Διαβάζω εδώ κι εκεί ότι το ΠΑΣΟΚ εισήλθε σε νέα σοβαρή φάση εσωστρέφειας, επειδή ανεστάλη για έναν χρόνο η κομματική ιδιότητα της Κατερίνας Μπατζελή και εξέπεσε των θέσεων που είχε στην οργανωτική δομή του Κινήματος για το ίδιο διάστημα. Διαπιστώνω ότι υπάρχει ένας υπερτονισμός της σχετικής «εκτίμησης» στα μέσα ενημέρωσης, έντυπα και ηλεκτρονικά, που πρόσκεινται στην κυβέρνηση (στο 95% δηλαδή, γιατί το υπόλοιπο 5%, που δεν ελέγχεται, ούτε που ασχολήθηκε με το θέμα), άρα δεν χρειάζεται καμία παρότρυνση από μέρους μου για να εξαχθούν τα ανάλογα συμπεράσματα. Καθένας καταλαβαίνει γιατί και καθένας αντιλαμβάνεται τι σκοπούς εξυπηρετεί η τεχνητή διόγκωση. Η Κατερίνα έκανε και αυτή μια δήλωση για να διαμαρτυρηθεί για την απόφαση, προβλήθηκε με τον μεγαλύτερο δυνατό τρόπο και αυτή η δήλωση, χθες φιλοξενήθηκε και στο Σκάι και σε κάτι ραδιόφωνα για περισσότερη δημοσιότητα, και κάπως έτσι συντηρήθηκε η εικόνα ενός κόμματος το οποίο συμπεριφέρθηκε έτσι στην Μπατζελή, και πολύ περισσότερο όσοι θα ήθελαν να το ακολουθήσουν πού να τρέχουν τώρα, άσε καλύτερα. Στο Μέγαρο Μαξίμου, δεν άνοιξαν βέβαια σαμπάνιες, αλλά, όσο να πεις, μερικά συγχαρητήρια αντάλλαξαν μεταξύ τους. Αλλη μία επιτυχία στον αγώνα να περάσει το δίλημμα «Μητσοτάκης ή χάος».
Με ύφος «διδακτικό»
Η Μπατζελή τώρα, η φίλη μου η Κατερίνα, μπορεί να τα «μπουρδούκλωσε» (κατά το κοινώς λεγόμενο) σχετικά με το γιατί βρέθηκε ενώπιον του Πειθαρχικού του ΠΑΣΟΚ, αλλά δεν το βρήκα παράλογο. Ακόμη και ότι είναι «θύμα» ενός βίντεο της «Ομάδας Αλήθειας» – μόδα είναι αυτή, παίζει δυνατά ως θέμα –, λογικό θεωρώ ότι έθεσε εαυτόν κάτω από τη συγκεκριμένη «ομπρέλα». Η ουσία είναι ότι επί του θέματος τοποθετήθηκε και ο δήμαρχος με το… πασοκόμετρο στο χέρι, ο Χάρης Δούκας. Ο οποίος μεταξύ άλλων (μπλα… μπλα…) δήλωσε και τα ακόλουθα:
«Οι διαγραφές, ακόμη και με επιχειρήματα για αστοχίες, δεν έλυσαν ποτέ και ούτε θα λύσουν πολιτικά προβλήματα. Η παράταξη χρειάζεται ομοψυχία και σχέσεις εμπιστοσύνης, οι οποίες χτίζονται με συλλογικές λειτουργίες και συντροφικότητα»!!!
Ο δήμαρχος ο οποίος απέφυγε να κάνει ΕΠΩΝΥΜΩΣ δήλωση για τα όσα συνέβησαν στα Εξάρχεια και εξακολουθούν να συμβαίνουν στον Λόφο του Στρέφη, αισθάνθηκε την ανάγκη να τοποθετηθεί για το θέμα και με ύφος «διδακτικό» (μας και τους) εξήγησε ότι «η παράταξη (το ΠΑΣΟΚ δηλαδή) χρειάζεται ομοψυχία και σχέσεις εμπιστοσύνης»!
Κοινό μυστικό
Δάσκαλε που δίδασκες δηλαδή… Ακριβώς το αντίθετο απ΄ ό,τι υπαγόρευσε τη στάση του απέναντι στον Ανδρουλάκη, όταν τον «τρύπησε» στα πλευρά, θέτοντας υποψηφιότητα για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ πέρυσι. Με τον οποίο υποτίθεται ότι τους συνέδεε και προσωπική φιλία. Αφήνω δε κατά μέρος ότι όφειλε να ήταν και ευγνώμων απέναντί του, διότι τον ανέσυρε από την αφάνεια και τον έχρισε υποψήφιο του ΠΑΣΟΚ σχεδόν… παρακαλετά, διότι ο δήμαρχος με το… πασοκόμετρο φοβόταν ότι θα εκτεθεί και δεν ήθελε.
