κρεβατιών νοσοκομείων έχει επίσης μειωθεί από το 2020 έως το 2022, μετά την αρχική αύξηση του 2020 λόγω της πανδημίας COVID-19. Το 2022, ο αριθμός των νοσοκομειακών κλινών είχε μειωθεί κατά περίπου 30.000 σε σχέση με το 2020, καθώς τα υγειονομικά συστήματα επιδιώκουν την αναδιάρθρωση.
Ο τομέας των οικογενειακών ιατρών και των παιδιάτρων έχει επίσης υποστεί μείωση, με έναν αριθμό γιατρών που αυξάνεται σε ορισμένα μέρη, αλλά η γενική εικόνα παραμένει αρνητική όσον αφορά την προσβασιμότητα των υπηρεσιών.
Τα κέντρα ψυχικής υγείας και οι δημόσιες υπηρεσίες υγείας φαίνεται να υποφέρουν από έλλειψη πόρων και από την έλλειψη γιατρών, ενώ οι δημοτικές και κρατικές υπηρεσίες παραμένουν κυρίως αμετάβλητες.
Η φροντίδα στο σπίτι έχει αναπτυχθεί σημαντικά τα τελευταία 10 χρόνια, με τον αριθμό των ασθενών που λαμβάνουν αυτή την υπηρεσία να έχει σχεδόν διπλασιαστεί. Ωστόσο, ο αριθμός των ωρών φροντίδας για κάθε ασθενή έχει μειωθεί, κάτι που υποδηλώνει τον περιορισμένο προϋπολογισμό και τους περιορισμούς προσωπικού.
Το γενικό πορτρέτο του Εθνικού Συστήματος Υγείας δείχνει μια συνεχιζόμενη τάση συρρίκνωσης των δημόσιων υπηρεσιών και μια εξάρτηση από τις ιδιωτικές υπηρεσίες υγείας, αφήνοντας κενά στην κάλυψη των αναγκών της υγειονομικής φροντίδας για τις πιο ευάλωτες κοινωνικές ομάδες.
Η μείωση των νοσοκομείων στην Ιταλία οφείλεται στη λιτότητα, την αναδιοργάνωση του SSN, την ενίσχυση του ιδιωτικού τομέα και τις δημογραφικές αλλαγές. Η υποχρηματοδότηση και η μείωση προσωπικού επιδείνωσαν το πρόβλημα. Αντί για νέα νοσοκομεία, δόθηκε έμφαση στις εξωνοσοκομειακές δομές, δημιουργώντας προκλήσεις στην πρόσβαση στη δημόσια υγεία…