Μετά τις αυτοδιοικητικές εκλογές, η χαρά στα πασοκικά στελέχη δεν κρυβόταν: η ανέλπιστη εκλογή του υποψηφίου που στηρίχθηκε από το κόμμα στον Δήμο Αθηναίων ήταν η πρώτη μεγάλη νίκη του ΠΑΣΟΚ εδώ και δεκαετίες – και ο δήμος της πρωτεύουσας θα μπορούσε να λειτουργήσει ως μοντέλο που θα αποδείκνυε στην πράξη πως το κόμμα μπορεί να εφαρμόσει πολιτική και σε κεντρική κλίμακα. Από τότε πολύ νερό έχει κυλήσει στο αυλάκι: σχεδόν ενάμιση χρόνο και μία εσωκομματική διαδικασία μετά, κανείς δεν τρέφει ελπίδες πως η Χαριλάου Τρικούπη και η πλατεία Κοτζιά βρίσκονται στο ίδιο μήκος κύματος. Η χημεία μεταξύ του Νίκου Ανδρουλάκη και του Χάρη Δούκα είναι ανύπαρκτη, η επικοινωνία στοιχειώδης, συνήθως μέσω τρίτων, και δίαυλος συνεννόησης δεν υπάρχει – ούτε υπάρχουν σημάδια πως μπορεί η κατάσταση να καλυτερεύσει στο άμεσο μέλλον.
Απόσταση και ψυχρότητα
Ο Δούκας, που βρέθηκε αντιμέτωπος με τον Ανδρουλάκη στον δεύτερο γύρο, έχει ξεκαθαρίσει πως δεν αμφισβητεί τον πρόεδρο του κόμματος, ο οποίος επί της ουσίας ανανέωσε την εμπιστοσύνη της κομματικής βάσης πριν από μερικούς μήνες. Παράλληλα, έχει επιλέξει να διατυπώνει την άποψή του δημόσια, προκειμένου «να συμβάλλει στην καλύτερη λειτουργία και πορεία του κόμματος» – και αυτό στην πράξη, όσο στις δημοσκοπήσεις το ποσοστό βαίνει σταθερά μειούμενο, μεταφράστηκε ενίοτε σε κριτική όσον αφορά τις προτάσεις του ΠΑΣΟΚ, αλλά και σε αποφάσεις όπως η συνυπογραφή της πρότασης δυσπιστίας με την Πλεύση Ελευθερίας, σε δημόσια δήλωση αποδοκιμασίας της κομματικής διαχείρισης μετά την αναστολή της κομματικής ιδιότητας της Κατερίνας Μπατζελή, αλλά και στην επιμονή να συνεδριάσουν τα όργανα του ΠΑΣΟΚ, να τηρηθεί το χρονοδιάγραμμα για συνέδριο τον Οκτώβριο και να είναι σαφές πως στόχος για τις επόμενες εκλογές είναι το ΠΑΣΟΚ να έρθει πρώτο. Καμία πλευρά δεν έχει ξεπεράσει τα άγραφα όρια με την άλλη – και από την πλευρά Ανδρουλάκη έχουν επίσημα επιλέξει πολλές φορές να μη σηκώσουν το γάντι όταν θεωρείται πως προβοκάρονται, όμως η απόσταση και η ψυχρότητα μεταξύ των δύο πλευρών δεν μπορεί να κρυφτεί.
Εκτός κομματικού κάδρου
Η φημολογία που επηρεάζει τη γνώμη της μιας πλευράς για την άλλη ενδεχομένως λειτουργεί πιο επιδραστικά από τα ίδια τα γεγονότα και διαμορφώνει και τις εσωκομματικές ισορροπίες στο ΠΑΣΟΚ. Προσπάθειες συμπερίληψης έχουν γίνει – μόλις χθες, ο δήμαρχος Αθηναίων συμμετείχε σε σύσκεψη για την αυτοδιοίκηση μαζί την επικεφαλής του Πολιτικού Σχεδιασμού Αννα Διαμαντοπούλου, τον υπεύθυνο προγράμματος Λευτέρη Καρχιμάκη και τους αρμόδιους κοινοβουλευτικούς και κομματικούς τομεάρχες Παναγιώτη Δουδωνή, Παναγιώτη Βλάχο και Κώστα Τριαντάφυλλο. Αυτές ή παρόμοιες πρωτοβουλίες, ωστόσο, δεν φέρνουν τον Ανδρουλάκη με τον Δούκα στο ίδιο τραπέζι – ακόμα και τα τηλέφωνα μεταξύ τους έχουν μήνες να χτυπήσουν. Η πλευρά Δούκα δεν σχολίασε τις πληροφορίες για σύνθεση ενός πρωινού καφέ με συντονιστικό χαρακτήρα στην οποία ο ίδιος δεν θα συμμετείχε.
Και αυτό παρότι η σταδιακή ατονία των συνεδριάσεων του Πολιτικού Κέντρου, που έχει να συγκληθεί πριν από το Πάσχα και όλα δείχνουν πως πνέει τα λοίσθια, βγάζει επί της ουσίας τον Δούκα εκτός του βασικού κομματικού κάδρου.
Χάνει μόνο το ΠΑΣΟΚ
Οι εντυπώσεις περί «ξένου σώματος» που δίνονται, στον βαθμό που όντως ισχύουν, δεν «χαλάνε» ούτε τη μία πλευρά ούτε την άλλη: η Χαριλάου Τρικούπη μπορεί, σε περίπτωση που τα εκλογικά πράγματα δεν εξελιχθούν με βάση τους στόχους που έχουν τεθεί, να δώσει μορφή και αιτία στο αποτέλεσμα, ενώ η πλατεία Κοτζιά αφενός εκτιμά πως η κατάσταση που επικρατεί περιγράφει το πρόβλημα λειτουργίας του ΠΑΣΟΚ και αφετέρου εμφανώς δεν επιδιώκει να ταυτίζεται με τη σημερινή ηγεσία. Ποιος, άρα, χάνει;
Οπως λένε στελέχη που δεν πρόσκεινται ούτε στη μία ούτε στην άλλη πλευρά, «μόνο το ΠΑΣΟΚ».