Η Εθνική των ονείρων μας. Οι επίγονοι των ηρώων του 2004 έρχονται. Η Ελλάδα ζει τη (νέα) δική της επανάσταση. Το «ναι» του Καρέτσα ήταν σαν το πεντανόστιμο κερασάκι με μια τούρτα ίδια με ελιξήριο της νιότης που ετοιμάζει ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Η Γαλανόλευκη αρχίζει και πάλι να κατακτά στόχους. Ανέβηκε μια κατηγορία στο Nations League, πάει και για δεύτερη άνοδο στα μπαράζ με τη Σκωτία και μετά έχει την πρόκριση στο Μουντιάλ. Τα αστέρια μας αρέσουν.
Για χρόνια η συζήτηση ήταν ίδια: «δεν βγαίνουν ταλέντα». Ομως, να που τα τελευταία δύο-τρία χρόνια εμφανίστηκαν παιδιά με αστείρευτο ταλέντο, έτοιμα να αλλάξουν τη μοίρα της Εθνικής Ελλάδας. Είναι παράδοξο, αλλά και συναρπαστικό. Η Ελλάδα διαθέτει πλέον ποδοσφαιριστές στην ιδανική ηλικία, ικανούς να αφήσουν το στίγμα τους, να γράψουν ιστορία. Δεν λέμε ότι θα ξαναπάρουν τίτλο, αλλά μπορούν να είναι παρόντες στα μεγάλα ραντεβού, ανταγωνιστικοί απέναντι στους κορυφαίους.
Μετά το έπος του 2004, μέσα στη χαρά, ο κόσμος μπορεί να μη συνειδητοποίησε αμέσως τι ποδοσφαιρικούς κολοσσούς διέθετε εκείνη η Εθνική. Το κατάλαβαν όλοι, όταν αυτά τα παιδιά αποχώρησαν. Ζαγοράκης, Καραγκούνης, Χαριστέας, Σεϊταρίδης, Δέλλας, Μπασινάς, Κατσουράνης, Ντέμης, Βρύζας, Φύσσας, Γιαννακόπουλος, Παπαδόπουλος, Καψής, Νικοπολίδης – παίκτες με ηγετικές φυσιογνωμίες, νοοτροπία νικητή, προσωπικότητες που οδήγησαν την Εθνική στην κορυφή.
Αυτοί μετέφεραν τη φλόγα στις επόμενες γενιές, στους Μήτρογλου, Σαλπιγγίδη, Σαμαρά, Τοροσίδη, Γκέκα, Τζιόλη, οδηγώντας την ομάδα σε δύο ακόμα Euro (2008, 2012) και δύο Παγκόσμια Κύπελλα (2010, 2014). Στη Βραζιλία το 2014, για ένα γκολ, για ένα πέναλτι, η Ελλάδα δεν πέρασε στους «8». Εκτοτε, η Εθνική χάθηκε. Χάος. Αποτυχίες, αλλαγές προπονητών, έλλειψη οράματος.
Τώρα, η Εθνική Ελλάδας διεκδικεί την πρόκριση στο Μουντιάλ του 2026 σε ΗΠΑ, Καναδά, Μεξικό. Το πρώτο Μουντιάλ που πήγε η Ελλάδα ήταν στις ΗΠΑ το 1994. Μπορεί να είναι γραφτό να επιστρέψει. Τα παιδιά-θαύμα της το υπόσχονται και μας γεμίζουν ελπίδες και μεγάλες προσδοκίες. Η Ελλάδα έχει όλα τα εφόδια, εκτός από ένα: το δικό της προπονητικό κέντρο. Αλλά κι αυτό θα λυθεί σύντομα.
Χρυσή φουρνιά με παραστάσεις
Το πιο σημαντικό; Εχει παίκτες, έχει προπονητή, έχει ξανά τον κόσμο της μαζί της. Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς, ιδανικός στη διαχείριση ταλέντων, έχει δημιουργήσει μια οικογένεια. Αν αυτή η ομάδα μείνει δεμένη, η Εθνική θα γίνει ξανά μοδάτη. Το ενδιαφέρον θα εκτοξευθεί, οι Ελληνες ήδη ανυπομονούν να τη δουν.
