Διαβάζω διάφορα σημειώματα για τον θάνατο του μεγάλου κριτικού της λογοτεχνίας, Δημήτρη Ραυτόπουλου, που επιμένουν να τον αναφέρουν ως αριστερό, χωρίς να έχει τη δυνατότητα, ως τεθνεώς, να πει σε όσους ισχυρίζονται αυτό το πράγμα ότι παραχαράσσουν και τη ζωή του και τις πεποιθήσεις του.
Ο Δημήτρης Ραυτόπουλος ήταν αριστερός, αλλά μετά το 1967, όταν έφυγε από την Ελλάδα, αλλά και μετά τα γεγονότα του 1968 στη Γαλλία, δεν ήθελε να προσδιορίζεται έτσι. Ακόμα και η εμπειρία του με την ανοιχτή «Αυγή» του 1979-1980, όπου έγραψε μερικές επιφυλλίδες, ήταν απογοητευτική. Στο τέλος, κάποια στιγμή, οι κομματικοί επιχείρησαν να υποβαθμίσουν τον αμφισβητησιακό του λόγο και, βέβαια, δεν του έδωσαν τη δυνατότητα απάντησης. Εκεί, νομίζω, τελείωσε κάθε αυταπάτη.
Τι ήταν ο Δημήτρης Ραυτόπουλος; Ενας ελεύθερος άνθρωπος ή, αν θέλει κανείς να εξειδικεύσει ακόμα περισσότερο, ένας φιλελεύθερος δημοκράτης ανοιχτών οριζόντων. Και δεν ήταν αριστερός επειδή όλα τα αριστερά πειράματα που είχε στον νου κατέληξαν σε αυταρχισμούς και ολοκληρωτισμούς. Δεν είναι τυχαίο ότι συχνά επικαλούνταν τη σκέψη και την πράξη του Λέζεκ Κολακόφσκι, ο βασικός πυρήνας της σκέψης του οποίου ήταν ότι ο σταλινισμός και κάθε άλλο αυταρχικό αριστερό ρεύμα δεν ήταν διαστρέβλωση του μαρξισμού, αλλά λογική κατάληξή του. Ας βλέπουμε τα πράγματα ωμά και ας διαλύουμε τις παρεξηγήσεις.