Ο Παναθηναϊκός ενημερώθηκε από την αρμόδια υπηρεσία του Δήμου Αθηναίων πως η ολοκλήρωση της κατασκευής του γηπέδου στον Βοτανικό θα καθυστερήσει λίγο περισσότερο – για την ακρίβεια περίπου ένα χρόνο σε σχέση με τον αρχικό υπολογισμό. Με βάση το νέο χρονοδιάγραμμα το έργο θα ολοκληρωθεί τον Μάιο του 2027 – καλώς εχόντων των πραγμάτων. Θυμίζω πως αρχικά το γήπεδο έπρεπε να είναι έτοιμο το 2024. Μετά δόθηκε ως ημερομηνία παράδοσης ο Ιούνιος του 2026. Ρώτησα από περιέργεια πώς πίστευαν ότι το γήπεδο θα κατασκευαστεί τόσο γρήγορα όταν συνεχώς προκύπτουν ζητήματα: μου απάντησαν πως στη σύμβαση υπήρχε ένα μπόνους για τις κατασκευαστικές εταιρείες – θα έπαιρναν κάποια επιπλέον χρήματα αν παρέδιδαν το έργο τον Ιούνιο του 2026. Η ιστορία του μπόνους αυτού μου θύμισε μια παλιά ιστορία με πρωταγωνιστή τον αείμνηστο Μάκη Ψωμιάδη. Κάποτε είχε φέρει δύο Κοσταρικανούς, τον Ράιτ και τον Σεντένο, οι οποίοι πριν υπογράψουν τα συμβόλαιά τους του ζήτησαν μπόνους κατάκτησης του Τσάμπιονς Λιγκ. Ο δικηγόρος που έκανε τη σύνταξη των συμβολαίων το είπε στον τότε ιδιοκτήτη της ΑΕΚ. «Θέλω να το διπλασιάσεις» του απάντησε ο Ψωμιάδης. «Δεν βλέπω η ΑΕΚ να κερδίζει το Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά θέλω τα παιδιά να είναι ευχαριστημένα» είπε.
OAKA
Πέρα από το γήπεδο του Βοτανικού, η κατασκευή του οποίου προχωρά κομμάτι αργά, ο Παναθηναϊκός έχει κι ένα άλλο πρόβλημα: στο ΟΑΚΑ πρέπει να γίνουν έργα. Αν η ομάδα δίνει προκριματικά το καλοκαίρι δεν υπάρχει διάστημα χωρίς παιχνίδια ώστε να κλείσει το γήπεδο για εργασίες. Ο ΠΑΟ δεν μπορεί να δώσει ευρωπαϊκά ματς στο γήπεδο της Λεωφόρου: χρειάζεται κι αυτό έργα και στην προκειμένη περίπτωση πρόκειται για πεταμένα χρήματα. Η εξίσωση είναι δύσκολη, αλλά μια λύση θα βρεθεί. Αρκεί να ολοκληρωθούν τα playoffs και να μάθει ο ΠΑΟ σε ποια ευρωπαϊκή διοργάνωση θα αγωνιστεί και κυρίως σε ποιες ημερομηνίες θα αγωνιστεί. Αυτό με το ΟΑΚΑ το θυμήθηκα όταν είδα πριν από λίγες μέρες τον Πρωθυπουργό να μιλάει για τα ολυμπιακά ακίνητα και να υπόσχεται την αξιοποίησή τους. Δεν αμφιβάλω για τις καλές προθέσεις, αλλά το «νούμερο 1» ολυμπιακό ακίνητο της χώρας έχει τόσες ανάγκες που χρόνια τώρα δεν πληροί τα κριτήρια για τη διοργάνωση ευρωπαϊκού τελικού, αλλά αυτό δεν απασχολεί κανένα…
Final 4
Μιλώντας πάντως για το ΟΑΚΑ να θυμίσω πως τα εισιτήρια για το πέμπτο ματς του μπάσκετ ανάμεσα στον ΠΑΟ και την Εφές, αυτό στο οποίο θα κριθεί ποια ομάδα θα πάει στο Final 4 του Αμπου Ντάμπι, εξαφανίστηκαν καλά καλά πριν κυκλοφορήσουν. Είναι πάντα μια ταλαιπωρία αυτό το πέμπτο ματς για τις ελληνικές ομάδες: το καλό είναι ότι όταν γίνεται στην Ελλάδα πάντα το κερδίζουν. Το ακόμα καλύτερο είναι ότι φέρνει και χρήματα. Δεν τα θέλουν οι ομάδες αυτά – ο ΠΑΟ π.χ. θα προτιμούσε να έχει ήδη προκριθεί. Αλλά δεν κάνουν και κακό…
Αυτοκτονία
Ενώ στη Σουπερλίγκα είχαμε χθες βράδυ τα ντέρμπι στα οποία το μόνο ενδιαφέρον ήταν η κατάκτηση της δεύτερης θέσης στη Σουπερλίγκ 2 είχαμε μίαα ακόμα πρωταθλήτρια: η Κηφισιά, μετά την ΑΕΛ, επέστρεψε κι αυτή στη μεγάλη κατηγορία κερδίζοντας χθες την Ηλιούπολη με 2-0. Ουσιαστικά η Κηφισιά είχε εξασφαλίσει την άνοδο μετά την απίθανη νίκη που έκανε στην Καλαμάτα την Κυριακή των Βαΐων όταν σε ένα κατάμεστο γήπεδο κέρδισε τους γηπεδούχους με ένα γκολ στις καθυστερήσεις του ματς. Για τον νεαρό προπονητή Σεμπάστιαν Λέτο η άνοδος της ομάδας της Κηφισιάς είναι ένα εξαιρετικό ξεκίνημα καριέρας. Θα τον δούμε του χρόνου στη μεγάλη κατηγορία όπου όλα θα είναι διαφορετικά. Φυσικά στη συνέχεια θα δούμε και τις αντοχές της Καλαμάτας: το χτύπημα που δέχτηκε ήταν σκληρό αλλά από την άλλη ας μην ξεχνάμε πως σε τέσσερα ματς με την Κηφισιά (δύο στην κανονική περίοδο και δύο για τα playoffs) δεν είχε κερδίσει κανένα. Οπότε για το δίκαιο της εξέλιξης δεν τίθεται θέμα: ίσως η Καλαμάτα αυτοκτόνησε, αλλά δεν της φταίει κανείς.
