Ο Μιχάλης Λεβεντογιάννης δεν αγαπά τις συνεντεύξεις αλλά αγαπά πολύ τα ζώα και μιλάει στα «ΝΕΑ Σαββατοκύριακο» για τη σχέση του μαζί τους, την εποχή μας, τις κακοποιήσεις, τι τον θυμώνει περισσότερο, τη δική του δράση και το μεγαλύτερό του λάθος.
Τι ξεχωρίζεις στη σχέση σου με τα ζώα;
Αυτό που εκτιμώ στη σχέση μου με τα ζώα είναι η ανιδιοτέλεια που τα διέπει. Δεν τα νοιάζει αν είσαι όμορφος ή άσχημος, πλούσιος ή φτωχός, επιτυχημένος ή όχι. Τα ζώα σε ξεχωρίζουν γι’ αυτό που πραγματικά είσαι, είναι ανεπιτήδευτα. Δεν έχουν δεύτερες σκέψεις, δεν προσποιούνται. Είναι αυθεντικά, Και εκτιμούν αντίστοιχα το να είσαι κι εσύ αυθεντικός. Αυτό είναι ένα αξεπέραστο προνόμιο που έχουν, ιδίως στην εποχή μας.
Τι έχει η εποχή μας;
Ζούμε στην εποχή της εικόνας. Στην εποχή που το φαίνεσθαι υπερισχύει έναντι του είναι. Φαίνομαι άρα υπάρχω. Αυτό νομίζω ότι επικρατεί. Και ομολογώ ότι δεν μου αρέσει καθόλου. Πιστεύω στην ουσία. Δεν με νοιάζει το περιτύλιγμα. Εξάλλου η εικόνα είναι ρευστή. Αν παρατηρήσεις έναν σκύλο θα εστιάσει στη γλώσσα του σώματός σου και όχι π.χ. στο χρώμα των ματιών σου ή στο λογότυπο της μπλούζας σου.
Η Ελλάδα είναι πρωταθλήτρια πανευρωπαϊκά στις κακοποιήσεις ζώων. Γίναμε έτσι τώρα; Φταίει η εποχή μας;
Κατ’ αρχάς, δεν μπορώ να καταλάβω πώς γίνεται κάποιος να κακοποιεί ένα ζώο. Πώς γίνεται να το βασανίζει. Αναρωτιέμαι γιατί αλλά και πώς αντέχει. Ας δεχθώ ότι δεν θες να το πάρεις σπίτι σου, ότι δεν σου φαίνεται συμπαθές για οποιονδήποτε λόγο. Αλλά γιατί να του κάνεις κακό; Δεν έχω βρει απάντηση σ’ αυτό. Η Ελλάδα είναι μια χώρα γεμάτη αδέσποτα απ’ άκρη σ’ άκρη που γίνονται εύκολη λεία του καθενός. Δεν πιστεύω ότι γίναμε ξαφνικά ένας λαός κακοποιητών ζώων. Απλώς τώρα λόγω του Διαδικτύου μαθαίνονται πιο εύκολα και γρήγορα.
Οταν ήμουν ακόμα παιδί, ο γείτονάς μας σκότωσε τον σκύλο μου. Μέχρι και σήμερα δεν μπορώ να το ξεπεράσω, έχω προσπαθήσει πολύ για να μην έχω οργή μέσα μου. Δεν νομίζω ότι γι’ αυτό φταίει η εποχή αλλά η διαχρονική και επιδεικτική μας αδιαφορία απέναντι στους πιο αδύναμους. Γιατί αυτό είναι τα ζώα, τα πιο αδύναμα μέλη μιας κοινωνίας.
Τι σε θυμώνει πιο πολύ;
Οτι έχουμε πιθανώς τον καλύτερο και αυστηρότερο νόμο στον κόσμο για τα ζώα και μένει στα χαρτιά. Δεν ξέρω ποιος φταίει αλλά σίγουρα κάποιος θα φταίει γιατί τα ίδια τα ζώα σίγουρα δεν φταίνε.
Δικαστικές αποφάσεις με ποινές – χάδια, μόνο που δεν λένε συγγνώμη που ταλαιπώρησαν τους κακοποιητές. Αστυνομικοί που έρχονται σχεδόν παρακαλετά στις καταγγελίες. Δήμοι που με το στανιό προσπαθούν να αποδείξουν πως κάνουν τη δουλειά τους, έστω για τα μάτια του κόσμου. Τα πράγματα είναι καλύτερα από παλιά, ναι, αλλάζουν θετικά όντως, αλλά γίνεται με βήματα σε μια χώρα που χρειάζεται άλματα.
Εσύ τι κάνεις γι’ αυτό;
Εχω σώσει ζώα. Οσο περισσότερα μπορώ. Πιάνω γατιά για στειρώσεις, για θεραπείες, για υιοθεσίες. Προσπαθώ να βοηθάω και οικονομικά. «Αρκεί;» θα με ρωτήσεις. Οχι. Ζούμε σε μία χώρα με εκατομμύρια αδέσποτα. Μία σταγόνα στον ωκεανό. Μπορεί το κράτος να οφείλει να αποκτήσει σοβαρή και συνεκτική πολιτική απέναντι στο ζήτημα, ωστόσο, μέχρι τότε πιστεύω ότι η ατομική ευθύνη μπορεί να βοηθήσει. Προχθές στο γύρισμα βρήκα υιοθεσία σε ένα γατάκι. Εσωσα τον κόσμο; Οχι. Εσωσα τον κόσμο του; Ναι. Ενα βήμα τη φορά, ένα βήμα ο καθένας, κάπως έτσι ελπίζω θα φτάσουμε γρηγορότερα στον σωστό δρόμο.
Εχεις κάνει λάθη προσπαθώντας να βοηθήσεις ένα ζώο;
Το μεγαλύτερό μου λάθος είναι που δεν στείρωσα έγκαιρα τον σκύλο μου. Τη Λόλα. Τη Λόλα τη λάτρευα και τη λατρεύω. Λόγω της υπερβολικής αγάπης που της είχα και της φοβίας μου να μην πάθει κάτι, δεν την είχα στειρώσει. Βλακωδώς το ανέβαλλα. Μέχρι που η Λόλα εμφάνισε ένα ογκάκι στο στήθος. Τότε ξεκίνησε η αντίστροφη μέτρηση. Τι κι αν κάναμε στείρωση, μαστεκτομές, χειρουργεία και θεραπείες; Η μετάσταση είχε ήδη πια γίνει. Το παλέψαμε αλλά μας νίκησε.
Η στείρωση είναι το μεγαλύτερο δώρο που μπορεί να κάνει κάποιος σε ένα ζώο. Οχι μόνο για να μη γεννήσει και να μην έχουμε και άλλα αδέσποτα ή και άλλα δεσποζόμενα που θα στερήσουν την υιοθεσία στα ήδη υπάρχοντα αδέσποτα. Αλλά για την υγεία τους, για την ευζωία τους. Οι ορμονοεξαρτώμενοι καρκίνοι είναι το πιο σύνηθες στα θηλυκά ζώα αλλά και τα αρσενικά αντιμετωπίζουν επίσης σοβαρά προβλήματα. Εγώ που τόσο φοβόμουν μέχρι και σήμερα το μετανιώνω. Στειρώστε τα ζώα σας, στειρώστε τα αδέσποτα, είναι πραγματικό δώρο ζωής για εκείνα.
Η τελευταία σου πρόταση για να κλείσουμε αυτή τη συνέντευξη;
Αγαπήστε σαν σκύλοι.