Αν απομονώσουμε την πορεία της Εφές στην τελική ευθεία της regular season της Euroleague θα βγάλουμε εύκολα το συμπέρασμα πως οι Τούρκοι είναι μια ομάδα που δεν θα ήθελε κανείς να βρει στον δρόμο του στα play offs. Γιατί; Γιατί είναι η πιο φορμαρισμένη ομάδα αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη, φτάνοντας τις οχτώ συνεχόμενες νίκες. Σε μια τόσο απαιτητική διοργάνωση δεν είναι εύκολο αυτό το… έργο. Αλλά πίσω από την εικόνα της Εφές, την οποία ο Παναθηναϊκός θα βρει μπροστά του στον δρόμο για το Αμπου Ντάμπι, κρύβονται μυστικά που μάλλον δεν ξέραμε πως υπάρχουν. Και θα κληθεί ο Εργκίν Αταμάν να τα βρει και να τα αντιμετωπίσει αν θέλει να υπερασπιστεί η ομάδα του τον τίτλο της.
Ποιο είναι το βασικό μυστικό της; Το ότι ο Λούκα Μπάνκι έκανε την ομάδα του να τρέξει περισσότερο στο γήπεδο. Από τις 94.2 κατοχές ανά αγώνα, η Εφές μετατράπηκε σε μια ομάδα που στα οχτώ τελευταία παιχνίδια της άλλαξε το τέμπο της και τον τρόπο που αγωνίζεται, φτάνοντας στις 97.4 κατοχές ανά αγώνα. Αν είχε αυτό το νούμερο σε όλη τη σεζόν, θα ήταν το τρίτο υψηλότερο στη Euroleague. Και πιθανότατα θα την έφτανε και πιο ψηλά από την έκτη θέση στην οποία και κατέληξε.
Στο ματσάρισμα με τον Παναθηναϊκό στα play offs, όσο κι αν πολλοί είναι αυτοί που λένε ότι η δύναμη της Εφές είναι στο δίδυμο των ψηλών της, δηλαδή στους Οτούρου και Πουαριέ που είναι οι… μετρ του pick and roll, αυτό που εν τέλει θα κρίνει την πρόκριση είναι οι γκαρντ. Ο Παναθηναϊκός έχει μια τετράδα πολύ υψηλής ποιότητας, με Ναν, Σλούκα, Γκραντ και Μπράουν. Και με την έλλειψη του Λεσόρ, είναι προφανές πως το πλεονέκτημα έδρας το έφεραν οι κοντοί του. Μη γελιέστε, οι κοντοί είναι αυτοί που στο σημερινό μπάσκετ κάνουν τη διαφορά. Αυτή η τετράδα θα βρει απέναντί της τον δαιμόνιο ακόμα και στα 32 του Λάρκιν, τον Πι Τζέι Ντοζίερ που η προσθήκη του άλλαξε πολλά και έφερε ισορροπία στο ρόστερ της Εφές, φυσικά τον Ελάιτζα Μπράιαντ που κάνει σεζόν καριέρας και παίρνει τις περισσότερες ευθύνες, αλλά και τον Ντάριους Τόμπσον. Οχι τόσο ποιοτική τετράδα όσο του Παναθηναϊκού, αλλά σίγουρα αρκετά… κλασάτη που δίνει τη δυνατότητα στον Μπάνκι να χτίζει σχήματα και τακτικές που μπορούν να βάλουν δύσκολα στον Παναθηναϊκό.
Ο ιταλός προπονητής πολλές φορές κάνει ό,τι και ο Εργκίν Αταμάν μέσα στο ματς: παίζει ταυτόχρονα με τρεις γκαρντ. Σαν να είχε… διαβάσει με έναν μαγικό τρόπο πως ο δρόμος θα τον φέρει απέναντι στον Παναθηναϊκό, που πολλές φορές παίζει ταυτόχρονα με τρεις κοντούς στο παρκέ ώστε να είναι πιο ευέλικτος και σαφώς πιο επικίνδυνος επιθετικά. Μένει να δούμε ποιος από τους δύο θα βρει τον… δάσκαλό του.
Δυνατή front line
Για να είμαστε ειλικρινείς, ο Παναθηναϊκός οφείλει να επικρατήσει στα… χαμηλά, γιατί η Εφές μοιάζει πιο ικανή στους ψηλούς. Με δεδομένο φυσικά ότι οι Πράσινοι δεν θα υπολογίζουν στον Ματίας Λεσόρ. Αν αγωνιζόταν εκείνος, θα μιλούσαμε διαφορετικά. Οι Οτούρου και Πουαριέ είναι το καλύτερο δίδυμο σε κατάσταση pick and roll στην Ευρώπη, την ώρα που ο Παναθηναϊκός είναι η ομάδα που οι αντίπαλοι παίρνουν τις περισσότερες προσπάθειες στη ρακέτα του με pick and roll. Σε αντίθεση με το «5», στο «4» ο Παναθηναϊκός δείχνει να υπερισχύει με Μήτογλου και – κυρίως – Χουάντσο απέναντι σε Σμιτς και Οσμάνι που είναι περισσότερο τεσσαροπεντάρια παρά καθαρά τεσσάρια. Και οι δύο πάουερ φόργουορντ του Παναθηναϊκού έχουν γρήγορα πόδια για να τους ακολουθήσουν και έξω, όπου συχνά – πυκνά τους βλέπουμε να βγαίνουν και να εκτελούν.
H Εφές παραμένει και με τον Μπάνκι μια ομάδα που περισσότερο θα κερδίσει με την επίθεσή της παρά με το τι κάνει στην πίσω γραμμή του γηπέδου. Γιατί έχει την ποιότητα και τους παίκτες που στην επίθεση μπορούν να πάρουν και να βάλουν μεγάλα σουτ, έχει κοντούς που πασάρουν και περιφερειακούς που σουτάρουν με καλά ποσοστά. Το θετικό είναι ότι απουσιάζει ο Μπομπουά που τραυματίστηκε και βγάζει έναν μπελά από το κεφάλι του Αταμάν. Πλην όμως υπάρχουν πολλοί παίκτες που οφείλεις να είσαι συγκεντρωμένος για να τους αντιμετωπίσεις. Με μια υποσημείωση: πως η Εφές έχει πολλά περισσότερα να προσέξει αν θέλει να έχει τύχη, γιατί όσο καλό κι αν είναι το ρόστερ της, ο Παναθηναϊκός έχει καλύτερο. Κι ας λείπει ο Λεσόρ.