Οσοι (τυχεροί) βρέθηκαν το βράδυ της Τετάρτης στο ΣΕΦ, δεν απήλαυσαν μόνο μια γοητευτική μπασκετική παράσταση από τον Ολυμπιακό, αλλά είδαν από κοντά έναν θρύλο της ομάδας: τον Ζάρκο Πάσπαλι. Ναι, τον μαυροβούνιο άλλοτε αστέρα των Ερυθρολεύκων, τον άνθρωπο που αρχές της δεκαετίας του ’90 ήρθε στο Λιμάνι και έπαιξε τον σημαίνοντα ρόλο του ώστε το τμήμα μπάσκετ να αναγεννηθεί και εν τέλει να απογειωθεί. Ο Ζάρκο, αυτός ο παικταράς των παλαιότερων χρόνων, έριξε τους σπόρους και τα υπόλοιπα είναι ιστορία που γράφεται έως και τις μέρες μας.
Πώς υποδέχθηκε προχθές το κοινό τον Πάσπαλι; Οταν οι αδελφοί Αγγελόπουλοι τον βράβευαν και του έδιναν τη φανέλα με το Νο 8, το σήμα κατατεθέν του μαυροβούνιου παλαίμαχου φόργουορντ, όλο το γήπεδο «σηκώθηκε στο πόδι». Νέοι και μεγαλύτεροι σε ηλικία αποθέωσαν τον Ζάρκο για τις στιγμές που πρόσφερε με τα χρώματα του Ολυμπιακού. Ορισμένοι ίσως δεν τον είχαν δει αγωνιζόμενο – και τι μ’ αυτό αλήθεια; Οι θύμησες και οι αναμνήσεις ταξιδεύουν στο πέρασμα του χρόνου. Αλλοι ίσως να μην ξεχνούν ακόμη το τι άκουσε ο Ζάρκο από τους οπαδούς του Ολυμπιακού το φθινόπωρο του ’94 στην πρώτη του εμφάνιση εναντίον της ομάδας τους, τότε που φόρεσε τη φανέλα του Παναθηναϊκού. Εγινε μονομιάς persona non grata. Ξεχάστηκαν οι τίτλοι πρωταθλήματος αλλά και η εκτόξευση έως τον τελικό της Ευρωλίγκας με το αγωνιστικό χτύπημα στα ημιτελικά εναντίον των Πρασίνων. Ολοι θυμούνταν τις χαμένες βολές και την αφλογιστία στο δεύτερο ημίχρονο στον τελικό του ’94 με τη Σαραγόσα αλλά και την «προδοσία» ένεκα της μετακίνησης στους Τριφυλλοφόρους.
Κι όμως, το βράδυ της περασμένης Τετάρτης ήταν λες και αποκαταστάθηκε η ιστορία. Ο Ζάρκο Πάσπαλι είναι ένα σημαντικό κομμάτι της σύγχρονης πορείας του μπασκετικού Ολυμπιακού και ως τέτοιος πρέπει να αντιμετωπίζεται. Ενας παίκτης που πήρε και έδωσε πολλά με την ερυθρόλευκη, ένας καπετάνιος σε στιγμές που το σκάφος είχε χαλασμένη πυξίδα και αναζητούσε να επανέλθει – ύστερα από περίοδο σε λήθαργο – σε υψηλές στροφές. Με ποδοσφαιρικούς όρους, ο Ζάρκο υπήρξε ένας… Δεληκάρης του μπάσκετ που επέστρεψε στο αληθινό και απάνεμο λιμάνι του. Οι φίλαθλοι τον αγκάλιασαν όπως του έπρεπε. Και στο εξής ο Πάσπαλι, όπως και άλλοι που έκαναν ένα βήμα που ουδέποτε μέσα τους το πίστευαν, στο ΣΕΦ θα έχει την αναγνώριση που του αξίζει και με το παραπάνω.