Πριν ρίξει αυλαία το τριήμερο συνέδριο «Ελλάδα Μετά VIIΙ: Η Ευρώπη, η Ελλάδα και ο καταιγισμός των νέων προκλήσεων» του Κύκλου Ιδεών, με την καθιερωμένη παρέμβαση του Ευάγγελου Βενιζέλου, ήρθε και η αναφορά που ενδεχομένως προκάλεσε τη μεγαλύτερη αίσθηση. Αναφέρομαι στην προτροπή του προς τον πρώην πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά να απομακρυνθεί από την ενεργό και καθημερινή πολιτική, όπως έχει πράξει, σημείωσε, και ο ίδιος. Και παρά το ότι ομολογώ πως ο Βενιζέλος το έθεσε όσο πιο κομψά γινόταν, η αλήθεια είναι πως ήχησε «κάπως» αυτή η ευγενική παραίνεση προς έναν πρώην πρωθυπουργό από τον ίδιο τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησής του.
«Μια ουσιώδης όψη της πολιτικής»
Εχει αξία να σας παραθέσω τα ακριβή του λόγια – των οποίων είχε προηγηθεί βεβαίως η αναγκαία διευκρίνιση πως ναι μεν υπάρχει μεταξύ των δύο μια διαμορφωμένη «πολύ στενή φιλική σχέση, βασισμένη στην αμοιβαία εκτίμηση», εντούτοις, όπως σημείωσε ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, «ο καθένας ακολουθεί τον δικό του δρόμο και έχει τις δικές του αντιδράσεις και εκτιμήσεις στα πράγματα», ως αποτέλεσμα υφιστάμενων διαφορών, αξιακών και πολιτικών. «Θα του έλεγα με πολύ μεγάλη αγάπη», ανέφερε χαρακτηριστικά ο Βενιζέλος, «γιατί έχουμε ζήσει μια κοινή ιστορική εμπειρία, ότι πρέπει να αντιμετωπίζουμε τα πράγματα σε συνάρτηση με την Iστορία και ως εκ τούτου εγώ έχω κρατήσει μια στάση που ξέρετε, δηλαδή έχω απομακρυνθεί από την ενεργό και καθημερινή πολιτική, γιατί πιστεύω ότι αυτό που κάνω είναι μια πιο ουσιώδης όψη της πολιτικής, και θα του έλεγα μήπως ήθελε να εκτιμήσει το ενδεχόμενο να ακολουθήσει τον ίδιο δρόμο».
Εκτός γραμμής για την Προανακριτική
Η κίνηση δεν ήταν ξαφνική. Πριν ακόμη κι από τον ανασχηματισμό και, βέβαια, προτού ανακοινώσει ο Χρήστος Τριαντόπουλος την επιθυμία του στον Παναγή Καππάτο και τα μέλη της Προανακριτικής Επιτροπής να παραπεμφθεί απευθείας στο Δικαστικό Συμβούλιο, πληροφορούμαι πως είχαν γίνει συζητήσεις στο Μέγαρο Μαξίμου για την εκδοχή της «fast track» διαδικασίας, με την οποία είχε διαφωνήσει ο Μάκης Βορίδης. Δεν υπονοώ βεβαίως, ούτε και το πιστεύω, πως αυτή η ένστασή του σχετίζεται και με την έξοδό του από την ομάδα του Μαξίμου. Απλώς διερωτώμαι αν ο ίδιος επιλέξει να εκφράσει και δημοσίως αυτή τη διαφωνία του και, ακόμη περισσότερο, τι θα συμβεί εάν το πράξει…
Ερχεται η τρίτη Belharra
Μέσα στο καλοκαίρι η Ελλάδα θα διαθέτει πλέον τρεις φρεγάτες FDI που μπορεί μεν να είναι σε διάφορα στάδια της κατασκευής τους, αλλά το σημαντικό είναι πως, όπως μου επισημαίνουν, αυτά θα είναι «προχωρημένα» σε τέτοιο βαθμό που και τα τρία πλοία «θα είναι στο νερό». Συγκεκριμένα, μαθαίνω και σας το μεταφέρω πως η φρεγάτα «Φορμίων» θα καθελκυστεί και θα πέσει στο νερό. Η πρώτη φρεγάτα, «Κίμων», θα λάβει την ειδική διαμόρφωση των κάθετων εκτοξευτών που έχουν οι άλλες δύο, οι οποίες είναι υπό κατασκευή, αυξάνοντας τον αριθμό των αντιαεροπορικών πυραύλων Aster, ενώ ακούω πως θα παραδοθεί στο Πολεμικό Ναυτικό στο τέλος του έτους. Οι διαπραγματεύσεις, επίσης, για την τέταρτη φρεγάτα είναι σε τελικό στάδιο, ενώ περισσότερα επ’ αυτού θα γίνουν γνωστά μέσα από τις ανακοινώσεις για το δωδεκαετές εξοπλιστικό πρόγραμμα που θα κάνει ο ίδιος ο Πρωθυπουργός στη Βουλή τον Απρίλιο.
