Ο Σωκράτης Φάμελλος εξεμάνη. Δεν χρησιμοποίησε ποτέ, λέει, τη λέξη «δολοφονία» αναφερόμενος στην υπόθεση του Βασίλη Καλογήρου. Εθεσε, εξήγησε, μόνο ερωτήματα που χρειάζονται απαντήσεις και η κυβέρνηση παραποιεί τα λεγόμενά του. Εντάξει, όντως δεν εκστόμισε τον συγκεκριμένο όρο. Στη γλώσσα της πολιτικής όμως μπορείς να υπονοήσεις κάτι για να εκμεταλλευτείς μικροκομματικά τη στιγμή και μόνο βάζοντας ένα θέμα στην ατζέντα της δημόσιας συζήτησης. Ενας επαγγελματίας πολιτικός σαν κι αυτόν σίγουρα ξέρει το πιο φθηνό αντιπολιτευτικό κόλπο.
Αναθεωρητισμός
Η δήλωση του Ζελένσκι πως εκτιμά την υποστήριξη της Τουρκίας στην εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας ενόχλησε τον Νικόλα Φαραντούρη – επειδή «η Τουρκία είναι ο βασικός αναθεωρητικός παίκτης της Νοτιοανατολικής Ευρώπης». Γι’ αυτό κάλεσε την ελληνική κυβέρνηση να απαντήσει στον ουκρανό πρόεδρο, ο οποίος «πρέπει να αποφασίσει εάν είναι με τον αναθεωρητισμό ή με τη διεθνή νομιμότητα». Στο επόμενο ποστ μπορεί να τον πει και «μέτρια επιτυχημένο κωμικό», όπως τον αποκάλεσε το νέο είδωλο των δήθεν φιλελευθέρων.
Δηλητήριο
Ο Αδωνις κατηγόρησε τη Ζωή Κωνσταντοπούλου πως κατάφερε να μπει στη Βουλή «ξεγελώντας τους ψηφοφόρους» και ότι «τώρα, με όχημα το πένθος για τα θύματα, δηλητηριάζει σκοπίμως την Ελλάδα». Με ποια αφορμή; Αυτή είπε πως ο υπουργός Υγείας «σκούζει γιατί έχει προσωπική εμπλοκή στο έγκλημα, καθώς ήταν υπουργός Ανάπτυξης όταν επί υπουργίας του διατάχθηκε η εκταμίευση χρημάτων για το μπάζωμα από τον υφυπουργό του». Οταν πολιτεύεσαι με μίσος πάντως, είναι σαν να πίνεις εσύ δηλητήριο και να περιμένεις να πεθάνει ο άλλος.
Ρόλοι
«Απόλυτο σεβασμό και στον δικονομικό της ρόλο, στον ρόλο της δηλαδή ως πολιτικώς ενάγουσα. Η κυρία Καρυστιανού από εκεί και πέρα διατυπώνει πολιτικές απόψεις. Για τις πολιτικές της απόψεις, για αυτά που εκφεύγουν του ποινικού της ρόλου, δεν μπορεί να βρίσκεται στο απυρόβλητο, όπως κανείς μας. Αυτό είναι δική μου άποψη». Τάδε έφη Μάκης Βορίδης και κάποιοι διέκριναν μια ξεκάθαρη απόσταση από την πρωθυπουργική ατάκα «σκύβω το κεφάλι».