Ανήμερα την ορκωμοσία του Κωνσταντίνου Τασούλα ως Προέδρου της Δημοκρατίας,
«ΤΑ ΝΕΑ» ανοίγουν τη συζήτηση:
τι είδους Πρόεδρο θέλουμε; Μπορεί
ο ένοικος της Ηρώδου Αττικού να θεωρείται θεσμικό αντίβαρο στην εξουσία της κυβέρνησης; Κι αν όχι, υπάρχει μόνο για τις κορδέλες και τις ανθοκομικές εκθέσεις; Το θέμα, προεκτάσεις του οποίου έχουν τεθεί στη δημόσια σφαίρα προς συζήτηση και με αφορμή τη συνταγματική αναθεώρηση, ξεκινάει από μια διαφωνία.
Ο συνταγματολόγος Νίκος Κ. Αλιβιζάτος, διαβάζοντας το άρθρο του Ι.Κ. Πρετεντέρη (11/3/2025) για τη θεσμική επίγνωση με την οποία η Κατερίνα Σακελλαροπούλου αντιμετώπισε τον ρόλο της τα τελευταία πέντε χρόνια, αντιλαμβανόμενη πως ένας ΠτΔ δεν λειτουργεί ως ελεγκτής της κυβέρνησης, έστειλε μια επιστολή εξηγώντας τους λόγους για τους οποίους το ίδιο το Σύνταγμα, με τις εξουσίες που δίνει στον Πρόεδρο, του αποδίδει ρόλο θεσμικού αντιβάρου. Με τη σειρά του, ο Πρετεντέρης απαντάει με τρία επιχειρήματα, βασισμένα κυρίως στη διαχείριση του θεσμού από τους Προέδρους που πέρασαν κατά τη Μεταπολίτευση.