Ο Κωνσταντίνος Καρέτσας, το νέο super talent, θα φορέσει το εθνόσημο. Ενα εξτρέμ, που μπορεί να αγωνιστεί και ως δεκάρι, το next big thing του βελγικού ποδοσφαίρου, διάλεξε την Ελλάδα. Οι Βέλγοι κάνουν λόγο για δική τους αποτυχία που τον έχασαν. Λένε ότι είναι για να παίξει στη Ρεάλ. Η Ελλάδα πείθει και αρέσει. Προηγήθηκαν ο Χρήστος Ζαφείρης της Σλάβιας Πράγας και ο Νόα Αλεν, συμπαίκτης των Μέσι και Σουάρες στην Ιντερ Μαϊάμι.
Θυμόμαστε την εποχή που η Ελλάδα «έβγαζε μόνο στόπερ και δεκάρια». Τώρα, έχει από όλα. Στο τέρμα έχουμε Τζολάκη (22 ετών, Ολυμπιακός), Μανδά (23, Λάτσιο). Κεντρικοί αμυντικοί επιπέδου Τσάμπιονς Λιγκ: Μαυροπάνος (27, Γουέστ Χαμ), Κουλιεράκης (21, Βόλφσμπουργκ), Ρέτσος (26, Ολυμπιακός), Χατζηδιάκος (28, Κοπεγχάγη). Μπακ: Βαγιαννίδης (23, Παναθηναϊκός), Ρότα (27, ΑΕΚ), Τσιμίκας (28, Λίβερπουλ), Γιαννούλης (29, Αουγκσμπουργκ), Αλεν (21, Ιντερ Μαϊάμι). Μέσοι: Ζαφείρης (22, Σλάβια Πράγας), Μουζακίτης (18, Ολυμπιακός). Μεσοεπιθετικοί: Κωνσταντέλιας (22, ΠΑΟΚ), Τζόλης (23, Μπριζ), Καρέτσας (17, Γκενκ). Επιθετικοί: Κωστούλας (17, Ολυμπιακός), Τζίμας (19, Νυρεμβέργη), Ιωαννίδης (25, Παναθηναϊκός), Δουβίκας (25, Κόμο), Παυλίδης (26, Μπενφίκα).
Στο σύνολο είναι 21 ποδοσφαιριστές κάτω των 30 ετών. Από αυτούς, οι 14 είναι 25 και κάτω. «Χρυσή φουρνιά». Ο Τζόλης και ο Παυλίδης λάμπουν στο Champions League. Ο Μουζακίτης, ο Κωστούλας (ήδη πρωταθλητές Ευρώπης με την Κ19 του Ολυμπιακού), ο Τζολάκης (κάτοχος του Κόνφερενς Λιγκ με τον Ολυμπιακό μαζί με τον Ρέτσο), ο Κωνσταντέλιας, ο Βαγιαννίδης, ο Ιωαννίδης είναι πρωταγωνιστές στην Ελλάδα και στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Ο Τζίμας έβγαλε μάτια στη Γερμανία και πήρε μεταγραφή στην Premier League (Μπράιτον). Ο Κουλιεράκης είναι εξαιρετικός στη δύσβατη Bundesliga. Ο Τσιμίκας και ο Μαυροπάνος έχουν σταθερά σημαντικό ρόλο σε Λίβερπουλ και Γουέστ Χαμ. Εμπειρία και παραστάσεις από μεγάλα ποδοσφαιρικά event.
Προφανώς όλα αυτά θα φανούν στο γήπεδο. Το αποτέλεσμα μετράει. Πρώτα και πάνω από όλα. Το μόνο βέβαιο είναι ότι αυτή η ομάδα μπορεί να πάει στο Μουντιάλ του 2026. Μπορεί να κάνει ξανά τον Ελληνα να θέλει να ταξιδέψει, να ζήσει τη γιορτή του ποδοσφαίρου. Αυτή η νέα Εθνική Ελλάδας δεν είναι απλά μια ελπίδα. Είναι η πραγματικότητα. Και το μέλλον της μόλις ξεκίνησε.