Καταλύτης καταστροφικών εξελίξεων για τα πολιτικά πράγματα του πλανήτης μας αποδεικνύεται ο τραμπισμός, η ιδεολογία του «Να Κάνουμε την Αμερική Ισχυρότερη Από Ποτέ», που δηλώνεται με υποκριτική μετριοφροσύνη «να την κάνουμε ξανά μεγάλη»: εδώ και 100 χρόνια, ποτέ δεν μειώθηκε η ισχύς της. Οι τραμπιστές επιδιώκουν «ποιοτικό άλμα» στην παγκόσμια ισχύ των ΗΠΑ.
Προς τούτο, διαιωνίζουν τον πόλεμο που υπόσχονταν να τερματίσουν σε 24 ώρες: δεν έχουν ακόμα αποσπάσει όσα πιστεύουν ό,τι τους αξίζουν από την Ουκρανία και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Προωθούν τον Τζόρτζε Σιμιόν στην προεδρία της Δημοκρατίας, τον άνθρωπό που θέλει να κάνει τη «Ρουμανία Ακόμα Ισχυρότερη» ενσωματώνοντας εδάφη από τους γείτονές της.
Αποδυναμώνουν τον δυνητικό αντίπαλο τους καγκελάριο Φρίντριχ Μερτς, υποχρεώνοντας τον να εκλεγεί σε δεύτερη ψηφοφορία, πρωτοφανές φαινόμενο στη δημοκρατική Γερμανία ο πρόεδρος να είναι υπό πολιτική ομηρία. Ακούμε συνεχώς τους κορυφαίους τραμπιστές –μεταξύ διαταγμάτων εναντίον πανεπιστημίων, δικαστών, δικηγόρων, αντιφρονούντων και μαζικής απέλασης μεταναστών – να κατηγορούν την Ευρώπη ότι δεν σέβεται το κράτος δικαίου και τη δημοκρατία!
Και ποια είναι η απάντηση στην προσπάθεια του τραμπισμού να επιβάλλει τη δική του παγκόσμια τάξη και την ιδεολογία του στις άλλες χώρες; Η ευφυής δήλωση βουλευτή των Πρασίνων μετά την αρχική καταψήφιση του Μερτς «όποιος έχει διχάσει τόσο πολύ, δεν μπορεί να ενώσει τη χώρα»;
Η εξίσου ευφυής του Αλέξη Χαρίτση: «βρισκόμαστε μπροστά σε μια ιστορική συγκυρία που απαιτεί να υπερβούμε τον εαυτό μας, τις αγκυλώσεις μας, τις περιχαρακώσεις, την ασφάλεια των έτοιμων λύσεων», ήτοι : «να υπάρξει στη χώρα μας μια πειστική απάντηση στην κυβέρνηση της καταστροφής που εκπροσωπεί η Νέα Δημοκρατία»;
Ευτυχώς, υπάρχουν σοφότεροι: «Αν ένα κόμμα όπως το ΠΑΣΟΚ από ένα ποσοστό 12%, όπως είχε στις ευρωεκλογές, κάνει ένα τεράστιο άλμα, ακόμα κι αν δεν είναι πρώτο, δεν θεωρώ ότι είναι αποτυχία», δήλωσε ο Κώστας Τσουκαλάς. Η αποδοχή της δεύτερης θέσης δεν είναι ατιμωτική, αντιθέτως είναι υπερφίαλη δημοκοπία να ακούμε από κόμματα του 5% – 15% ότι θα έρθουν πρώτο κόμμα ή ότι δεν διαπραγματεύονται και θα επιβάλλουν τους όρους τους σε όποια κυβερνητική συνεργασία.
Τα πράγματα δείχνουν ότι είναι απίθανο να φτάσει η ΝΔ ξανά σε ποσοστά αυτοδυναμίας. Επομένως, θα πρέπει κάποια κόμματα να συνεργαστούν. Η συγκυρία απαιτεί πράγματι σπάνιες συμπεριφορές: υπέρβαση εαυτού, αγκυλώσεων, περιχαρακώσεων, έτοιμων λύσεων.
Γιατί στις εκλογές θα κριθεί αν θα έρθουν στην εξουσία οι Τραμπιστές, με τη δεξιά ή με την αριστερή μορφή τους ή σε συνδυασμό των δύο. Μακάρι τα δημοκρατικά κόμματα να υπερβούν τους εαυτούς τους.