Είναι λυπηρό αλλά για μία ακόμη φορά οι ελληνικές αρχές ασφαλείας αποδείχθηκαν ανίκανες να περιφρουρήσουν αποτελεσματικά μια μεγάλη λαϊκή σύναξη και να την οδηγήσουν σε μια απόλυτα ειρηνική ολοκλήρωσή της. Δεν μπορώ να λησμονήσω τις φορές που είχα εκφράσει την αγανάκτησή μου με την προφανή αδράνεια της προηγούμενης «πρώτη φορά Αριστερά» κυβέρνησής μας σε παρόμοια φαινόμενα. Και φαινόταν τότε προφανές πως μια κυβερνητική αλλαγή θα άλλαζε τα πράγματα προς το καλύτερο και το αποτελεσματικότερο. Δυστυχώς, εκτός από κάποιες αρχικές αναλαμπές, η κατάσταση έχει ξανά κυλήσει στις ίδιες πατροπαράδοτες και συνήθεις πρακτικές.
Ο,τι βλέπαμε πάντα συνεχίζουμε να βλέπουμε και τώρα. Ασύδοτοι κουκουλοφόροι διεισδύουν ανεμπόδιστα σε λαϊκές συγκεντρώσεις και με πράξεις βανδαλισμού και καταστροφής τις εκτρέφουν από τον στόχο και τους ρυθμούς τους.
Η αστυνομία ακολουθεί τις γνωστές τακτικές. Χωρίς κάποιο ειδικό σχέδιο σύλληψης και περικύκλωσής τους προχωρεί σε ατελέσφορες κι επικίνδυνες ρίψεις δακρυγόνων, σε αδιέξοδες αψιμαχίες και δίχως αποτέλεσμα λίγες συλλήψεις. Παραμένει πάντα αναπάντητο το ερώτημα γιατί υπάρχει μόνιμα τέτοια αναποτελεσματικότητα; Ακόμα και στο ζήτημα μεμονωμένων άνομων πράξεων, όπως διαφόρων μπαχαλάκηδων ή βανδαλισμών τύπου Ρουβίκωνα, οι αρχές ασφαλείας παραμένουν αδρανείς ή αδύναμες να επιβάλουν την τάξη και τον σεβασμό του νόμου. Και μάλιστα, σε μια εποχή που η συντριπτική πλειονότητα της κοινής γνώμης απαιτεί την επιβολή της κοινωνικής ηρεμίας και ειρήνης. Τι ακριβώς εμποδίζει τις αρχές ασφαλείας από το να εγκαταλείψουν τις αδόκιμες πρακτικές του παρελθόντος – καπνογόνα, χημικά, αψιμαχίες – και να προχωρήσουν σε καινούργιες τακτικές. Οπως οι περισσότερες σύγχρονες αστυνομίες του κόσμου. Η χρήση αντλιών χρωματιστού νερού, που δείχνει αργότερα και τους υπεύθυνους των όποιων αστικών ταραχών, τα επιχειρησιακά σχέδια περικύκλωσης των όποιων κουκουλοφόρων ταραξιών, η αυστηρή ουδετεροποίηση των χώρων εκδήλωσης μιας μαζικής συγκέντρωσης καθώς και η υιοθέτηση μιας διαφορετικής επιχειρησιακής στρατηγικής. Χώρες όπως η Βρετανία, η Ρωσία, η Κίνα κ.ά. υιοθετούν τώρα πλέον στρατηγικές «επιχειρήσεων χαμηλής έντασης» (low intensity operations) που εξαρθρώνουν από τη ρίζα τους τέτοια φαινόμενα ανομίας και επιβάλλουν απόλυτο σεβασμό στον νόμο και στην κοινωνική ομαλότητα.
Είναι απαραίτητο και οι δικές μας αρχές ασφαλείας να υιοθετήσουν νέες τακτικές που να ξεπερνούν τις όποιες πολιτικές θεωρήσεις, που εκτιμούν πως το πολιτικό κόστος των όποιων αποτελεσματικών παρεμβάσεων πρέπει να παίζει κυρίαρχο ρόλο. Η κοινωνία είναι πλέον ώριμη να δεχθεί πως η ανοχή των όποιων συμπεριφορών διατάραξης της κοινωνικής ειρήνης οφείλει να παταχθεί. Οι μεμονωμένες αντιδράσεις όσων εκτιμούν πως ανάμεσα στα ανθρώπινα δικαιώματα είναι και η μπαχαλοποίηση της ομαλής ζωής των συμπολιτών τους θα πρέπει αντικειμενικά να περιθωριοποιηθούν. Η «δικτατορία του νόμου» οφείλει να αρχίσει να γίνεται σεβαστή. Δεν μπορεί ο καθένας να κάνει του κεφαλιού του και να θεωρεί ατομικό του δικαίωμα την ανατροπή της ζωής όποιων συμπολιτών του αντιπαθεί τις απόψεις, τις ιδέες και τον τρόπο συμπεριφοράς.