Η τελευταία εβδομάδα ήταν η πιο ζοφερή για την Ευρώπη από την πτώση του Σιδηρού Παραπετάσματος.
Η Ουκρανία εγκαταλείπεται, η Ρωσία αποκαθίσταται και οι Ηνωμένες Πολιτείες, υπό τον Ντόναλντ Τραμπ, δεν μπορούν πλέον να θεωρούνται αξιόπιστος σύμμαχος σε περίπτωση πολέμου. Οι συνέπειες για την ευρωπαϊκή ασφάλεια είναι τεράστιες, αλλά ακόμα δεν έχουν γίνει πλήρως αντιληπτές από τους ηγέτες και τους πολίτες της ηπείρου.
Η Ευρώπη πρέπει να προσαρμοστεί γρήγορα στη νέα πραγματικότητα και να μάθει πώς να χρησιμοποιεί ισχύ σε έναν κόσμο χωρίς κανόνες. Διαφορετικά, κινδυνεύει να βρεθεί ανυπεράσπιστη στη νέα διεθνή αταξία.
Μιλώντας στο Μόναχο την περασμένη εβδομάδα, ο Αμερικανός αντιπρόεδρος, Τζ. Ντ. Βανς, χαρακτήρισε την Ευρώπη «παρηκμασμένη και αντιδημοκρατική», προϊδεάζοντας για τη νέα δυναμική στις διατλαντικές σχέσεις.
Παράλληλα, οι Ευρωπαίοι ηγέτες έχουν αποκλειστεί από τις ειρηνευτικές συνομιλίες μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας, που ξεκίνησαν επίσημα στις 18 Φεβρουαρίου στο Ριάντ.
Ο πρόεδρος Τραμπ φαίνεται έτοιμος να απομακρυνθεί από την Ουκρανία, την οποία θεωρεί υπεύθυνη για τον πόλεμο. Χαρακτήρισε τον Ουκρανό πρόεδρο Βολοντίμιρ Ζελένσκι «δικτάτορα» και τον προειδοποίησε ότι «αν δεν κινηθεί γρήγορα, δεν θα του μείνει χώρα».
Η Ουάσιγκτον ενδέχεται να επιβάλει στην Ουκρανία μια εκεχειρία με ελάχιστες εγγυήσεις ασφαλείας και περιορισμένο δικαίωμα επανεξοπλισμού.
Ομως, η μεγαλύτερη απειλή για την Ευρώπη δεν περιορίζεται στην Ουκρανία. Ο Τραμπ φαίνεται αποφασισμένος να αποκαταστήσει τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν, εγκαταλείποντας την πολιτική απομόνωσης που ακολουθούσαν οι ΗΠΑ εδώ και δεκαετίες.
Χωρίς να υπάρχει εμφανές γεωπολιτικό όφελος για την Αμερική, η Ουάσιγκτον προωθεί την εξομάλυνση των σχέσεων με τη Μόσχα.
Ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Μάρκο Ρούμπιο, έκανε λόγο για «ιστορικές οικονομικές και επενδυτικές ευκαιρίες» στις συναντήσεις στο Ριάντ.
Η στάση του Τραμπ δημιουργεί σοβαρές αμφιβολίες για τη δέσμευση των ΗΠΑ στο ΝΑΤΟ. Η ανησυχία αφορά τόσο τη μείωση της αμερικανικής στρατιωτικής παρουσίας όσο και την πιθανότητα πλήρους αποχώρησης από την Ανατολική Ευρώπη, αφήνοντας την περιοχή εκτεθειμένη στη ρωσική επιθετικότητα.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα, ωστόσο, δεν είναι οι αμερικανικές προτεραιότητες στην Ασία, αλλά το γεγονός ότι ο Τραμπ αντιμετωπίζει τη στρατηγική σχέση με την Ευρώπη ως συναλλαγή. Αν μια ευρωπαϊκή χώρα δεχθεί επίθεση και ζητήσει αμερικανική βοήθεια, η πρώτη αντίδραση του Τραμπ θα είναι να αναρωτηθεί «τι θα κερδίσει από αυτό».