Και πρόκειται για τον ίδιο ο οποίος στους επτά μήνες που μας χωρίζουν από την ήττα του, τον περασμένο Οκτώβριο στις εσωκομματικές εκλογές, δεν έχει συμβάλει στο παραμικρό για όσα επικαλείται, περί ομοψυχίας και συντροφικότητας. Κοινό μυστικό είναι στο ΠΑΣΟΚ. Τι να λέμε τώρα…
(Ενα άλλο κοινό μυστικό είναι ότι κατά την προεκλογική μάχη για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ η Μπατζελή συμπεριλαμβανόταν μεταξύ των στενών συνεργατών του…)
Στη Βαρβάκειο
Και κάτι γενικότερο, που αφορά την αντιπολίτευση. Χθες, με λίγη ώρα διαφορά, επισκέφθηκαν, κατά τα ειωθότα, τη Βαρβάκειο Αγορά στο κέντρο της Αθήνας ο Νίκος Ανδρουλάκης και ο Σωκράτης Φάμελλος. Εκαναν μια βόλτα ανάμεσα στους βρωμερούς διαδρόμους (ήθελα να ‘ξερα, ο δήμαρχος με το… πασοκόμετρο θα ασχοληθεί ποτέ με αυτό το… ζέον θέμα; Το οποίο, πλην των άλλων, εγκυμονεί τεράστιους κινδύνους για την υγεία των ανθρώπων…) και μετά προέβησαν σε δηλώσεις. Για το «ακριβότερο» πασχαλινό τραπέζι, το ακριβότερο όλων των τελευταίων ετών, την αισχροκέρδεια κ.λπ. κ.λπ.
Δεν θέλω να τους το χαλάσω των δύο αρχηγών, αλλά… ήμουνα νιος και γέρασα με αυτού του είδους τις ατάκες! Πάντα, Μεγάλη Τετάρτη, αρχηγοί των κομμάτων της αντιπολίτευσης περνούσαν μια βόλτα από τη Βαρβάκειο για να δηλώσουν εν συνεχεία, ανάμεσα σε χασάπηδες και σφάγια, ότι το πασχαλινό τραπέζι θα είναι είτε το ακριβότερο από ποτέ είτε πολυτέλεια. Και πάντα τους διέψευδε η πραγματικότητα. Γιατί έκαναν αντιπολίτευση για την αντιπολίτευση. Οχι για την ουσία. Αν θέλεις να καταγγείλεις την ακρίβεια, κάνε το σοβαρά, με στοιχεία, με αποδείξεις. Εντόπισε τις πηγές της. Φτάσε εκεί που δρουν τα κυκλώματα, που ανθεί η αισχροκέρδεια. Οχι με μια πασχαλινή βόλτα στη Βαρβάκειο…
Η… επιτραπέζια ελιά
Σε συνέχεια του προηγούμενου, και ειδικότερα στο σκέλος που αφορά το είδος της αντιπολίτευσης που ασκείται στην κυβέρνηση, έχω να αναφέρω το εξής. Παρέλαβα χθες, Μεγάλη Τετάρτη, βαρύγδουπη ανακοίνωση της Νέας Αριστεράς – υποθέτω, ήταν η πρώτη πολιτική κίνηση μετά την παρ΄ ολίγον διάσπαση του Σαββατοκύριακου. Η ανακοίνωση ανέφερε ότι ο πρόεδρος Χαρίτσης και οι οκτώ βουλευτές του κόμματος εγκαλούν την κυβέρνηση για το ότι δεν έχει πράξει τίποτε σχετικά με τους δασμούς του Τραμπ στην… επιτραπέζια ελιά!!
Δεν θα σχολιάσω κάτι. Δεν έχει και νόημα άλλωστε. Εδώ, ολόκληρος ο κόσμος δεν ξέρει τι του γίνεται με τους δασμούς του Τραμπ, ο καημός της Νέας Αριστεράς είναι η επιτραπέζια ελιά, την οποία δεν προστατεύει η κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Δεν ξέρω για τη Μεσσηνία απ΄ όπου κατάγεται ο πρόεδρος Χαρίτσης, αλλά στην υπόλοιπη Ελλάδα για κάτι τέτοια λένε… good wines…
Και εδραιώνουν τον Μητσοτάκη στη θέση του…
Επιμένει στις αγωγές
Παρακολουθώ αυτό το σίριαλ που έχει ως πρωταγωνιστή τον Σπύρο Μπιμπίλα, τον βουλευτή της Ζωής (Κωνσταντοπούλου) και τα παιδιά του πρόσφατα εκλιπόντος Αλέξη Κούγια. Ο Κούγιας που εν ζωή είχε συγκρουστεί σκληρά με πολλούς και διάφορους, ήταν ακραία μαχητικός και πολλές φορές ξέφευγε από αυτό που θεωρείται παραδεκτό. Αλλά έφυγε από τη ζωή. Πάρα πολλοί με τους οποίους είχε συγκρουστεί ανακοίνωσαν ότι δεν πρόκειται να διεκδικήσουν τίποτε από τα παιδιά του. Οχι όμως ο περί ου ο λόγος Μπιμπίλας. Που επιμένει στις αγωγές που είχε υποβάλει κατά του Κούγια. Δηλαδή τι ακριβώς κάνει, δεν έχω καταλάβει. Εκδικείται έναν νεκρό στο πρόσωπο των παιδιών του, που ακόμη δεν έχουν συνειδητοποιήσει την απώλεια του πατέρα τους και δεν ξέρουν πού πατάνε και πού βρίσκονται; Η πρόεδρος Ζωή, η οποία υποτίθεται ότι είναι ευαίσθητη σε κάτι τέτοια θέματα, γιατί δεν τον «μαζεύει»; Πώς ανέχεται αυτή την ντροπιαστική συμπεριφορά και στάση από έναν βουλευτή της; Ωραίο παράδειγμα δίνει (αυτή, όχι ο Μπιμπίλας. Ο Μπιμπίλας αυτός είναι, δεν περιμένεις κάτι άλλο).