Ακουσα, και ύστερα διάβασα προσεκτικά, τη χθεσινή ομιλία του Νίκου Ανδρουλάκη στη Βουλή. Κατηγόρησε την κυβέρνηση, τον Αχιλλέα Καραμανλή, το επιτελικό κράτος, τον Τριαντόπουλο, μίλησε σαν χημικός για την πυρόσφαιρα, σαν ντετέκτιβ για την αλλοίωση του τοπίου, ηθικολόγησε και μηδένισε τις πολιτικές μέσω των οποίων η ΝΔ ξανακυβερνά για δεύτερη τετραετία. Λέξη όμως δεν είπε για τα φυσικά πρόσωπα που βαρύνονται με την ευθύνη του δυστυχήματος. Λες και δεν υπάρχει ατομική ευθύνη κανενός, λες και για όλα φταίει ο πατερούλης-κράτος και οι διαχειριστές του.
Τι είδους δικαιοσύνη, όμως, μπορεί να αποδοθεί χωρίς τον καταλογισμό των ευθυνών στα πρόσωπα που πρωτίστως ευθύνονται; Τι ήταν αυτά τα πρόσωπα; Εξωγήινοι; Ποιος τα διόρισε; Ποια ήταν τα προσόντα τους; Γιατί δεν εκτέλεσαν τα καθήκοντά τους; Ποιοι δεν τήρησαν τα πρωτόκολλα ασφαλείας; Και στη συνέχεια, γιατί τα τρένα συνυφαίνονται με το πιο αντιπαραγωγικό Δημόσιο; Γιατί η εποπτική Αρχή των σιδηροδρόμων δεν έλεγξε τις παραλείψεις του κράτους; Ποιοι συστηματικά κλέβουν και προκαλούν ζημιές στο δίκτυο; Γιατί δεν ελέγχονται; Ποιοι τους προστατεύουν; Ποιοι καλύπτουν τα κρούσματα διαφθοράς που έχουν αποκαλυφθεί; Γιατί πολεμήθηκε εξαρχής, με αποτέλεσμα να απομακρυνθεί από την εξεταστική επιτροπή διερεύνησης, ο μάνατζερ Θανάσης Ζηλιασκόπουλος, ο μόνος που τα έβαλε αποτελεσματικά με τη διαφθορά και την κακοδιοίκηση στους σιδηροδρόμους;
Ο Νίκος Ανδρουλάκης αγνοεί τα πραγματικά ερωτήματα. Γι’ αυτό δεν είναι αξιόπιστος.