Η αποτροπή του ΝΑΤΟ βασίζεται στη βεβαιότητα ότι μια επίθεση εναντίον ενός μέλους της Συμμαχίας θα προκαλέσει άμεση αντίδραση από όλους. Η αβεβαιότητα που δημιουργεί η στάση του Τραμπ διαβρώνει τη συνοχή της Συμμαχίας και αφήνει την Ευρώπη επικίνδυνα εκτεθειμένη.
ΜΠΟΡΕΙ Η ΕΥΡΩΠΗ ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΕΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΗΣ;
Η πραγματικότητα για την Ευρώπη είναι σκληρή: είναι μια γερασμένη και υπερχρεωμένη ήπειρος με αναιμική ανάπτυξη, που δεν μπορεί να υπερασπιστεί τον εαυτό της.
Την ίδια στιγμή, οι παγκόσμιοι κανόνες για το εμπόριο, τα σύνορα, την άμυνα και την τεχνολογία καταρρέουν. Αν η Ρωσία εισβάλει στις Βαλτικές χώρες ή χρησιμοποιήσει κυβερνοεπιθέσεις και προπαγάνδα για να αποσταθεροποιήσει την ανατολική Ευρώπη, ποια θα είναι η ευρωπαϊκή απάντηση;
Μέχρι στιγμής, η αντίδραση είναι εσωστρεφής. Οι Ευρωπαίοι ηγέτες συναντήθηκαν εσπευσμένα στο Παρίσι στις 17 Φεβρουαρίου, αλλά το μόνο που κατάφεραν ήταν να αναδείξουν τις διαφορές τους.
Τρία χρόνια μετά την εισβολή της Ρωσίας, η Ευρώπη δεν έχει αυξήσει τις αμυντικές της δαπάνες όσο απαιτείται. Παραμένει εγκλωβισμένη σε μια παρωχημένη αντίληψη περί διεθνών συνθηκών και κοινών αξιών, την ώρα που ο κόσμος αλλάζει ριζικά.
Η Ευρώπη πρέπει να ξαναμάθει να αποκτά και να ασκεί ισχύ, ακόμα και αν χρειαστεί να συγκρουστεί με συμμάχους, συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ.
Βραχυπρόθεσμα, η Ευρώπη χρειάζεται έναν κοινό εκπρόσωπο για διαπραγματεύσεις με την Ουκρανία, τη Ρωσία και την Αμερική. Πρέπει επίσης να αυστηροποιήσει τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας, ακόμα κι αν οι ΗΠΑ τις χαλαρώσουν.
Μια ριζοσπαστική κίνηση θα ήταν η εκμετάλλευση των 210 δισ. ευρώ ρωσικών κεφαλαίων που έχουν παγώσει στις ευρωπαϊκές τράπεζες, ώστε να χρηματοδοτηθεί η ουκρανική άμυνα και να καλυφθεί το πιθανό κενό από τη μείωση της αμερικανικής βοήθειας.
Μεσοπρόθεσμα, απαιτείται μαζική στρατιωτική κινητοποίηση. Αν η Ευρώπη δεν μπορεί να βασιστεί στην Αμερική, πρέπει να αποκτήσει τα δικά της μέσα στρατηγικής μεταφοράς, εφοδιαστικής αλυσίδας και επιτήρησης.
Θα πρέπει επίσης να εξεταστεί η χρήση των πυρηνικών όπλων της Βρετανίας και της Γαλλίας ως αποτρεπτικού μηχανισμού.
Ολα αυτά απαιτούν τεράστιες δαπάνες. Οι αμυντικές δαπάνες πρέπει να αυξηθούν στο 4-5% του ΑΕΠ, επίπεδα που ήταν φυσιολογικά κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου.
Η δημοσιονομική επανάσταση που απαιτείται σημαίνει ότι η Ευρώπη πρέπει να μειώσει κοινωνικές δαπάνες και να προχωρήσει σε διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις για να ενισχύσει την ανάπτυξη.