Ατρόμητος
Οπως κανείς δεν φταίει στον Αστέρα Τρίπολης για όσα του συνέβησαν φέτος. Ο Αστέρας έφτασε πολύ κοντά στο να αγωνιστεί σε έναν τελικό Κυπέλλου για δεύτερη φορά στην ιστορία του. Αποκλείστηκε από τον ΟΦΗ που στο δεύτερο ματς στο Ηράκλειο αγωνίστηκε στα τελευταία λεπτά της ρεβάνς με τερματοφύλακα τον μέσο Μπάκιτς. Είχε μια δεύτερη ευκαιρία το Σάββατο να φτάσει να παίξει ένα ματς για ένα ευρωπαϊκό εισιτήριο με αντίπαλο τον Αρη, αν ο Αρης δεν κέρδιζε τον ΟΦΗ στο Ηράκλειο. Ο Αρης όντως έφερε ισοπαλία με 1-1. Αλλά ο Αστέρας γνώρισε στο γήπεδό του την πιο βαριά εφετινή του ήττα: δέχτηκε τέσσερα γκολ από τον Ατρόμητο, η περίπτωση του οποίου θα έπρεπε να αποτελεί αντικείμενο έρευνας μάλλον από ψυχιάτρους. Η ομάδα του Πάμπλο Γκαρσία φέτος μακριά από το Περιστέρι είχε αποτελέσματα που θυμίζουν ομάδα που κάνει πρωταθλητισμό: έχει 9 νίκες και 2 ισοπαλίες σε 16 ματς. Κι εντός έδρας έχει αποτελέσματα που ταιριάζουν σε ομάδα που δίνει μάχη παραμονής: έχει χάσει 8 φορές και έχει κερδίσει μόλις 3 από τα 15 της παιχνίδια. Πώς εξηγείται αυτό; Υπάρχει μια σχετικά εύκολη ανάγνωση: ο Ατρόμητος έχει επιθετικούς που αγαπάνε τους κενούς χώρους και ξέρουν να παίζουν αντεπιθέσεις – ο Παλμεζάνο, ο Μπακού, ο Ουάρντα και ο Καλοσκάμης που το Σάββατο δεν αγωνίστηκαν είναι καλοί με την μπάλα στα πόδια. Αλλά και πάλι αυτή η τεράστια διαφορά απόδοσης δεν εξηγείται: εκτός έδρας δεν είναι παραγωγική μόνο η επίθεση του Ατρομήτου, είναι και ιδιαίτερα προσεκτική η άμυνά του. Ολο αυτό γίνεται ακόμα πιο πολύ παράξενο αν λάβει υπόψη του κανείς πως ο κόουτς του Ατρομήτου Πάμπλο Γκαρσία ένα χρόνο πριν είχε βοηθήσει τον Πανσερραϊκό να φτάσει στην παραμονή του κυρίως χάρη στις νίκες στην έδρα του…
Ισως
Πολλά πράγματα στο ποδόσφαιρο παραμένουν ανεξήγητα ακόμα και τον καιρό της υπερανάλυσης. Ισως αυτό το σπάνιο εφετινό επίτευγμα του Ατρομήτου να έχει να κάνει με το ότι μετά τις πρώτες καλές εμφανίσεις του εκτός έδρας οι παίκτες του άρχισαν να αισθάνονται καλύτερα σε αυτή τη συνθήκη – ίσως ως γηπεδούχοι να μην αντέχουν και τη διαχείριση του όποιου άγχους. Αλλά όλα αυτά είναι υποθέσεις. Ας πούμε απλά πως ο Ατρόμητος της περιόδου 2024-25 είναι ένα άλυτο μυστήριο.