Οπως κάθε χρόνο, έτσι και χθες, οι πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης κατακλύστηκαν από μανούλες. Στη δική μου timeline εμφανίστηκαν ηλικιωμένες κυρίες, ευτυχώς πολλές εν ζωή. Και εκείνες που αναπαύονται στους αιώνιους λειμώνες, βγήκαν ντυμένες τη νιότη τους μέσα από ασπρόμαυρες φωτογραφίες. Εχει μία γλύκα η Γιορτή της Μητέρας. Και συνάμα οξύνει την πίκρα εκείνων που είχαν την ατυχία να μεγαλώσουν χωρίς μητέρα ή, ακόμα χειρότερα, με μία μητέρα εντελώς ακατάλληλη, δυσλειτουργική, ως και επικίνδυνη. Στη Γιορτή της Μητέρας τις τιμούμε όλες: τις καλές και τις κακές, τις παρούσες και τις απούσες, τις τρυφερές και τις σκληρές. Λησμονούμε, όμως, ότι, σε μεγάλο βαθμό, οι μάνες είναι οι καλύτεροι τροφοδότες των ψυχιάτρων. Τα λάθη τους πληρώνονται από τις ζωές των παιδιών τους, ίσως και των εγγονιών τους. Ωστόσο αποφεύγουμε αυτή τη συζήτηση. Ολες οι μάνες θεωρούνται, εξ ορισμού, καλές, με προθέσεις αγαθές. Βλέπουμε την εικόνα της Παναγίας και δεν διακρίνουμε εκείνες τις φορές που, έτσι όπως κρατάει τον Ιησού, τον πνίγει μέσα στην αγκαλιά της.