Το αναλύσαμε το παπούτσι που διαφημίστηκε στον αθηναϊκό ουρανό μας, το καταδικάσαμε, γελάσαμε, το κανιβαλίσαμε. Ας οργανώσουμε, όμως, λίγο τη συζήτηση γιατί το ζήτημα απέκτησε διαστάσεις πέραν αυτών που του αναλογούσαν ως ένα επικοινωνιακό γεγονός και μια εμπορική δράση.
Στη σύγχυση δε συνέτεινε και η απόφαση να κατατεθεί μήνυση κατά παντός υπευθύνου από το υπουργείο Πολιτισμού, χωρίς να είναι καθόλου σαφές για ποιο αδίκημα μηνύει, δεδομένου ότι η δράση ήταν νομίμως αδειοδοτημένη από την Επιτροπή Ολυμπίων και Κληροδοτημάτων που διοικεί το Ζάππειο, η μόνη δε υπηρεσία που έχει αρμοδιότητα για το ζήτημα της πτήσης των drones είναι η Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας που δεν έχει αντιδράσει. Αυστηρά νομικά μιλώντας, ο ουρανός και η θέα οποιουδήποτε άλλου μνημείου δεν απαγορεύεται από κανέναν νόμο να αποτυπωθεί και να χρησιμοποιηθεί και εμπορικά, ειδάλλως θα απαιτούσε ειδικές άδειες π.χ. κάθε γύρισμα ή εμπορική φωτογράφιση που γίνεται σε δημόσιο δρόμο στο κέντρο της Αθήνας και στο βάθος διακρίνεται ο Παρθενώνας (θα απαιτείτο μέσα στον ίδιο τον αρχαιολογικό χώρο). Νομικά άρα θέμα δεν υπάρχει, με τα σημερινά δεδομένα, διότι πολλοί προβληματισμοί μπορούν να προκύψουν.
Εν τη ευρεία εννοία ο ουρανός μας είναι ένας ελεύθερος δημόσιος χώρος. Δημόσιος όσο και η γη που πατάμε, αν και δεν αναγνωρίζουμε εδώ την ίδια ελευθερία, εδώ τη ρυθμίζουμε και την περιορίζουμε όλο και πιο πολύ. Ακόμη και στον ουρανό οι περιορισμοί που βάζουμε από τα κάτω ξεκινούν, από τα ύψη κτιρίων ή θέες από τα χαμηλά, λες και σε ό,τι είναι εντελώς αποκομμένο από τα χωμάτινα αναγνωρίζουμε ενστικτωδώς μια μεταφυσική ιδιότητα, σαν ένα άγνωστο άπειρο όπου κοιτάμε για να ξεφύγουμε από ό,τι μας δένει χαμηλά.
Θεωρητικώς, λοιπόν, όσο οικειοποιείται τον δημόσιο χώρο το ουράνιο παπούτσι, όπου κι αν ίπταται, είτε πατάει Παρθενώνα είτε άσχημη πολυκατοικία της μαζικής αντιπαροχής, άλλο τόσο τον οικειοποιούνται και τα τραπεζοκαθίσματα της εστίασης που έχουν κατακλύσει το έδαφος.
Νόμιμα είναι κι αυτά, θεωρητικώς ή περίπου, ακόμη κι όταν παραβιάζονται τα νόμιμα όριά τους ή παραβιάζουν τα νόμιμα δικαιώματα άλλων, υπάρχει στο βάθος μια έννομη ρύθμιση. Είναι όλα ένας τεράστιος νόμιμος αθηναϊκός αχταρμάς από παπούτσια και τραπεζάκια και φωτάκια και διαφημιστικά τερατουργήματα, ένα θεματικό πάρκο μεταμοντέρνου καπιταλισμού και μια τεράστια Ψωροκώσταινα, στην οποία ο καθένας μπορεί να προβάλλει τη νόμιμη επιχειρηματική ιδέα του, είτε είναι ιπτάμενα τσαρούχια από drones είτε χορτοφαγικά σουβλάκια και φρέντο καπουτσίνο.