Ερωτήματα για μια δεξίωση
Η δεξίωση στον Λευκό Οίκο για την 25η Μαρτίου είναι η σημαντικότερη εκδήλωση για την ελληνοαμερικανική κοινότητα. Συγχρόνως, όμως, είναι και μια βασική αιτία διχασμού και αντιπαράθεσης για την Ομογένεια. Ο λόγος έχει να κάνει με την παντελή έλλειψη διαφάνειας και λογοδοσίας εκ μέρους των προσώπων που διαχειρίζονται την εκδήλωση, με αποτέλεσμα κάθε χρόνο να γίνεται «σφαγή» για τις προσκλήσεις. Ενδεικτικό του «μυστηρίου» που περιβάλλει τη δεξίωση είναι ότι οι μεγαλύτερες ελληνοαμερικανικές οργανώσεις αλλά και ορισμένοι από τους πιο ισχυρούς παράγοντες της Ομογένειας δεν γνωρίζουν τίποτα για τη διαδικασία της οργάνωσης και για τα κριτήρια επιλογής των καλεσμένων. Παρ’ όλα αυτά, όλοι μπορούν να ταυτοποιήσουν τον πατέρα Αλέξανδρο Καρλούτσο και τον λομπίστα Μάικ Μάνατο ως τα πρόσωπα που για χρόνια ολόκληρα πρωταγωνιστούν σε αυτή τη διαδικασία. Στη δυσαρέσκεια που υπάρχει έρχεται να προστεθεί το γεγονός ότι κάθε χρόνο καλείται μεγάλος αριθμός επισκεπτών από την Ελλάδα, οι οποίοι δεν συνδέονται με την Ομογένεια και τις ελληνοαμερικανικές σχέσεις.
Αυτό το γεγονός έχει εντείνει τη δυσαρέσκεια εναντίον του πατέρα Καρλούτσου και του Μάικ Μάνατου, οι οποίοι κατηγορούνται ότι έχουν μια… ιδιοκτησιακή αντίληψη σχετικά με την ελληνική δεξίωση στον Λευκό Οίκο. Αν και δεν έχουν δώσει ποτέ εξηγήσεις γιατί κάθε χρόνο βλέπουμε τόσους καλεσμένους από την Ελλάδα, οι κακές γλώσσες λένε ότι τα εισιτήρια μοιράζονται για την εξυπηρέτηση μιας προσωπικής ατζέντας, η οποία δεν έχει να κάνει σε τίποτα με την Ομογένεια. Πάντως ακούγεται ότι φέτος τα πράγματα θα είναι διαφορετικά και ότι η κυβέρνηση του Ντόναλντ Τραμπ αποφάσισε να ασκήσει μεγαλύτερο έλεγχο στην εκδήλωση, προσπαθώντας να βάλει μια τάξη. Ας ελπίσουμε ότι αυτοί που διαχειρίζονται τη δεξίωση στο όνομα της Ομογένειας θα δώσουν εξηγήσεις ώστε κάποια στιγμή το μυστήριο να λυθεί.