Η πρώην καγκελάριος της Γερμανίας, Ανγκελα Μέρκελ, συνήθιζε να λέει ότι η Ευρώπη αντιπροσωπεύει το 7% του παγκόσμιου πληθυσμού, το 25% του παγκόσμιου ΑΕΠ, αλλά το 50% των παγκόσμιων κοινωνικών δαπανών – μια ισορροπία που πλέον δεν είναι βιώσιμη.
Ο κόσμος που γνώριζε η Ευρώπη καταρρέει. Η παλιά τάξη πραγμάτων έχει τελειώσει. Η Ευρώπη πρέπει να προσαρμοστεί πριν να είναι αργά.
ΕΝΑ ΝΕΟ ΟΝΕΙΡΟ ΓΙΑ ΜΙΑ ΠΑΛΙΑ ΗΠΕΙΡΟ
Ο εφιάλτης που έχουν προκαλέσει ο κ. Πούτιν και τώρα ο κ. Τραμπ, μπορεί τελικά να αναγκάσει την Ευρώπη να αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο οργανώνεται.
Η σχολαστική εμμονή της με διαδικασίες και ομάδες, συμπεριλαμβανομένης της ευρωζώνης, της Ε.Ε. και πολλών άλλων, επιβραδύνει τη λήψη αποφάσεων, παραλείπει βασικούς παράγοντες όπως η Βρετανία και δίνει βάρος σε χώρες όπως η Ουγγαρία, που θέλει να σαμποτάρει την ευρωπαϊκή άμυνα, ή η Ισπανία που διστάζει να επανεξοπλιστεί.
Όλα αυτά ακούγονται εξωπραγματικά. Το ΝΑΤΟ υπήρξε η πιο επιτυχημένη συμμαχία στον κόσμο και την εξαφάνισή του είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς.
Ο κόσμος που γνώριζε η Ευρώπη καταρρέει. Η παλιά τάξη πραγμάτων έχει τελειώσει. Η Ευρώπη πρέπει να προσαρμοστεί πριν να είναι αργά.
ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΑΣΦΑΛΕIΑΣ ΛΕΥΚΟY ΟIΚΟΥ: Ο ΤΡΑΜΠ ΕΙΝΑΙ “ΠΟΛΥ ΕΝΟΧΛΗΜΕΝΟΣ” ΜΕ ΤΟΝ ΖΕΛΕΝΣΚΙ
Ο πρόεδρος της Ουκρανίας, Βολοντίμιρ Ζελένσκι, πρέπει να επιστρέψει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και να συνάψει τη συμφωνία για τον ορυκτό πλούτο της χώρας του, με την οποία θα αναγνωρίζει τον ύψος της βοήθειας που παρείχαν στο Κίεβο οι ΗΠΑ, στον πόλεμο εναντίον της Ρωσίας, δήλωσε ο σύμβουλος εθνικής ασφάλειας του Λευκού Οίκου Μάικ Γουόλτς.
Ο Ζελένσκι απέρριψε το αίτημα των ΗΠΑ να διαθέσει η Ουκρανία ορυκτό πλούτο αξίας 500 δισ. δολαρίων για να αποπληρώσει την Ουάσινγκτον για τη βοήθειά της, λέγοντας ότι το ποσό που έχει παρασχεθεί μέχρι τώρα δεν πλησιάζει καν αυτό το νούμερο. Διαφωνεί επίσης επειδή στη συμφωνία δεν παρέχονται συγκεκριμένες εγγυήσεις ασφαλείας.
«Πρέπει να επιστρέψει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων», είπε ο Γουόλτς, παραδεχόμενος ότι ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, «είναι προφανώς πολύ ενοχλημένος» με τον Ζελένσκι.
Ο σύμβουλος του Λευκού Οίκου χαρακτήρισε «απαράδεκτες» ορισμένες από τις «προσβολές» που προήλθαν από το Κίεβο, ενώ ταυτόχρονα χαιρέτισε τις εγγυήσεις ασφαλείας από τις ευρωπαϊκές χώρες.
The post Το δίλημμα της Ευρώπης σε έναν κόσμο που καταρρέει appeared first on ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ.