Τραγωδία στα Τέμπη: «Δεν έχω οξυγόνο! Να γιατί κατεβαίνω στον δρόμο»

Οι περισσότεροι δημοσιογράφοι γνωρίζουν ότι δεν είναι ιδιαιτέρως εύκολο να βρεθούν δηλώσεις πολλών ανθρώπων, από διαφορετικές κοινωνικές ομάδες και με διαφορετικές κομματικές «ταυτότητες», που να συμφωνούν στο «διά ταύτα» – και μάλιστα, με περίπου ταυτόσημο σκεπτικό. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, όμως, ο κανόνας δεν ίσχυσε. Κι αυτό είναι κάτι που, από μόνο του, αποδεικνύει πόσο βαθιά έχει πληγώσει τη συλλογική συνείδηση της ελληνικής κοινωνίας η τραγωδία των Τεμπών. Μια τραγωδία που από την πλειοψηφία αντιμετωπίζεται ως έγκλημα – και μάλιστα επαναλαμβανόμενο. Σε αυτό το φόντο, η λαοθάλασσα που θα κατακλύσει σήμερα τους δρόμους και τις πλατείες της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης, της Λάρισας και περισσότερων των 200 πόλεων σε Ελλάδα και εξωτερικό δεν θα πρέπει να αποτελέσει έκπληξη. Ειδικά για την κυβέρνηση, το πολιτικό σύστημα στο σύνολό του και φυσικά για τη Δικαιοσύνη. Οσο για το μήνυμα, είναι σαφές: Δεν μπορεί να υπάρξει (κοινωνική) ειρήνη χωρίς δικαιοσύνη.

ΑΝΝΑ ΕΛΕΦΑΝΤΗ

Ηθοποιός, Αθήνα

Αύριο τίποτα δεν θα είναι πια ίδιο

Την Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου 2025 το Από Μηχανής Θέατρο θα παραμείνει κλειστό, συμμετέχοντας στην απεργία του ΣΕΗ, ως ελάχιστο φόρο τιμής στα 57 θύματα του τραγικού εγκλήματος στα Τέμπη. Θα είμαι στο Σύνταγμα για να ενώσω τη φωνή και πλέον κραυγή μου με τους γονείς και τις οικογένειες των θυμάτων στον δίκαιο αγώνα τους. Δύο χρόνια τώρα ζητάω, ζητούμε το αυτονόητο: δικαιοσύνη και αλήθεια. Εντούτοις το μόνο που εισπράττουμε είναι εμπαιγμός, απαξίωση, χυδαία ψεύδη και το ξεγύμνωμα ενός κρατικού μηχανισμού που λειτουργεί άνομα, με όρους παρακράτους. Από την Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου 2025 τίποτα δε θα είναι πια ίδιο. Θα είμαι στο Σύνταγμα για NA ΕΧΩ ΟΞΥΓΟΝΟ!

ΝΙΚΟΣ ΚΟΑΣΙΔΗΣ

Ιδιοκτήτης καφέ-μπαρ, Θεσσαλονίκη

Το δάκρυ για τα παιδιά που χάθηκαν

Το βράδυ της 2ας προς 3η Μαρτίου 2023 ήρθαν στο μαγαζί δύο φοιτητές. Εκατσαν σε μια γωνιά και παρήγγειλαν διπλά ποτά. Δεν το είχαν ξανακάνει. Σε λίγο ήρθε και τρίτος και τέταρτος. Οταν άρχισαν τα δάκρυα να τρέχουν στα μάγουλά τους, κατάλαβα. Είχαν χάσει την κολλητή τους στο τρένο των Τεμπών. Και μόνο γι’ αυτό θα έπρεπε όλα τα μαγαζιά της χώρας να είναι κλειστά σήμερα. Για να είναι ασφαλή τα παιδιά μας όταν ταξιδεύουν και για να μην ξαναπάμε κι όπου βγει. Για να έχουν γιατρούς να τα γιατρεύουν και δασκάλους στα σχολεία τους. Για να μάθουμε κάποτε πως δεν γίνεται να εγκαινιάζουν τηλεδιοίκηση μια μέρα μετά στη Μενεμένη που δεν δούλευε ποτέ μόνο για να μας δουλεύουν. Για να πληρώσουν κάποτε οι ένοχοι. Για όλα αυτά το μαγαζί θα μείνει κλειστό το βράδυ της Παρασκευής. Ως ένδειξη αλληλεγγύης, θα ανοίξει το πρωί για όσους θα κατέβουν στον δρόμο και οι εισπράξεις θα κατατεθούν στον λογαριασμό του συλλόγου των θυμάτων.

ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ ΨΑΡΑΚΗΣ

Ιδιοκτήτης ταξί, Ηράκλειο Κρήτης

Να καθιερωθεί ως μέρα μνήμης

Οπως οι υπόλοιποι ιδιοκτήτες και οδηγοί ταξί, θα συμμετάσχω στη διαδήλωση στο Ηράκλειο, ενώνοντας τη φωνή μας με όλη την κοινωνία και αποσκοπώντας στην έντονη διαμαρτυρία για τη στάση της κυβέρνησης, αλλά και για τους χειρισμούς της πάνω στη δολοφονία 57 ανθρώπων. Η διαμαρτυρία αυτή δεν έχει κόμματα και χρώματα, αλλά αποτελεί κοινή συνισταμένη όλων, προκειμένου να ακουστούν επιτέλους η φωνή και ο παλμός του λαού που ζητεί δικαιοσύνη. Κάνουμε 3ωρη στάση εργασίας και όχι 24ωρη ώστε να μπορέσουμε να διευκολύνουμε τον κόσμο να μεταβεί στην πορεία. Πιστεύω ότι η 28η Φεβρουαρίου πρέπει να καθιερωθεί ως ημέρα μνήμης για τη χώρα μας, κυρίως για να μας υπενθυμίζει ότι το κράτος πρέπει να λειτουργεί ανεξάρτητα από τα όποια συμφέροντα.

Οταν θα φτάσεις πάρε με / Ξύπνια θα περιμένω / Μάνα, κοιμήσου, δε θα ‘ρθώ / Μπήκα σε λάθος τρένο 

ΒΑΣΙΛΗΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ

Φοιτητής Πάντειου Πανεπιστημίου, Αθήνα

Για το εμείς, όχι για το εγώ

Στην πορεία για τα Τέμπη δεν κατεβαίνω μόνο για τα 57 θύματα. Κατεβαίνω για να διαμαρτυρηθώ για την ποιότητα της ζωής στην Ελλάδα, η οποία είναι εξαθλιωτική. Κατεβαίνω για να πολεμήσω την έξαρση του φασισμού. Για να δω πραγματική απόδοση δικαιοσύνης για τα θύματα των Τεμπών, για τα θύματα στο Μάτι και τη Μάντρα. Για να διεκδικήσω την πραγματική ζωή και όχι τη φθηνή απομίμηση που ζούμε. Την Παρασκευή 28 Φλεβάρη κατεβαίνω στον δρόμο για το εμείς και όχι για το εγώ, γιατί οι άνθρωποι όπου χάθηκαν μέσα στο τρένο θα μπορούσαμε να ήμασταν εμείς. Κατεβαίνω για το μέλλον, για να διασφαλίσω ότι η ιστορία δεν θα επαναληφθεί και, όπως έχει γράψει και ο Τάσος Λειβαδίτης, «αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος, θα βγεις στους δρόμους, θα φωνάξεις τα χείλη σου θα ματώσουν από τις φωνές, μα ούτε βήμα πίσω».

ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΚΑΡΑΤΑΓΛΗ

Μεταπτυχιακή φοιτήτρια στη LSE, Λονδίνο

Η γενιά που δεν θα πενθεί, αλλά θα διεκδικεί!

Μέχρι πριν από δύο χρόνια έπαιρνα τακτικά το τρένο και δεν φοβόμουν – καθόμουν στο κυλικείο και διάβαζα ήρεμη δίπλα στο παράθυρο. Ξαφνικά άρχισα να φοβάμαι, όταν κατάλαβα πως παλιοί συμμαθητές και συμφοιτητές μου ήταν αρκετά άτυχοι ακριβώς γιατί βρέθηκαν στην ίδια θέση. Δύο χρόνια μετά και ακόμα φοβάμαι, σε καθεμία από τις ράγες της Ευρώπης. Και ακριβώς επειδή κανείς από εμάς στο Λονδίνο δεν μπορεί να ηρεμήσει, θα ενώσουμε τις ανησυχίες μας και θα καταλάβουμε πόσο φοβόμαστε. Κι εκείνη τη στιγμή θα θυμώσουμε, γιατί θα θυμηθούμε πως είμαστε μονάχα 23 και δεν μας αξίζει αυτή η απουσία – ηρεμίας και ανθρώπων. Γι’ αυτό θα βρεθούμε και θα φωνάξουμε πιο δυνατά, αφενός για τους φίλους μας που δεν μπορούν πια και αφετέρου γιατί κανείς μας δεν θα αντέχει την Παρασκευή να βρίσκεται μόνος του. Δεν γεννηθήκαμε για να μετράμε νεκρούς και δεν θέλουμε να συνηθίσουμε τον φόβο. Δεν θα σωπάσουμε μέχρι να νιώσουμε ασφαλείς. Δεν θέλουμε να γίνουμε η γενιά που συνέχεια θα πενθεί αλλά η γενιά που έμαθε να διεκδικεί. Χωρίς φόβο.

ΤΖΙΦΑΣ ΜΙΧΑΛΗΣ

Συνταξιούχος ιδιωτικός υπάλληλος, Αθήνα

Να ακουστεί η φωνή μας δυνατά!

Οπως και την προηγούμενη φορά, έτσι κι αυτή θα πάω κι εγώ στο συλλαλητήριο για το έγκλημα στα Τέμπη. Ως παππούς και ως άνθρωπος, θέλω να συμπαρασταθώ με την παρουσία μου σε αυτούς τους γονείς που έχασαν τα παιδιά τους τόσο άδικα και παλεύουν με τη φωνή τους να αποδοθεί δικαιοσύνη σε όλους τους υπεύθυνους, που με την αδιαφορία και με τυχόν σκοπιμότητες οδήγησαν τόσες ψυχές στον θάνατο. Πρέπει όλοι να είμαστε εκεί και να ακουστεί η φωνή μας πολύ δυνατά.

ΑΝΝΑ ΒΕΝΙΑΝΑΚΗ, ΙΩΑΝΝΑ ΡΕΜΠΕΛΑΚΟΥ

Μαθήτριες Γ’ Λυκείου, Θεσσαλονίκη

Αδικία μπροστά στα μάτια μας

28 Φεβρουαρίου 2025, όλοι και όλες κατεβαίνουμε στην πορεία. Αυτή η μέρα όσο κι αν συνθλίβει άλλο τόσο εύκολα ενώνει τους ανθρώπους, έχοντας ως κοινό τόπο την απόδοση δικαιοσύνης. Ολοι, διαφορετικών πολιτικών πεποιθήσεων, κατεβαίνουν και διαμαρτύρονται. Εμείς, ως μαθήτριες, επιλέγουμε να κατέβουμε στην πορεία γιατί πιστεύουμε πως ακόμη μεγαλύτερο έγκλημα από αυτό που διαπράχθηκε στο τρένο είναι η συγκάλυψή του. Η συγκέντρωση αυτή σχετίζεται άμεσα με το μέλλον μας, διότι με το να εθελοτυφλούμε «σκάβουμε τον λάκκο» όχι μόνο τον δικό μας αλλά και των επόμενων γενιών. Η συνειδητή αδιαφορία της κυβέρνησης αφήνει το πρόβλημα άλυτο και εμποδίζει τη λύτρωση των οικογενειών των θυμάτων. Μαθητές και μαθήτριες οφείλουμε να είμαστε εκεί για να εκφράσουμε την απογοήτευση και την οργή για την αδικία που εξελίσσεται μπροστά στα μάτια μας.

ΜΕΝΙΟΣ ΞΥΔΑΣ

Διανομέας, Αθήνα

Δεν αντέχω άλλη ατιμωρησία

Η Παρασκευή 28η Φλεβάρη 2025 είναι μέρα απεργίας, που μπορώ να διεκδικήσω τα αυτονόητα. Για μένα, όμως, είναι κάτι πολύ παραπάνω. Είναι μέρα που πρέπει να διεκδικήσω, να μάθω την αλήθεια, να αποδοθεί δικαιοσύνη για τους ανθρώπους που έφυγαν τόσο άδικα. Ζητούμε αξιοπρέπεια, για εμάς, τους φίλους μας, τα παιδιά μας, τους γονείς μας. Δεν φοβάμαι το κλίμα τρομοκρατίας που πάνε να στήσουν. Τολμώ να βάλω για λίγο τον εαυτό μου στη θέση των ανθρώπων που έχασαν τα αγαπημένα τους πρόσωπα το βράδυ της 28ης Φλεβάρη 2023 και αυτό που σκέφτομαι είναι να κάνω το ελάχιστο. Να περπατήσω μαζί με τους υπόλοιπους με ένα σύνθημα: να τιμωρηθούν όλοι όσοι είναι υπεύθυνοι και να περάσουμε το μήνυμα «ποτέ ξανά»! Η ανθρώπινη ζωή δεν διαπραγματεύεται. Να μην ξεχαστεί όπως άλλα εγκλήματα. Δεν αντέχω άλλη ατιμωρησία.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΝΤΑΛΛΑΣ

Συνταξιούχος και εργαζόμενος σε εταιρεία κούριερ, Λάρισα

Ε, όχι και να μας κουνούν το δάχτυλο

Συμμετέχω στις κινητοποιήσεις για το έγκλημα στα Τέμπη απολύτως συνειδητά και με όλη τη δύναμη της ψυχής μου. Από τη μέρα που συνέβη, ούτε στιγμή δεν φεύγουν από το μυαλό μου οι τραγικές μορφές των ανθρώπων που έχασαν τους δικούς τους λόγω των κρατικών παραλείψεων. Η αλαζονεία των υπευθύνων ξεπέρασε κάθε όριο, καθώς συνεχίστηκε με την επιχείρηση συγκάλυψης και αλλοίωσης του χώρου του εγκλήματος. Σήμερα, δύο χρόνια μετά, αντί όλοι αυτοί να σιωπούν προκαλούν ακόμη περισσότερο. Τότε σήκωναν και μας κουνούσαν το δάχτυλο, τώρα «σηκώνουν» τη φωνή και ειρωνεύονται τους γονείς που έχασαν τα παιδιά τους εκείνη τη μοιραία νύχτα. Ως γονέας συμμετείχα, θα συμμετέχω, θα διαμαρτύρομαι και θα είμαι απέναντι σε κάθε αυθαιρεσία και αδικία όλων όσοι καθορίζουν τις ζωές μας.

ΧΡΥΣΑ ΜΑΣΤΟΡΟΔΗΜΟΥ

Εκπαιδευτικός-συγγραφέας, Λάρισα

Ας ελπίσουμε όλοι να πάρουν το μήνυμα

Η απεργία της 28ης Φεβρουαρίου έχει ιδιαίτερη σημασία, ειδικά για εμάς στη Θεσσαλία, καθώς συμπληρώνονται δύο χρόνια από το τραγικό σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη, όπου έχασαν τη ζωή τους 57 άνθρωποι – γνωστοί, παιδιά φίλων ή συγγενών, ενώ θα μπορούσε να είναι και δικά μας παιδιά. Σκοπός είναι να αποτελέσει μια σημαντική κινητοποίηση της κοινωνίας για την απόδοση δικαιοσύνης, την ανάληψη ευθυνών και την προώθηση μέτρων για την ασφάλεια στις μεταφορές, προκειμένου να αποτραπούν μελλοντικές τραγωδίες, χωρίς να χρωματιστεί, καθώς ευθύνη έχει όχι μόνο η τωρινή κυβέρνηση, αλλά και όλοι οι πολιτικοί ιθύνοντες του τόπου που διαχρονικά βάζουν σε δεύτερη μοίρα την ασφάλειά μας. Οι Ελληνες αξίζουμε να μας συμπεριφέρονται σαν ευρωπαίους πολίτες και να φροντίζουν όλοι την υγεία και την ασφαλή μετακίνησή μας. Ας ελπίσουμε να πάρουν όλοι το μήνυμα!