Διαβάζω ότι γίνεται ένας μικρός χαμός στον χώρο του οιονεί λαϊκού μετώπου της Αριστεράς και του προοδευτισμού επειδή, παρά το αντισυστημικό γιουρούσι κατά της κυβέρνησης που συνεχίζουν να την κατηγορούν ως ένοχη «εγκλήματος» και «συγκάλυψης» για το φοβερό δυστύχημα στα Τέμπη, οι στρατηγικές των διαφόρων επίδοξων συνιστωσών αυτού του μετώπου μάλλον αποκλίνουν παρά συγκλίνουν.
Κατ’ αρχάς, όλα δείχνουν ότι δεν τελεσφόρησε η προσπάθεια σύγκλισης του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ με τη Νέα Αριστερά, που φαινόταν πιθανή μετά την κοινή ψήφο που δινόταν στις πρώτες ψηφοφορίες για Πρόεδρο της Δημοκρατίας στη Λούκα Κατσέλη. Λίγο πριν από την τελευταία ψηφοφορία, η κομματική πλειοψηφία επέλεξε να μην ψηφίσει Κατσέλη, γεγονός όμως που προσανατολίζει το κόμμα προς τον βαθύ αντισυστημισμό και προς τον Βαρουφάκη, ο οποίος εξακολουθεί να έχει κόμμα που, έστω και χαμηλά, μετριέται στις δημοσκοπήσεις. Η ουσία είναι πάντως ότι ακόμα μια φορά οι κομματικοί της κάποτε κομμουνιστικής ανανέωσης μαζί με πολλούς ριζοσπάστες βρίσκονται στα πρόθυρα μιας ακόμα ρήξης, αφού περίπου οι μισοί επιδιώκουν μια συμμαχία ανάγκης με τον ΣΥΡΙΖΑ ενόψει των επόμενων εκλογών ενώ οι άλλοι μισοί διεκδικούν το «λαϊκό μέτωπο» ως αντισυστημικό ρεύμα.
Οσο όμως το μειοψηφικό ρεύμα του άλλοτε ριζοσπαστικού ΣΥΡΙΖΑ (που πάντως ένιωθε μια χαρά στους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ) προβληματίζεται για το μέλλον του, ο Αλέξης Τσίπρας σχεδιάζει την επιστροφή του, μέσω Χάρβαρντ και μιας αριστερής διανόησης – μαζί με τη Λούκα Κατσέλη, με την οποία όπως διαβάζω ταιριάζουν πολύ. Προφανώς, ο Αλέξης Τσίπρας δεν θέλει πια να καταγράφεται άλλο ως ριζοσπάστης, προτιμά να επιστρέψει ως πουλέν μιας κοσμοπολίτικης Αριστεράς, αλλά προσωπικά δεν τον βλέπω ικανό να πλασαριστεί ως τέτοιος, ακόμα κι αν αρχίσει να κυκλοφορεί με κοστούμι και γραβάτα. Κι αυτό διότι τα μαγαζάκια στην Αριστερά έχουν πλέον παγιωθεί ως προσωπικά φέουδα (με μοντέλο το κόμμα της Ζωής) και θα είναι δύσκολο να εκχωρήσουν εξουσία στον «μεγάλο» από το παρελθόν, που στο κάτω κάτω δεν κατάφερε κάτι ιδιαίτερο μετά την πρωθυπουργία του. Μάλιστα, επιπλέον της αδυναμίας να αντιτάξει πειστική πρόταση εξουσίας στην κυριαρχία Μητσοτάκη μετά το 2019, του χρεώνουν την έλευση Κασσελάκη που έφερε τη διάλυση.
Η χθεσινή ημέρα περιείχε ακόμα ένα πλήγμα για τον Αλέξη Τσίπρα, αφού μια από τις εκλεκτές της τελευταίας εκλογικής λίστας την οποία αυτός είχε καταρτίσει, η τηλεοπτική περσόνα Ράνια Θρασκιά από τον χώρο της γκλαμουριάς, η οποία πριν από δύο μήνες είχε εγκαταλείψει τον ΣΥΡΙΖΑ «για τον Κασσελάκη», όπως πιθανολογούσαν διάφοροι, χθες προσχώρησε στο ΠΑΣΟΚ. Η Ράνια Θρασκιά, που διατέλεσε τομεάρχισσα Παιδείας στον ΣΥΡΙΖΑ με εξαιρετική αποτυχία (δεν κατάλαβε, δηλαδή, κανείς αυτή την ιδιότητά της), συναντήθηκε χθες με τον Νίκο Ανδρουλάκη, ο οποίος δήλωσε ότι τιμά τον χώρο του η απόφαση της βουλεύτριας να γίνει βουλευτίνα, αφού όπως είπε πρόκειται για «μια νέα πολιτικό με πάθος για δουλειά, με πάθος για προσφορά». Το μόνο που ξέχασε να πει ήταν ότι το ΠΑΣΟΚ πήρε «φλουρί κωνσταντινάτο». Η βουλευτίνα, πάλι, είπε με μεγάλη σαφήνεια ότι ο δρόμος που θα διανυθεί «πρέπει να είναι προοδευτικός». Τώρα ησυχάσαμε.
Με τούτα και με τ’ άλλα όμως το «λαϊκό μέτωπο» δεν φαίνεται να έχει ιδιαίτερο μέλλον. Μπορεί το ΠΑΣΟΚ να δυναμώνει στη Βουλή την εκλογική δύναμή του, όμως το μείζον είναι η ταυτότητά του και το μέλλον του, προκειμένου να συνυφανθεί με το μέλλον της χώρας.
Και το μέλλον αυτό δεν μπορεί να συνίσταται ούτε σε λαϊκά αντισυστημικά μέτωπα ούτε σε ανεμομαζώματα.