Οι πρώτες δημοσκοπήσεις μετά το Πάσχα διαμορφώνουν ένα γνώριμο τοπίο ανισομερούς δικομματισμού, το οποίο κρύβει παγίδες και ευκαιρίες για όλους τους μεγάλους παίκτες – επιβεβαιώνοντας τη ρευστότητα που επικρατεί μετά το πλήγμα στα ποσοστά της ΝΔ και τις ανακατατάξεις που έφεραν οι προηγούμενοι μήνες.
1 Η οικονομία κερδίζει το ενδιαφέρον
Η καθημερινή οικονομία δείχνει ξανά να αποτελεί τον βασικό παράγοντα λήψης αποφάσεων – στην GPO, η αντιμετώπιση της ακρίβειας έρχεται πρώτη στα θέματα που πρέπει να δώσει προτεραιότητα η κυβέρνηση με 50,6%, ενώ μόλις τον προηγούμενο μήνα, στην ίδια ερώτηση, η ίδια απάντηση ερχόταν δεύτερη με 32,7% μετά τη διαλεύκανση της υπόθεσης των Τεμπών (η οποία έπεσε από το 37,9% στο 15,4%). Σε αυτό το κλίμα, εύλογα η κυβέρνηση έχει κερδίσει δημοσκοπική ανάσα και μια μικρή άνοδο, μετά τις παροχές που εξήγγειλε και οι οποίες αποτιμώνται θετικά από τους ερωτώμενους.
2 Οι κυβερνητικές ανάσες κρύβουν αστερίσκους
Η άνοδος των ποσοστών της ΝΔ δεν σημαίνει αυτόματα πως έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη των πολιτών. Παρότι η υπόθεση των Τεμπών δεν έχει την ίδια απήχηση που είχε στις αρχές του χρόνου, παραμένει ψηλά στους δείκτες – και με τη νέα δικογραφία για τον Κώστα Αχ. Καραμανλή θα παραμείνει στην επικαιρότητα. Παράλληλα, η πλειοψηφία των ερωτώμενων δεν συμφωνεί με το αφήγημα της ΝΔ για τη σωστή οικονομική διαχείριση, επιμένοντας (GPO) σε ποσοστό 53,8% ότι το πλεόνασμα που καταγράφεται οφείλεται στην υπερφορολόγηση.
3 Η πραγματική μάχη αφορά τη δεύτερη θέση
Στις προηγούμενες μετρήσεις, για πρώτη φορά εδώ και χρόνια, ξεκίνησε η συζήτηση για τη διαφορά ανάμεσα στο πρώτο και το δεύτερο κόμμα. Η άνοδος της ΝΔ και η πτώση των επόμενων, ωστόσο, φέρνει το πολιτικό σύστημα στο σημείο όπου ήταν πριν από τις ευρωεκλογές: η μάχη που διεξάγεται, τουλάχιστον δημοσκοπικά, δεν δίνεται για την πρώτη θέση, αλλά για τη δεύτερη. Ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ, που χάνει από λίγο ανά μήνα, και στην Πλεύση Ελευθερίας, η οποία δείχνει να σταθεροποιείται γύρω στο 14%, δείχνοντας ανθεκτικότητα – μένει να φανεί αν αυτό είναι το ταβάνι της.
4 Το ΠΑΣΟΚ έχει (και) στρατηγικό πρόβλημα
Οι κεντροαριστερές εκτιμήσεις εντοπίζουν το πρόβλημα του ΠΑΣΟΚ στην επικοινωνιακή του δυσκολία να εξωτερικεύσει το πρόβλημά του. Ωστόσο το ζήτημα στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όπως φαίνεται όχι μόνο από αντιφατικές δηλώσεις στελεχών, πια, αλλά και από τις μετρήσεις, είναι και ζήτημα στρατηγικής. Στην ερώτηση αν το κόμμα πρέπει να ακολουθήσει αυτόνομη πορεία ή να επιδιώξει συνεργασία με τις δυνάμεις της Αριστεράς, το 49,6% των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ μιλούν για αυτονομία και το 47,3% για συνεργασία – σ’ αυτό το κομβικό ζήτημα για τη χάραξη της μετέπειτα πορείας του, το πράσινο εκλογικό ακροατήριο είναι σχεδόν χωρισμένο στα δύο.
5 Τα πρόσωπα παίζουν ρόλο
Σε αντίθεση με το ΠΑΣΟΚ, στην Πλεύση Ελευθερίας έχουν αποφασίσει τον τρόπο σύγκρουσης με τη ΝΔ, αλλά και με τα «κυβερνητικά κόμματα που ψήφισαν Μνημόνια» και τον τηρούν απαρέγκλιτα. Τη μετωπική αυτή τη βασίζουν στο πρόσωπο της Ζωής Κωνσταντοπούλου. Βασίζεται στους δείκτες δημοφιλίας της, που τη φέρνουν στην πρώτη θέση (εν αντιθέσει με τους προέδρους του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ, που βρίσκονται στην τέταρτη και την πέμπτη θέση αντίστοιχα), αλλά και σε ερωτήσεις για τα πρόσωπα της Κεντροαριστεράς που μπορούν να ενώσουν τον ευρύτερο χώρο, όπου έρχεται πρώτη ανάμεσα στους σημερινούς αρχηγούς (και στον Αλέξη Τσίπρα) με 20,3%.
6 Το αριστερό restart είναι ζήτημα επιβίωσης
Mακριά από τον ρόλο του πρωταγωνιστή των εξελίξεων στον προοδευτικό χώρο παραμένει ο ΣΥΡΙΖΑ, που εμφανίζει αξιοσημείωτη σταθερότητα περί το 6,5% στην πρόθεση ψήφου. Εκεί βρίσκεται και το δημοσκοπικό του πάτωμα, από το οποίο ωστόσο μοιάζει δύσκολο να σηκωθεί, την ώρα που, αναλόγως τη δημοσκόπηση, η Νέα Αριστερά μόλις που έχει πιθανότητες εισόδου στη Βουλή. Το μόνο που ταράζει τα αριστερά λιμνάζοντα νερά είναι οι απαντήσεις για την «ένωση της Κεντροαριστεράς», όπου το 52,7% των ερωτηθέντων λέει (GPO) πως ένα ενιαίο σχήμα θα κέρδιζε τη ΝΔ.