Η επιχείρηση Sindoor επανέφερε στο προσκήνιο τη σημασία της συμβατικής αεροπορικής ισχύος και την αξία των τακτικών μαχητικών.
Με τις ιδιαίτερες δυνατότητές τους μπορούν να υπερπηδήσουν το τακτικό και επιχειρησιακό επίπεδο, φέρνοντας αποτελέσματα κατευθείαν στο στρατηγικό, σε αντίθεση με τα drones και τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη, τα οποία με δυσκολία μπορούν να υπερκεράσουν το τακτικό και επιχειρησιακό αντίστοιχα.
Κατέδειξε επίσης ότι στην πολυχωρική (multi domain) αντιπαράθεση ο πραγματικός πολλαπλασιαστής ισχύος δεν είναι ούτε οι πλατφόρμες ούτε τα όπλα τους, αλλά τα παράλληλα, επάλληλα δίκτυα επικοινωνιών, στοχοποίησης και μεταφοράς δεδομένων, καθώς οι δικτυοκεντρικές δυνατότητες είναι αυτές που οδηγούν τις συνέργειες των οπλικών συστημάτων να δίνουν γινόμενα και όχι απλά αθροίσματα.
Η πακιστανική αεροπορία έχει διασυνδέσει στο εγχώριο Link-17 τις σημαντικότερες πλατφόρμες της, μαχητικά F-16, J-10, J-17, ιπτάμενα ραντάρ ZDK-03 και Erieye, με τα τελευταία να μπορούν να κατευθύνουν παθητικά τα κινεζικά βλήματα πέραν του ορίζοντα, με αποτέλεσμα όταν αντιληφθεί την απειλή ο οποιοσδήποτε στόχος να είναι πλέον πολύ αργά.
Αντίθετα, παρότι η ινδική πλευρά έχει διασυνδέσει τα κυριότερα μαχητικά της με το δίκτυο επίγειων και εναέριων ραντάρ, αυτά δεν μπορούν να συνδεθούν μεταξύ τους λόγω διαφορετικών δικτύων και ασυμβατότητας (Μ2000, Rafale, SU-30).
Στη δική μας περίπτωση τα ελληνικά ιπτάμενα ραντάρ έχουν απαξιωθεί πτητικά και τεχνολογικά, χωρίς να είναι σε θέση να βελτιστοποιήσουν την αξιοποίηση του δίπολου Rafale-Meteor.
Τα Viper παραμένουν με βλήματα που δεν μπορούν να ακολουθήσουν παθητική κατάδειξη μέχρι να φτάσουν πλησίον του στόχου και να ενεργοποιήσουn το ραντάρ τους, τη στιγμή που η Τουρκία προχωράει στην αγορά βλημάτων AIM-120C8, πέραν της παραγωγής εγχώριων βλημάτων για το πρόγραμμα «ÖZGÜR» με τη φιλοδοξία να διαθέτουν σχετικές δυνατότητες.
Εκτός των Rafale και Viper, τα 24 M2000-5 και 70 F-16 Blk30&50 δεν έχουν δικτυοκεντρικές δυνατότητες, με τα τελευταία να είναι «παρατημένα» στη δεκαετία του ’90 και τον προηγούμενο αιώνα.
Μάλιστα, τα Blk30 διατηρούν «παραδοσιακά» ως κύρια αποστολή την αναχαίτιση, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την επιβιωσιμότητα των πληρωμάτων σε περίπτωση πολέμου.
Περαιτέρω, αποδείχθηκε η μεγάλη σημασία των ψυχολογικών επιχειρήσεων και η χρήση των social media με αξιοποίηση AI.
Στο επικοινωνιακό πεδίο, το Πακιστάν επικράτησε, αφού παρουσίασε πειστικό αφήγημα, τεχνοκρατικές αναλύσεις και πέτυχε «ψυχολογικό αιφνιδιασμό». Η Ινδοί, αντίθετα, προέβησαν σε διφορούμενες δηλώσεις, γεγονός που ενίσχυσε τη δυσπιστία.
Τέλος, καθοριστικό ρόλο έπαιξε η ευελιξία λήψης αποφάσεων: η πακιστανική ηγεσία απέκτησε έγκαιρη εξουσιοδότηση, προχώρησε γρήγορα από αποτροπή σε άρνηση και αποδέσμευσε κανόνες εμπλοκής, στοχεύοντας τα Rafale και ξεδιπλώνοντας μεθοδικά και αστραπιαία το επικοινωνιακό αφήγημα της κατάρριψής τους, φημολογούμενης ή πραγματικής.