Σωστά ο Πρωθυπουργός υποβάθμισε τη διαμαρτυρία με τρικάκια που πέταξαν από το θεωρείο τρεις νέοι, μέλη της Νέας Αριστεράς, το βράδυ που έκλεινε η κοινοβουλευτική συζήτηση για την πρόταση μομφής. Ο ακτιβισμός αυτού του τύπου πλήττει τους τύπους της κοινοβουλευτικής διαδικασίας. Αλλά συχνά οι τύποι κρύβουν και την ουσία: η Βουλή δεν είναι αγορά, δρόμος ή πλατεία. Είναι ο χώρος της πολιτικής αντιπαράθεσης εκλεγμένων αντιπροσώπων, κι είναι σημαντική στις δημοκρατίες η έννοια της αντιπροσωπευτικότητας – αφού, όπως ήδη έχει καταγραφεί από τα χρόνια του Αναστασίου Πολυζωίδη, η Βουλή ενεργεί χάριν του λαού, στο όνομα του λαού αλλά δεν είναι ο λαός.
Η διαμαρτυρία μέσα στην αίθουσα της συνεδρίασης από επισκέπτες είναι εκδήλωση αμεσοδημοκρατική. Κι η εντολή του Πρωθυπουργού να μη διωχθούν οι συλληφθέντες για τη διαμαρτυρία ήταν άστοχη. Επειδή αφενός συνιστά υποχώρηση έναντι του νοήματος του κοινοβουλευτισμού. Αφετέρου δίνει το μήνυμα ότι η «τσάμπα επανάσταση», που διεκδικούν οι μπαχαλάκηδες στον δρόμο, είναι δυνατή ακόμα και στο Κοινοβούλιο.
Για παιδευτικούς λόγους αλλά και για λόγους σεβασμού στους θεσμούς και στην αντιπροσωπευτική δημοκρατία, ο Πρωθυπουργός δεν έπρεπε να παρέμβει υπέρ του ατιμώρητου των νεαρών της Νέας Αριστεράς. Ας μάθουν κι αυτοί να αναλαμβάνουν το κόστος των επιλογών τους.