Ο τελευταίος έλληνας προπονητής που κατέκτησε το Κύπελλο σε φόντο ερυθρόλευκο δεν ήταν… προπονητής. Ηταν ο θρυλικός Γιώργος Δαρίβας που ολοκλήρωσε τη σεζόν 1974-75 σαν υπηρεσιακός κατακτώντας το νταμπλ. Ο «Λορέντζο» ήταν υπηρεσιακός και στην κατάκτηση του 1971, ενώ ενδιάμεσα το 1973 το Κύπελλο το σήκωσε ο Λάκης Πετρόπουλος. Η αποψινή είναι η 42η παρουσία του Ολυμπιακού σε τελικό της διοργάνωσης. Το ως εδώ ρεκόρ του (28-13) μαρτυρά ποσοστό επιτυχίας 68,2%. Και το σύνολο υπενθυμίζει το αυτονόητο: Πως καμιά άλλη ομάδα δεν έχει επηρεάσει τόσο και αυτή τη διοργάνωση. Είναι χαρακτηριστικό ότι κρατώντας μόνο την ημερομηνία του φετινού τελικού, διαπιστώνεις πως οι Ερυθρόλευκοι ετοιμάζονται να παίξουν 17 Μάη μια τέτοια παρτίδα για πέμπτη φορά στην ιστορία τους. Το έκαναν για πρώτη φορά το 1953 (3-2 την ΑΕΚ). Εγινε ξανά το 1990 (4-2 τον ΟΦΗ), το 2008 (2-0 τον Αρη), το 2016 (1-2 από την ΑΕΚ).
Τζολάκης και μια δεκαετία
Και μιας και αναφέραμε τον κόσμο, τους σχεδόν 30.000 που θα βρεθούν το απόγευμα στο Μαρούσι; Υπάρχει και για εκείνον μια ενδιαφέρουσα ιστορία. Διότι πέρασαν 10 ολόκληρα χρόνια από την τελευταία φορά που οι φίλοι του Ολυμπιακού είναι εκεί σε έναν ελληνικό τελικό. Από το 2015 και το ματς με την Ξάνθη στο ΟΑΚΑ. Ο,τι ακολούθησε; Είτε για τον Covid, είτε για όλες αυτές τις παθογένειες που μετέτρεψαν τους τελικούς Κυπέλλου σε… πονεμένες ιστορίες, έγινε συνήθως με τις κερκίδες άδειες. Στην περίπτωση του Ολυμπιακού; Το 2016 και το 2021 στο ΟΑΚΑ. Ενδιάμεσα και στον Βόλο το 2020 στην τελευταία φορά που η χρονιά έκλεισε με νταμπλ. Σταρ εκείνου του τελικού που έγινε Σεπτέμβρη ανάμεσα στον Ολυμπιακό και την ΑΕΚ και κρίθηκε από το γκολ του Λαζάρ Ραντζέλοβιτς; Ο 17χρονος Κωνσταντής Τζολάκης. Ο μοναδικός της σημερινής ομάδας που έχει στην κατοχή του προκαταβολικά και αυτόν τον τίτλο.